رئالیسم و ناتورالیسم به عنوان دو مکتب ادبی در قرن نوزده در اروپا و به خصوص فرانسه مطرح بود. این دو مکتب ـ که به فاصله ی کمی از یکدیگر به وجود آمدند ـ خیلی زود منتقدین و البته طرف داران بسیاری پیدا کردند. رئالیسم تلاش می کرد واقعیت های اجتماعی و علل و عوامل موثر در پیدایش آن ها را به درستی منعکس کند، ولی ناتورالیسم به نشان دادن یک برش سطحی از این واقعیت، بسنده می کرد و علاقه ی زیادی به نشان دادن واقعیت های زشت و زننده ی زندگی داشت. مهم ترین اصل این مکتب، تحلیل رفتار انسان بر اساس دو اصل: جبر و وراثت است و در واقع دادن جنبه ی علمی به ادبیات. موضوع این پایان نامه، تحلیل داستان «دل کور» از اسماعیل فصیح، بر اساس ویژگی های رئالیستی و ناتورالیستی است و این که این نویسنده تا چه اندازه در نوشته هایش تحت تاثیر این دو مکتب بوده است.