با آشنایی جایگاه ویژه تزیین در هنر ایران و دقت هنرمندان در طراحی نقش ها، می توان به ارزش های غنی نقوش در هنر ایران پی برد. هنر گچبری بخشی از تزیینات معماری ایران است. با مطالعه گچبری های معماری ایران می توان با منابع مهمی از سابقه تصویری این هنر آشنا شد، به طوری که ویژگی های منحصر به فرد در روش اجرای گچبری ها به طور مستقیم در کیفیت بصری و غنای نقش ها تاثیر گذاشته است. این آثار در واقع دامنه وسیعی از توجه به ارزشمندی موضوع در قالب محتوا و شکل، تاثیرگذاری و انتقال پیام بر مخاطب را روشن می کند. این تحقیق بر اساس روش تاریخی- توصیفی و تحلیلی می باشد که در ابتدا به بررسی تاریخچه ای از هنر گچبری در ایران پرداخته و سپس با معرفی بنای مسجد جامع کبیر نی ریز که متعلق به دوره ی آل بویه می باشد، و یکی از آثار منحصر به فرد گچبری است به عنوان موضوع اصلی پایان نامه مورد مطالعه قرار می گیرد. نقوش و کتیبه های گچبری این محراب عکاسی شده و سپس با نرم افزار ایلاستریتور بازسازی شده اند، از لحاظ مبانی هنرهای تجسمی می توان با قابلیت نهفته در این تزیینات آشنا شد و از آن ها در خلق طراح های گرافیکی مانند طراحی نشانه، طراحی کتیبه، کاغذ کادو و غیره بهره گرفت و به آثار، هویت ایرانی بخشید.