در این پژوهش رسوب نشانی تیتانیا و پوشش های دو جزئی تیتانیا-نانولوله های کربنی روی فولاد زنگ نزن l316 به روش الکتروفورتیک انجام شد. در ابتدا نانولوله های کربنی توسط عملیات اسیدشویی عامل دار گردید. سپس پوشش های تک جزئی تیتانیا، نانولوله های کربنی و پوشش های دو جزیی تیتانیا-نانولوله های کربنی با استفاده از رسوب نشانی الکتروفورتیک (epd) از سوسپانسیون استیل استون و حاوی نانوذرات تیتانیا با غلظت ثابت 10 گرم بر لیتر در ولتاژهای (10، 15، 20 و 30 ولت) و زمان های رسوب نشانی (1، 2، 3 و4 دقیقه) انجام گرفت. اثر ولتاژ اعمالی و زمان رسوب-دهی و غلظت نانولوله های کربنی بر روی پوشش ها با استفاده از میکروسکوپ نوری و سپس میکروسکوپ الکترونی روبشی مورد مطالعه قرار گرفت. خواص ساختاری و پیوندی پوشش ها توسط آنالیز تفرق اشعه ایکس و طیف سنجی مادون قرمز مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که افزایش ولتاژ و زمان رسوب دهی منجر به افزایش ترک می گردد. مشاهده شد که در حالت دوجزیی بهترین پوشش از لحاظ کمترین میزان ترک و ضخامت مناسب در ولتاژ 10 ولت و زمان 4 دقیقه با نسبت وزنی تیتانیا- نانولوله های کربنی (1:4) تشکیل گردید. به منظور بررسی تاثیر سینترینگ بر ریزساختار و خواص پوشش بهینه، در دو دمای 500 و 850 درجه سانتیگراد سینترینگ انجام شد. تصاویر sem نشان داد سینترینگ در دمای 850 درجه سانتیگراد موجب فشردگی ساختار، بزرگ شدن نانوذرات تیتانیا و کاهش تخلخل ها گردید. مقاومت به خوردگی زیرلایه و پوشش ها در محلول 5/3 درصد کلرید سدیم انجام شد و جریان خوردگی در پوشش سینتر شده نسبت به پوشش های دیگر کمتر بود. همچنین آزمون های نانوسختی، چسبندگی و در نهایت آزمون فوتوکاتالیستی بر روی پوشش ها انجام گرفت. نتایج نشان داد که نانولوله های کربنی تاثیر خوبی بر استحکام پوشش داشته و همچنین موجب بهبود خواص فوتوکاتالیستی نسبت به پوشش های تیتانیا گردید.