این تحقیق به بررسی ارتباط بین مولفه های سرمایه فکری و عملکرد نوآوری با در نظرگرفتن نقش قابلیت یادگیری سازمانی به عنوان متغیر میانجی گر، در پارک های علم و فناوری شهر تهران می پردازد. روش تحقیق توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شرکتهای کوچک و متوسط مستقر در 2 پارک علم و فناوری دانشگاه تهران و پارک فناوری پردیس بوده و نمونه آماری آن شامل مدیران(کارآفرینان) و کارشناسان آن شرکتهاست. بدین سبب تعداد 260 پرسشنامه توزیع شده است که 195 پرسشنامه پرشده است. در این پژوهش برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از روشهای تعیین ضریب همبستگی پیرسون و مدل یابی معادلات ساختاری شامل تحلیل مسیر و الگوی معادلات ساختاری استفاده شده است. در این پژوهش از پرسشنامه های استاندارد بکاررفته در سه پژوهش قبلی استفاده شده است و مجموع آنها به عنوان پرسشنامه تحقیق مورد استفاده قرار گرفته است. نتایج تحقیق، ارتباط مثبت و معنادار بین هر سه مولفه تحقیق را تایید می کند و بر نقش قابلیت یادگیری سازمانی به عنوان متغیر میانجی گر بر روی ارتباط بین سرمایه فکری و عملکرد نوآورانه تاکید می کند.