این پژوهش به بررسی رابطه توانمندسازی با عملکرد حسابرسان دو معاونت «فنی و حسابرسی امور عمومی و اجتماعی» و «فنی و حسابرسی امور اقتصادی و زیربنایی» حوزه ستادی دیوان محاسبات کشور پرداخته که ابعاد توانمندسازی از دیدگاه فوق انگیزشی و فراروانشناختی بررسی و ارتباط آن با عملکرد حسابرسان مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است . اهداف تحقیق شامل بررسی رابطه توانمندسازی با عملکرد حسابرسان به عنوان هدف اصلی تحقیق و بررسی سطح ابعاد روانشناختی توانمندسازی به عنوان اهداف فرعی تعیین گردیده است . روش تحقیق توصیفی پیمایشی است . جامعه آماری در این تحقیق 196 نفر از حسابرسان حوزه ستادی دیوان محاسبات کشور بوده که برای تعیین حجم نمونه ، از فرمول کوکران استفاده شده و تعداد آن 65 نفر بر آورد گردیده است . روش جمع آوری اطلاعات شامل مطالعه اسناد و مدارک کتابخانه ای و استفاده از پرسشنامه بوده است . برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار استنباطی و آزمون همبستگی استفاده شده و به منظور افزایش دقت ، نرم افزا spss به کار گیری شده است . نتایج حاکی از آن است که بین توانمندسازی و عملکرد حسابرسان دیوان محاسبات کشور رابطه معناداری وجود داشته و به غیر از «احساس شایستگی» ، بین سایر ابعاد توانمندسازی (احساس داشتن حق انتخاب ، احساس موثر بودن ، احساس معنا دار بودن کار و احساس داشتن اعتماد به دیگران) و عملکرد حسابرسان رابطه معناداری وجود داشته است . همچنین عوامل روانشناختی توانمندسازی در بین حسابرسان دیوان محاسبات کشور بوسیله آزمون فریدمن ، رتبه بندی و مشخص شد که بالاترین رتبه مربوط به «احساس معنادار بودن» کار و پایین ترین رتبه مربوط به «احساس داشتن اعتماد به دیگران» بوده است .