پژوهش حاضر به بررسی گفتمان پیام کوتاه زنان و مردان فارسی زبان می پردازد. هدف اصلی این پژوهش، بررسی تفاوت های موجود میان پیام کوتاه زنان و مردان از منظر زبانشناسی است. به این منظور، نگارنده با جمع آوری پیام های کوتاه افراد مختلف، به مقایس? پیام های کوتاه زنان به زنان، مردان به مردان، زنان به مردان و مردان به زنان پرداخته است تا به کمک نتایج آماری حاصل از آن، تأثیر عامل فرازبانی جنسیت را بر این پیکره بررسی کند. بر این اساس، سه فرضیه مطرح شده است: 1- عوامل کاربرد شناسی زبان همچون صمیمیت و فاصله اجتماعی میان فرستنده و گیرنده پیام بر نوع گفتمان آن ها تأثیر گذار است. 2- پیامک زنان و مردان از لحاظ سازمان متن در نوع عنوان، باب سخن گشایی و خاتمه و بیان مستقیم یا غیر مستقیم با یکدیگر متفاوت است. 3- پیامک زنان و مردان از لحاظ تعداد واژگان بکار رفته، نوع واژگان همچون استفاده از صفات، تشدید کننده ها، تردیدنماها، تعدیل کننده ها، کلمات تابو با هم متفاوت است. در خصوص فرضی? اول، بررسی داده ها نشان داد که عامل صمیمیت تأثیر زیادی بر نوع گفتمان کاربران پیام کوتاه دارد، به گونه ای که اکثر پیام های کوتاهی که میان مشارکین صمیمی رد و بدل شده است دارای سبکی غیررسمی است. اما این رابطه میان فاصل? اجتماعی و نوع گفتمان چندان برقرار نیست. در رابطه با فرضیه دوم، نتایج حاکی از آن است که پیام کوتاه زنان و مردان در هم? ویژگی های سازمان متن با هم متفاوت نیستند، بلکه در برخی موارد مانند نوع بیان به هم شبیه اند. همچنین داده های موجود، فرضی? سوم را تأیید نمی کند، چرا که پیام های کوتاه زنان و مردان از لحاظ برخی ویژگی های واژگانی موجود در فرضیه سوم با هم تفاوت معناداری ندارند.