زیستگاه های تالابی یکی از با اهمیت ترین اکوسیستم های طبیعی کره زمین هستند که از دیر باز نقش به سزایی در توسعه جو امع اطراف خود ایفاء نموده اند . با توجه به اهمیت تالابها، کنوانسیون حفاظت از تالابها در تاریخ دوم فوریه سال 1971 ( 13 بهمن 1349) در شهر رامسر شکل گرفت . از جمله تالاب ها ی ثبت شده در این کنوانسیون تالاب انزلی می باشد که تالاب آب شیرین محسوب شده و بیش از یک ملیون نفر در محدوده این تالاب کار و زندگی می کنند . با توجه به نقش جامعه محلی در حفاظت از تالاب ها از رویکرد های زیست بومی، اعتماد اجتماعی و دانش زیست محیطی در جهت ارائه پرسش ها و بیان فرضیه ها استفاده شده است . نظر به رویکرد های بیان شده سه فرضیه « رابطه بین متغیر های زمینه ای و میزان شناخت توانمندی های اکولوژیک تالاب انزلی در بین جامعه محلی » ، « تاثیر میزان شناخت توانمندی های اکولوژیک بر میزان مشارکت در مدیریت مشارکتی جامعه محلی » و « بررسی رابطه بین اعتماد اجتماعی و میزان مشارکت در حفاظت از تالاب انزلی » شکل گرفت . از آنجایی که هدف این پژوهش ، مطالعه کیفی نقش مردم نسبت به تالاب انزلی می باشد ، یکی از رایج ترین شیوه های گرد آوری داده ها در پژوهش کیفی ، یعنی مصاحبه بهره گرفته شد . نتایج به دست آمده نشان می دهد که بین متغیر های زمینه ای و میزان شناخت افراد از توانمندی های اکولوژیک تالاب انزلی رابطه ای معنادار وجود ندارد . در مورد فرضیه دوم نیز این نتیجه حاصل شد که ، هر چه میزان شناخت توانمندی اکولوژیک افراد بیشتر باشد میزان مشارکت در مدیریت مشارکتی بیشتر خواهد بود . روند طرح احیا و مدیرت تالاب انزلی نیز با تکه بر شاخص های مدیریت مشارکتی بهتر پیش خواهد رفت به بیانی مدیریت مشارکتی بهترین شیوه برای مدیریت و حفاظت تالاب انزلی می باشد . بین میزان اعتماد اجتماعی و مشارکت در طرح حفاظت نیز رابطه معناداری وجود دارد ، به طوری که اگر میزان اعتماد اجتماعی کاهش یابد میزان مشارکت نیز کاهش خواهد یافت و بالعکس .