شناسایی گسل جنوب مشهد در سطح زمین و با روش های معمول، به دلیل گسترش بافت شهری و پوشیده بودن صفحه گسلی آن امکان پذیر نمی باشد. به همین دلیل تلاش شده است، محل عبور این گسل با ثبت داده های میکروترمور و تحلیل آنها به روش ناکامورا ( hvsr) مشخص گردد. برای این منظور برداشت داده ها در 5 پروفیل و 27 ایستگاه، در حاشیه ارتفاعات جنوبی شهر،به روش تک ایستگاهی صورت گرفته است. پس از ثبت و تحلیل داده ها مقادیر پریود تشدید و دامنه تقویت، استخراج شدند. سپس به کمک اطلاعات سرعت موج برشی در گمانه های موجود در محدوده، رابطه توانی h=384t1.428 بین ضخامت آبرفت و پریود تشدید تعیین و مقادیر ضخامت آبرفت برای هر ایستگاه مشخص شد. سپس نقشه های هم پریود و هم ضخامت برای گستره مورد مطالعه، تهیه گردید. علاوه بر این، چرخش h/v صورت گرفت؛ این مرحله از تحقیق به منظور شناخت بهتر شرایط زیر سطحی و بررسی آنیزوتروپی دامنه تقویت در زوایای مختلف در یک ایستگاه، انجام شد تا در نهایت با سایر نتایج تلفیق گردد. همچنین نتایج حاصل، با بررسی های شواهد فعالیت گسل، بر روی عکس های هوایی مورد مقایسه قرار گرفت. در پایان با تلفیق و مقایسه تمام نتایج به دست حاصل شده موقعیت تقریبی گسل جنوب مشهد مشخص گردید. مطالعات صورت گرفته در این پژوهش نشان می دهد، نتایج میکروترمورها، با اطلاعات حاصل از گمانه ها و بررسی شواهد فعالیت گسل بر عکس های هوایی، هم خوانی خیلی خوبی دارند.همچنین استفاده از میکروترمورها جهت شناسایی ساختارهای زیر سطحی، نظیر گسل ها ابزاری مفید و موثر، بویژه در محیط های شهری، می باشد.