باگاس نیشکر یکی از عمده‏ترین منابع ضایعات کشاورزی استان خوزستان است. با هدف تولید هیدروژن، گازیفیکاسیون آب فوق‏بحرانی این ماده لیگنوسلولزی در یک رآکتور ناپیوسته در فشار 25 مگاپاسکال مورد مطالعه قرارگرفت. تاثیر دمای واکنش (800-400 °c)، زمان ماند (285-15 دقیقه) و کاتالیزور (5 نوع نمک قلیا، رانی‏نیکل و کربن فعال) بر میزان، ترکیب و ارزش حرارتی گاز تولیدی، بازده گازیفیکاسیون کربن و بازده گازیفیکاسیون هیدروژن مورد بررسی قرار گرفت. نسبت ماده خام به کاتالیزور برابر با 2 و میزان ماده جامد برابر 9% برای تمامی آزمایش‏ها ثابت بود. آنالیز گازهای تولیدی توسط دو دستگاه گازکروماتوگراف صورت گرفت. نتایج آنالیزها نشان داد که واکنش‏پذیری باگاس نیشکر در دمای پایین - اما فوق‏بحرانی- کم است. در دمای 400 درجه سانتی‏گراد، درصد هیدروژن و متان کم بود و افزایش زمان ماند تا 285 دقیقه نیز تاثیری بر مقدار آن نداشت. بااین‏حال، بازده گازیفیکاسیون کربن از 7/13% در 15 دقیقه به 7/22% در 285 دقیقه رسید. درمقابل، میزان منوکسیدکربن با افزایش زمان ماند کاهش یافت به‏طوری‏که با افزایش زمان ماند تا 105 دقیقه، اثری از آن در گاز تولیدی وجود نداشت. تمامی کاتالیزورهای قلیایی باعث افزایش معنی‏دار هیدروژن تولیدی و کاهش منوکسیدکربن شدند. ترتیب اثرگذاری کاتالیزورها به نفع تشکیل گاز هیدروژن به‏صورت به‏دست آمد؛ koh > naoh = k2co3 > khco3 > nahco3 > activated carbon. کاربرد رانی‏نیکل باعث افزایش 17 برابری تولید متان شد. میزان هیدروژن با افزایش دمای واکنش زیادتر شد به‏طوری‏که بدون حضور کاتالیزور، بازده گازیفیکاسیون هیدروژن از 45/21% در دمای 500 درجه سانتی‏گراد به 155% در دمای 800 درجه سانتی‏گراد رسید. بیشترین میزان هیدروژن تولیدی (6/75 مول بر کیلوگرم) در دمای 800 درجه سانتی‏گراد و با حضور کاتالیزور هیدروکسیدپتاسیم به‏دست آمد. گازیفیکاسیون کامل باگاس نیشکر در همین شرایط رخ داد. بدون کاتالیزور، بیشترین بازده گازیفیکاسیون کربن در دمای 800 درجه سانتی‏گراد به میزان 91% حاصل شد. براساس نتایج به‏دست آمده از آزمایش‏ها، پتانسیل تولید هیدروژن از باگاس نیشکر استان خوزستان 470 میلیون مترمکعب نرمال در سال محاسبه گردید.

در این تحقیق با ساخت یک مجموعه هاضم آزمایشگاهی، سه نسبت مختلف پسماند مواد غذایی به کود مرغی شامل: 25:75، 50:50 و 75:25 از نظر میزان تولید بیوگاز و درصد متان تولید شده مورد بررسی و مقایسه قرار گرفتند. مجموعه هاضم های مورد استفاده دارای سه مخزن به حجم 6 لیتر و سه مخزن جمع آوری و اندازه گیری گاز تولیدی با سامانه همزن خودکار و کنترل دما بود. آزمایشات به صورت غیر پیوسته در دو دمای مزوفلیک (35 درجه سلسیوس) و ترموفیلیک (55 درجه سلسیوس) به ترتیب در یک دوره 20 روزه و 15 روزه اجرا شدند. نتایج نشان داد که بیشترین حجم تولید بیوگاز و درصد متان برای دمای مزوفیلیک مربوط به نسبت ترکیب 25 درصد کود مرغی – 75 درصد پسماند غذایی و برای دمای ترموفیلیک مربوط به نسبت ترکیب 50:50 بود. ازطرفی درصد بالاتر کود مرغی در تیمار ها موجب تسریع فرایند تولید بیوگاز شد.