اثر یک دوره تمرین هوازی برروی برخی پارامتر های بیومکانیکی دانش آموزان 11-14 سال چاق چکیده هدف از انجام این تحقیق اثر یک دوره تمرین هوازی بر برخی پارامترهای بیومکانیکی در دانش آموزان چاق بود. 62 نفر دانش آموز چاق (صدک95 ? bmi) انتخاب شده و بطور تصادفی به دو گروه 31 نفره تجربی با میانگین و انحراف استاندارد سنی (71 /0 ± 78/12) و شاخص توده بدنی (² ? kg / m 69/1 ± 11/30 ) و 31 نفر گروه کنترل با میانگین و انحراف استاندارد سنی(87 /0 ± 8/12) و شاخص تود? بدنی (²? kg / m 73/1± 81/30 ) در این تحقیق شرکت کردند. برنامه تمرینی شامل هشت هفته تمرین دویدن هوازی به صورت سه جلسه 40 دقیقه ای در هفته بود که به گروه تجربی داده شد. قبل و بعد از تمرین توان انفجاری اندام تحتانی، تعادل ایستا، سرعت عمومی، چابکی و دامنه حرکتی مفاصل شانه و ران اندازه گیری شد. برای تحلیل نتایج از روش t همبسته و آزمون mancova استفاده شد. یافته ها: پس از هشت هفته تمرین توان انفجاری، تعادل و سرعت عمومی به طور معناداری بهبود یافت. اما چابکی تغییر معنی داری را نشان نداد. در مقایسه پس آزمونها بین دو گروه کنترل و تجربی دامنه حرکتی مفصل شانه در حرکات فلکشن، هایپراکستنشن وآبداکشن بهبود یافت اما در حرکات فلکشن و آبداکشن ران هیچ افزایش معنی داری مشاهده نگردید. نتیجه گیری: به طور کلی به نظر می رسد، تمرینات هوازی با شدت کم می تواند تاثیرات مثبتی را بر روی بهبود عملکرد و افزایش برخی پارامترهای بیومکانیکی در نوجوانان چاق داشته باشد.