امروزه با افزایش روزافزونِ برندهای جدید، تبلیغات هم در سطح شهر و هم در پس زمینهی زندگی روزمرهی مردم به همهمهای مزاحمتآمیز تبدیل شده است. دستاندرکاران امور تبلیغاتی برای به چشم آمدن در خیلِ این هیاهو و برای این که بتوانند گفتمانی کارآمد با مخاطبان خود برقرار کنند، روز به روز به سمت رسانهها و فرمهای نوین از ارتباط سوق مییابند. یکی از این شیوه?های نوین، تبلیغات اَمبینت است که زیرمجموعه?ی بازاریابی گِریلا قرار می?گیرد و به وسیله?ی پیوند با محیط هر روزه?ی زندگی به جای این?که جزئی بر محیط باشد، به جزئی از محیط تبدیل می?شود. با وجود رشد و گسترش کمی و کیفی این روش نوین و با توجه به ویژگی منحصر به فرد آن در ترکیبشدن با محیط اطراف، مطالعه و شناخت حدود و قابلیتهای این نوع تبلیغات، میتواند دریچههای نوینی را پیش روی هنرمندان و طراحان بگشاید. لذا، هدف اصلیِ تحقیق حاضرکه بر پایه?ی روش ترکیبیِ کمی و کیفی پیش رفته، مطالعه، شناخت و تحلیل چگونگی تعامل محیط با اثر تبلیغی در فرایند ارتباط آن با مخاطب در آثار نوین تبلیغاتِ محیطی است. در این روند، سعی شده به منظور شناخت روح دورانِ این نوع تبلیغات، فرم?های بیانیِ جدید و فضای حاکم بر هنرهای تجسمیِ هم?عصر آن نیز مورد ارزیابی قرار گیرد. 300 نمونه?ی مورد مطالعه در این پژوهش به روش غیراحتمالیِ در دسترس انتخاب شده و به وسیله?ی ابزار پرسش?نامه که توسط پژوهش?گر طراحی گردیده، مورد آزمون کمی و تحلیل کیفی قرار گرفته است. نتایج بهدست آمده حاکی از این است که تبلیغات اَمبینت با کمپین?هایی غیرمتعارف، محیط اطراف را به ابزاری ارتباطی تبدیل می?کند و به این شکل سعی بر غافلگیر کردن مخاطبان و در نتیجه جلب توجه آنها به پیام تبلیغ دارد. در نمونه?های بررسی شده، به ترتیب فراوانی تبلیغاتی مشاهده می?شوند که از ویژگیهایی از عناصرِ درون محیط در مرتبه?ی اول و بعد از آن ویژگی?هایی از مکانی که در آن قرار داده شده?اند، بهره?گرفته و این ویژگی?ها را به منظور انتقال هر چه موثرتر پیام، با تبلیغ تلفیق کرده?اند. این ویژگی?ها می?توانند ظاهری، معنایی و یا کاربردی باشند.