در این تحقیق تاثیر استفاده از پلی پروپیلن اکسید شده به عنوان سازگارکننده بر خواص فیزیکی و مکانیکی مواد مرکب آرد چوب-پلی پروپیلن مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور پلی پروپیلن در زمان متفاوت 2 و 5/2 ساعت در حالت مذاب و در حضور اکسیژن هوا اکسید شد. سپس آرد چوب و پلی پروپیلن با نسبت 40 به 60 (پروپیلن به آرد چوب) در حضور 2 و 4 درصد پلی پروپیلن اکسید شده در دستگاه اکسترودر مخلوط شد و با پرس گرم صفحه هایی به ابعاد 15×15 سانتیمتر و ضخامت 2 میلی مترساخته شدند. همچنین جهت مقایسه، مواد مرکب بدون سازگارکننده و دارای 2 و 4 درصد mapp ( پلی پروپیلن گرافت شده با مالئیک انیدرید) ساخته شدند. خواص فیزیکی مانند جذب آب و واکشیدگی ضخامت کوتاه و بلند مدت و خواص مکانیکی مانند مدول الاستیسیته, مقاومت خمشی و مقاومت به ضربه بدون فاق اندازه گیری شدند. نتایج نشان دادند استفاده از پلی پروپیلن اکسید شده، سبب کاهش جذب آب و واکشیدگی ضخامت و افزایش مقاومت های مکانیکی مواد مرکب مورد مطالعه می شود و در مقایسه با mapp، اکسید پلی پروپیلن سازگارکنندگی بهتری نشان می دهد. افزایش زمان اکسیداسیون پلی پروپیلن تاثیر محسوسی بر خاصیت سازگارکنندگی آن بروز نداد

جذب یون برروی مواد پلیمری کیلیت کننده هم اکنون یک روش شناخته شده برای جدا کردن یونهای فلزی از محلولهای مختلف معرفی می شود.در این تحقیق ،الیاف پلی اکریلو نیتریل (pan) به وسیله ایمینودی استیک اسید (ida) اصلاح شده است.با این اصلاح گروه عاملی سیانید به گروه عاملی آمید تبدیل شد.ابتدا هیدرولیز الیاف pan در محیط بازی انجام شد.سپس تبدیل گروههای اسید کربوکسیلیک به آسیل کلراید با استفاده ازتیونیل کلراید انجام گرفت ودرنهایت عامل دارکردن الیاف pan با لیگاند سه دندانه ایمینو دی استیک اسید (ida) تکمیل شد. این فرایند اصلاح الیاف، توسط اسپکتروسکوپی (ir) و آنالیزعنصری (chn) وآنالیز گرما وزن سنجی (tga) ومیکروسکوپ الکترونی (sem) مورد تأیید قرارگرفته است. الیاف اصلاح شده برای جذب یون نئودیمیوم(nd3+)از محلولهای آبی به وسیله روش batch بکارگرفته شد.کمپلکس پلیمر اصلاح شده وفلز درمحلول آبی در ph های مختلف تهیه شد.ابتدا ph بهینه برای حذف یون+ nd3 بدست آمد.همچنین اثر پارامترهای مختلف مثل دما,زمان هم خوردن و یونهای مزاحم مورد تحقیق قرارگرفت.جذب یون توسط الیاف با روش پلاسمای جفت شده القایی(icp) تعیین گردید.درنهایت عملکرد الیاف اصلاح شده درآب رودخانه و پساب و کارخانه کاشی سازی و پلاسمای خون بررسی شد.

در این تحقیق تأثیر نحوه اکسیداسیون پلی پروپیلن در دو فاز مذاب و محلول، بر خاصیت سازگارکنندگی آن در چند سازه الیاف چوب- پلی پروپیلن- نانو رس مورد بررسی قرار گرفت. از سوی دیگر در این چند سازه اثر نانورُس بر عملکرد سازگارکننده، در بهبود خواص فیزیکی- مکانیکی و حرارتی مواد مرکب الیاف چوب- پلی پروپیلن- نانورُس نیز مورد مطالعه قرار گرفت. بدین منظور پلی پروپیلن در فاز مذاب در مدت زمان 2 ساعت و در حضور اکسیژن هوا، و در فاز محلول از طریق انحلال در منوکلروبنزن در مجاورت اکسیژن خالص در مدت زمان 4 ساعت اکسید شد. به منظور ساخت نمونه ها، الیاف چوب، پلی پروپیلن و نانورُس( نسبت وزنی 0، 2، 4 درصد بر حسب فاز پلیمری) به همراه ماده سازگارکننده(پلی پروپیلن اکسیدشده در دو فاز مذاب و محلول) به میزان 3% با یکدیگر مخلوط شدند. سپس با پرس گرم صفحاتی به ابعاد cm 15×15 و ضخامت mm2 ساخته و خواص فیزیکی مانند: جذب آب و واکشیدگی ضخامتِ کوتاه و بلند مدت، خواص مکانیکی مانند: مقاومت خمشی و کششی، مدول الاستیسیته کششی و خمشی، مقاومت به ضربه بدون فاق، خواص حرارتی مانند: tga و dta اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که استفاده از پلی پروپیلن اکسیدشده در فاز مذاب اثر سازگارکنندگی بهتری را از خود نشان داد. نانو رس، باعث تقویت اثر سازگارکنندگی پلی پروپیلن اکسید شده در کامپوزیت گردید. با افزایش مقدار نانورُس از 0% به 4% مقاومت خمشی، کششی، مدول الاستیسیته کششی و خمشی، مقدار زغال باقی مانده و زمان سوختن چند سازه افزایش یافت. در صورتی که مقاومت به ضربه بدون فاق، مقدار حرارت آزاد شده و جذب آب و واکشیدگی ضخامت چند سازه با افزایش مقدار نانورُس کاهش یافت. هم چنین بررسی نوع فازها و مورفولوژی چند سازه به کمک پراش اشعه ایکس و میکروسکوپ الکترونی نشان داد که توزیع ذرات نانورُس در زمینه پلیمری از نوع ساختار بین لایه ای است و با افزایش مقدار نانورُس، فاصله بین لایه ای افزایش می یابد.

چکیده استفاده از پلیمر قالب مولکولی (mip) دراستخراج فاز جامد تکنیک جالبی برای استخراج و پیش تغلیظ نمونه هایی است که در مقادیر بسیار کم در محیط های دارای بافت پیچیده وجود دارند. در این تحقیق یک پلیمر قالب مولکولی با استفاده از متا کریلیک اسید (maa) به عنوان مونومر عاملی، تری متیلول پروپان متاکریلات (trim) به عنوان شبکه ساز (کراس لینکر) و تترا هیدروفوران و تولوئن به عنوان حلال، به روش پلیمریزاسیون رسوبی تهیه و به عنوان فاز جامد برای استخراج داروی سدیم دیکلوفناک از محیط آبی مورد استفاده قرار گرفت. غلظت داروی سدیم دیکلو فناک به وسیله طیف سنج ماوراء بنفش– مرئی و با اندازه گیری جذب تابش در طول موج... تعیین شد. تاثیر ph و نوع حلال در مرحله جذب و واجذبی دارو بهینه شد. حلال های آب و متانول به ترتیب، به عنوان حلال مناسب جهت جذب و واجذبی دارو سدیم دیکلوفناک تشخیص داده شدند. براساس نتایج بدست آمده نمودار کالیبراسیون در محدوده 5-277/0 میلی گرم بر لیتر خطی و حد تشخیص روش بر مبنای سه برابر انحراف استاندارد بلانک و برای پنبج بار اندازه گیری 086/0 میلی گرم بر لیتر بدست آمد. نتایج بدست آمده تمایل زیاد mip تهیه شده را در مقایسه با پلیمر غیر فالب شده (nip) نسبت به داروی سدیم دیکلوفناک نشان می دهد. تحت شرایط بهینه استخراج و اندازه گیری دارو در نمونه حقیقی با استفاده از mip تهیه شده به طور موفقیت آمیزی انجام شد. کلمات کلیدی: پلیمر قالب مولکولی، سدیم دیکلوفناک، استخراج فاز جامد، دارو

چکیده ندارد.

استفاده از mip در استخراج فاز جامد، تکنیک بسیار مناسبی برای استخراج و پیش تغلیظ نمونه هایی است که در مقادیر بسیار کم در ماتریس نمونه موجود می باشند. در این پروژه، پلیمر قالب مولکولی برای استخراج داروی پسودوافدرین به روش استخراج فاز جامد، سنتز و با استفاده از اسپکتروفوتومتری uv-vis در 256mm مورد بررسی قرار گرفت. بررسی ها در حالتی که داروی پسودوافدرین به صورت یک محلول آبی و یا در مایعات بیولوژیکی بدن انسان مثل ادرار و پلاسما موجود بود، انجام شد. mip با روش پلیمریزاسیون رسوبی تهیه شد. متااکریلیک اسید به عنوان مونومر عاملی و egdma به عنوان عامل سه بعدی کننده و از حلال کلروفرم برای سنتز استفاده شد. نتایج حاصل شنان دهنده آن بود که mip سنتز شده گزینش پذیری بالایی برای استخراج داروی پسودوافدرین دارد و تفاوت های زیادی بین mip و nip مشاهده می شود. در بخش محاسباتی با توجه به امکان ایجاد پیوند هیدروژنی بین دو انانتیور پسودوافدرین با مونومر متااکریلیک اسید در 8 حالت، پایدارترین حالت با محاسبات hf و b3lyp بررسی شد که نتایج حاکی از برتری روش b3lyp و مشخص کردن ساختار پایدار بود.

نانولوله های کربنی دارای خواص فوق العاده مکانیکی، حرارتی و الکتریکی است. این خواص را می توان با هم راستا کردن و توزیع یکسان نانولوله ها در بستر پلیمری به کامپوزیت انتقال داد. در این پروژه نانوکامپوزیت پلی اکریلونیتریل/نانولوله کربنی، با استفاده از روش الکتروریسی تهیه شد. برای پخش یکنواخت نانولوله ها در بستر پلیمری، روش های مختلف دیسپرس کردن، از قبیل استفاده از سطح فعال ها، روش های فیزیکی مانند اولتراسونیک و پوشش دهی با پلیمرها به کار گرفته شد. تصاویر میکروسکوپ الکترونی پویشی نشان داد که سطح فعال سدیم دودسیل سولفات (sds) و پلیمر پلی وینیل پیرولیدون ((pvp، بیشترین تأثیر را در قطر و کیفیت نانوالیاف کامپوزیتی داشتند. برای اندازه-گیری قطر و کیفیت الیاف تولیدی از sem استفاده شد. خواص الکتریکی، با استفاده از روش حرارتی و مکانیکی نانوالیاف به ترتیب با استفاده از روش four point probe، آنالیز گرما-وزنی (tga) و دستگاه تست خواص کششی مورد بررسی قرار گرفت. با اندازه گیری مقاومت الکتریکی نانوکامپوزیت ها مشاهده شد که با افزودن 5% نانولوله کربنی به پلیمر پلی اکریلو نیتریل، مقاومت الکتریکی آن کاهش شدید یعنی از ? 1011×5 به ? 103× 6/1 نشان داد. با اضافه کردن 2% نانولوله کربنی تک دیواره به پلیمر، خواص مکانیکی آن از قبیل استحکام، مدول، و کار تا حد پارگی افزایش چشم گیری نشان داد که مقادیر آن به ترتیب 6، 7/5 و 2/2 برابر شد. آنالیز حرارتی tga افزایش قابل ملاحظه ای در مقاومت حرارتی نانوکامپوزیت نشان داد و مشاهده شد که با افزودن 1% نانولوله کربنی به پلیمر پلی اکریلونیتریل دمای شروع تخریب 30 افزایش یافت.

در این تحقیق تأثیر نانو رس در3 سطح 0%، 2% و 4% به همراه پلی پروپیلن اکسید شده (opp) به میزان 3%، بر خواص چوب پلاستیک ساخته شده از گیاه نی و ضایعات پلاستیک شهری بررسی می گردد. بدین منظور ساقه های گیاه نی (phragmites australis) تهیه شده از سیستان پس از آردشدن به همراه ضایعات پلاستیک شهری تهیه شده از شرکت حایر پلاست در برابندر با درصد اختلاط آرد گیاه نی و ضایعات پلاستیک شهری به میزان 50:50، 47:50، 46:50، 45:50 و43:50 مخلوط می گردد. سپس این ترکیب با استفاده از نانو رس در 3 سطح 0%، 2% و 4% به همراه سازگارکننده به میزان 3% بر مبنای فاز پلی مری ترکیب و تخته هایی در ابعاد 15×15 سانتی متر و ضخامت 2 میلی متر ساخته شده و خواص فیزیکی و مکانیکی تخته های تهیه شده طبق استانداردهای astm بررسی می گردد. برای اندازه گیری هر یک از خواص ترکیب شرایط 3 تکرار در نظر گرفته می شود

جذب یون به عنوان یک روش شناخته شده برای جدا کردن یونهای فلزی از محلولهای مختلف معرفی می شود انواع مواد جاذب مانند کربن فعال، مواد اکسیدی، بنتونیت ها، مواد پلیمری و جاذبهای طبیعی وجود دارد. در میان این روشها جذب یون توسط الیاف کیلیت کننده مبادله گر یون، در دو دهه اخیر بسیار مورد توجه قرار گرفته است. در این میان توجه خاصی به الیاف کیلیت کننده مبادله گر یون بر پایه pan شده است. الیاف pan جاذب، روشی موثری در جداسازی، تغلیظ، احیاء و بازیابی یونهای فلزی به خصوص برای محلولهای رقیق می باشد و هم چنین این الیاف به عنوان کاتالیستهای هتروژن (fentons) مورد استفاده قرار گرفته است. در این تحقیق، فیبرهای مبادله گر کیلیت کننده از واکنش الیاف پلی آلریلونیتریل با دی آمین تهیه شده است. الیاف pan اصلاح شده به وسیله تبدیل جزئی گروههای نیتریل به گروههای آمینی با به کار بردن محلول 3m اتیلن دیِ آمین (eda) و رفلکس کردن در دمای 91c آماده شد. نسبت eda به الیاف آکریلیک و زمان واکنش به تربیت 1:50 و 4hr تنظیم شد. الیاف pan، در شرایط مشابه یا ترکیبات دی آمین مختلف واکنش داده شد. توانایی جذب کروم و سرب، خواص فیزیکی-مکانیکی و انحلال پذیری نمونه های دی آمین دار شده مقایسه شد. الیاف pan آمین دار شده به عنوان جاذب در یکسری آزمایشات جذب پیوسته برای جدا کردن یونهای کروم (iii) و سرب (ii) به کار رفت، نتایج آزمایشات نشان می دهد که الیاف pan اصلاح شده با اتیلن دی آمین (eda) بالاترین ظرفیت جذب کروم (iii) را دارد و pan اصلاح شده با تترامتیلن دی آمین (tmd) بیشترین توانایی جذب سرب (ii) دارد. نتایج بررسی خواص مکانیکی نشان می دهد که تفاوت کمی در رفتار مقاومتی الیاف قبل و بعد واکنش با دی آمین وجو دارد. تستهای انحلال پذیری نشان می دهد که در همه نمونه ها پیوند عرضی درون مولکولی پس از اصلاح شکل گرفته است که احتمالا به همین دلیل از شدت کاهش خواص مکانیکی کاسته شده است. در ادامه تحقیق، سعی شد که تیواوره با الیاف واکنش داده شود و پس از بررسی شرایط مختلف گروه عاملی تیوآمید در طی سه مرحله (هیدرولیز، قرار گرفتن گروه استری در ساختار و جانشینی گروه استری با تیواوره) در ساختار الیاف pan قرار داده شد.

چکیده : قالب گیری مولکولی (molecular imprinted ) تکنیکی نوین برای تهیه مواد پلیمری است که دارای سایت های تشخیص مولکول الگو می باشد. این پلیمرها به عنوان جاذب گزینش پذیر در کاربردهای تجزیه ای و حامل دارو در سیستم های نوین دارورسانی مطرح شده اند.پلیمرهای قالب مولکولیmip ها می توانند زمان ماندگاری دارو را در بدن با کاهش سرعت رهایش؛ افزایش دهند.از دیگر کاربردهای قالب مولکولی جداسازی و خالص سازی کروماتوگرافی لایه نازک ، حسگرها، سنسورها و ... می باشد. دراینپژوهشبااستفادهازپلیمریزاسیونرسوبی،پلیمرهایقالبمولکولیبرای داروی ملوکسیکام تهیه شد. در این سنتز ازمتااکریلیک اسید ( maa) به عنوان مونومر عاملی، تری متیلول پروپان تری متاکریلات(trim) عامل شبکه ساز، وآزوبیس ایزوبوتیرو نیتریل(aibn) به عنوان آغازگر استفاده کردیم. به منظور تهیه میکروذرات و نانوذرات یکنواخت قالب مولکولی ، شرایط سنتز و عوامل تأثیر گذار نظیر حلال، عامل شبکه کننده،مونومر عاملی، آغازگر، دما و زمان پلیمریزاسیون به صورت گسترده بررسی شد.نتایج نشان داد که حلال نقش مهمی را ایفا نموده و نوع ومقدارآن تعیین کننده مورفولوژی ودیگرخصوصیات کلیدی پلیمرهای قالب مولکولی است. بااستفاده ازحلال است ونیتریل،نسبت های مولی مناسب مولکول الگو :مونومرعاملی:عامل شبکه ای کننده وشرایط رقیق مونومری درپلمریزاسیون رسوبی،نانوسفرهای یکنواخت باقابلیت جذب وتشخیص بالامولکول الگوتهیه شد. ما بهترین حالت جذب دارو را در نسبت های 1:2:16 به دست آوردیم. در این پروژه ، پلیمر قالب موکولی برای استخراج داروی ملوکسیکام به روش استخراج فاز جامد، سنتز و با استفاده از اسپکتروفوتومتری uv-vis در nm363مورد بررسی قرار گرفت.بررسی ها در حالتی که داروی ملوکسیکام به صورت یک محلول آبی و یا در مایعات بیولوژیکی بدن انسان مثل ادرار و پلاسما موجود بود، انجام شد. mip با روش پلیمریزاسیون رسوبی تهیه شد. متااکریلیک اسید به عنوان مونومر عاملی و egdma به عنوان عامل سه بعدی کننده و از حلال کلروفرم برای سنتز استفاده شد.نتایج حاصل نشان دهنده آن بود که mip سنتز شده گزینش پذیری بالایی برای استخراج داروی ملوکسیکام دارد و تفاوت های زیادی بین mip و nip مشاهده می شود.

جذب یون بر روی مواد پلیمری کیلیت کننده هم اکنون به عنوان یک روش شناخته شده برای جدا کردن یونهای فلزی از محلولهای مختلف معرفی می شود. در میان انواع مختلف از جاذبهای پلیمری, الیاف پلیمری در سالهای اخیر مورد توجه زیادی قرار گرفته است. در این میان توجه خاصی به الیاف کیلیت کننده مبادله گر یون بر پایه pan شده است. در این تحقیق، الیاف پلی آکریلونیتریل بوسیله اتانول آمین مورد اصلاح1 واقع شد. بوسیله این اصلاح گروه عاملی2 نیتریل به گروه عاملی مونواتانول آمین تبدیل شد. الیاف پلی آکریلونیتریل در محلولهایی با غلظتهای3 متفاوت از اتانول آمین در دمای 0c91 وتا زمان 5 ساعت تحت رفلاکس4 قرار گرفت. طیفftir محصولات و مواد اولیه مورد بررسی قرار گرفت و نسبت الیاف اصلاح شده و نشده بدست امد. بعد از ان بوسیله انالیز tga وsem نیز اصلاح الیاف تایید شد. سپس مقدار جذب الیاف اصلاح شده و اصلاح نشده در مورد یونهای مس، نیکل و سرب دو بار مثبت بوسیله دستگاه جذب اتمی مورد بررسی قرار گرفت. مقداری از الیاف اصلاح شده و اصلاح نشده بوسیله دستگاه الکترواسپینینگ5 تبدیل به نانو الیاف با اندازه 120 الی 300 نانو متر شد، برای این کار ازحلال dmf استفاده گردید. سپس جذب نانو الیاف6 نیز مورد بررسی قرار گرفت، که نشان داد بعلت افزایش در سطح میزان جذب الیاف نیز افزایش یافته است.

نانوکامپوزیتها که امروزه برای مقاصد مختلف صنعتی استفاده می شوند دارای پلیمرهای آلی و نانو ذرات معدنی می باشند. این ساختارها در پوششها، چسبها و تقویت لاستیکها، مواد بیومدیکال و قطعات الکترونیکی مورد استفاده قرار می گیرند. در این مواد نانو ذرات معدنی موجب تقویت خواص فیزیکی پلیمر پایه یا بهبود خواص ویژه آنها پایه می باشد. بعلت ناکافی بودن درجه دیسپرسیون نانو ذرات در پلیمر در گذشته امروزه روشهای گوناگونی برای بهبود این عمل معرفی شده است. برای نیل به این هدف معمولا عملکرد گروه سیلان ذرات سیلیکا بعنوان عامل کوپل کننده بهبود می یابد. در این پژوهش با روش جدیدی از پلیمریزاسیون امولسیونی، منومرهای اکریلیک را در حضور نانو ذرات سیلیکا پلیمریزه نموده تا به این ترتیب خواص فیزیکی پلیمر نهایی بهبود یافته و خواص مطلوب جدیدی در آن ایجاد شود. همچنین با استفاده از یک ماده سطح فعال غیر یونی در بالای دمای ابری آن، یک نانوکامپوزیت تولید و سپس خواص مختلف نانوکامپوزیت و رنگ حاصله (نظیر چسبندگی سختی سطحی و مقاومت به حلالهای آلی) را با حالت پلیمر اکریلیک بدون ساختار نانو کامپوزیتی مقایسه نموده ایم. ساختار نانوکامپوزیتی جدید دارای خواص بهبود یافته نظیر چسبندگی، مقاومت حلالی، اشتعال پذیری و برخی خواص فیزیکی دیگری بود. کپسول پوشی مواد معدنی با یک ماده سطح فعال، روشی مناسب برای بهبود تمایل نانو ذرات به پلیمر اصلی می باشد. کپسول پوشی مطلوب بستگی زیادی به انتخاب منومرها دارد. انتخاب ماده سطح فعال با بار یونی مخالف ذرات معدنی می تواند موجب افزایش تمایل به منومرهای آلی شود. تهیه نانو هیبریدهای آلی عدنی به شکل امولسیونی بدلیل راحتی تولید نسبت به سایر روشها ارجحیت دارد. بنابراین در این تحقیق تهیه این نانو کامپوزیت و روش بهبود خواص فیزیکی و ایمنی محیط زیست حاصل از آنرا بعنوان یک رنگ ساختمانی مورد بررسی قرار داده ایم.

امروزه در سراسر دنیا محققین زیادی با به کارگیری روش های مختلفی بر روی ساختار پلیمرهای صنعتی، تلاش می کنند تا با اندکی تغییر در ساختار آن ها، بتوانند بعضی خواص را در پلیمرها تثبیت یا جهت مصارفی ویژه، تغییر دهند. در واقع، هدف از اجرای این فرایندها بر روی پلیمر اصلی، اینست که پلیمری جدید بر پایه پلیمر اصلی تولید شود به طوری که با تغییر برخی از خصوصیات پلیمر اصلی، آن را مستعد کاربردهای تازه تری می نمایند. یکی از پر کاربرد ترین پلیمر های صنعتی، الیاف می باشند ویکی از روش های که می توان با تکیه بر آن بر ساختار لیف، تغییر ایجاد کرد، روش کوپلیمریزاسیون پیوندی می باشد. متاکریلات (mma) که جزء مونومرهای وینیلی هستند، تحت شرایط مختلف شیمیایی و فیزیکی نظیر غلظت مونومر، غلظت آغازگر، دمای واکنش و زمان واکنش قرار می گیرند و پیش رفتن واکنش کوپلیمریزاسیون پیوندی مورد بررسی قرار می گیرد و شرایط بهینه واکنش برای هر یک از مونورها، حاصل می شود. سپس الیاف پیوند داده شده با مونور با آنالیزهای متداول، نظیر طیف بینی تبدیل فوریه مادون قرمز (ft-ir)، گرماسنجی پیمایشی تفاضلی (dsc)، گرماسنجی وزنی (tga) و میکروسکپ الکترونی sem مورد بررسی قرار می گیرند. همچنین الیاف، از نقطه نظر تغییر خاصیت مکانیکی (افزایش طول تا حد پارگی) نیز مورد بررسی قرار می گیرد. با استفاده از روش ft-ir و مقایسه پیک های مربوطه، ایجاد گروه های عاملی جدید در ساختار لیف ملاحظه می شود. بررسی داده حرارتی نشان می دهد که با افزایش بازده پیوند، پایداری حرارتی الیاف، کاهش یافته است. البته این کاهش پایداری حرارتی برای نمونه های پیوند داده شده با مونومر aa چشمگیرتر می باشد. همجنین با بررسی مورفولوژی سطح الیاف، مشاهده می شود که در درجات پایین تر پیوند، سطح الیاف پیوند داده شده تفاوت معنا داری با سطح الیاف خام نداشته است. با افزایش میزان بازده پیوند، پایداری مکانیکی الیاف نیز کاهش یافته است. کاهش پایداری مکانیکی، در مورد الیاف پیوند شده با aa، نسبت به نمونه های پیوند شده با mma، بیشتر می باشد. می توان گفت که پیشرفت واکنش برای مونومر متیل متاکریلات، در مقایسه با اکریلیک اسید بیشتر است در عین حالی که پیوند متیل متاکریلات به الیاف، به طور کمتری بر روی رفتار حرارتی و خواص مکانیکی تاثیر گذاشته است.

پوشش دادن قطعات به روش الکترولس برای اهداف مختلفی انجام می گیرد. قطعات پلاستیکی و فلزی مورد استفاده در صنایعی همچون ماشین سازی، وسایل خانگی، قطعات الکترونیکی و صنایع هوافضا برای اهداف تزئینی و افزایش مقاومت قطعه در برابر سایش، حرارت و خوردگی و ... انجام می گیرد. وارد کردن نانو ذراتی مانند si3n4, mwcnt, au, sic, wc, al2o3 و ... در ترکیب محلول الکترولس باعث بهبود خواص فیزیکی و مکانیکی پوشش حاصل می شود. تحقیقات نشان می دهد وارد کردن 5/2? نانو ذرات tio2 در پوشش، مقاومت آن را در برابر سایش حدودا 7 برابر بیشتر می کند. مقاومت پوشش های حاوی نانوتیوپ های کربنی در مقایسه با نوع بدون نانو کامپوزیت تقریبا 1000 برابر بیشتر است. در این پروژه اثرات وارد کردن نانوذرات به پوشش های الکترولس بررسی شده و آزمایش های مناسب جهت تعیین خصوصیات پوشش به دست آمده صورت خواهد گرفت.

تبادل یون و جذب از کاربردی ترین و آسان ترین روشهای حذف فلزات سنگین از محلولهای مائی هستند. امروزه با پیشرفت جوامع و پیدایش زمینه های جدیدی در فناوری، بهره گیری از این فرآیندها وارد مرحله تازه ای شده است. از جمله فناوریهایی که در سالیان اخیر توجه محققین بسیاری را در جهان به خود جلب نموده، استفاده از الیاف نساجی به خصوص الیاف اکریلیک برای جذب یونهای فلزی است. در بخش اول این پروژه الیاف اکریلیک تجاری با استفاده از هیدرکسیل آمین هیدروکلرید، هیدرازین، اتیلن دی آمین و هگزامتیلن دی آمین، اصلاح و گروههای عاملی جاذب یون در ساختار زنجیر مولکولی آنها ایجاد شد. شرایط بهینه واکنش با استفاده از نرم افزار متلب و با در نظر گرفتن خواص مکانیکی الیاف برای هر ماده شیمیایی بدست آمد. خواص الیاف اصلاح شده مانند جذب رطوبت، تورم، پیوند تقاطعی عرضی و خواص مکانیکی و حرارتی آنها بررسی شد. در بخش دوم از این تحقیق، عوامل تاثیرگذار بر رفتار جذبی الیاف که در این تحقیق مورد مطالعه قرار گرفت، به سه دسته عمده تقسیم شدند : 1) شرایط محیطی مانند غلظت یون فلزی، ph محلول و درجه حرارت 2) خصوصیات یون مانند شعاع یون فلزی، بار یون، انرژی هیدراتاسیون و الکترون خواهی 3) خصوصیات الیاف مانند ساختار شیمیایی لیف، نوع و میزان گروههای معرفی شده به زنجیره الیاف، تورم، ظرافت و میزان پیوند تقاطعی عرضی در الیاف. اثر این عوامل بر قابلیت جذب الیاف اکریلیک اصلاح شده با انتخاب سطوح مختلفی از خصوصیات ذکر شده مورد بررسی قرار گرفت. نتایج طیف سنجی زیر قرمز نشان داد تمامی مواد شیمیایی مورد استفاده شامل هیدروکسیل آمین، هیدرازین، اتیلن دی آمین و هگزا متیلن دی آمین قابلیت واکنش با الیاف را داشته و گروههای عاملی جاذب یون در ساختار لیف ایجاد کرده اند. فرمول شیمیایی پیشنهادی برای واکنش هر واکنشگر یا الیاف ارائه شده است. بررسی خواص الیاف اصلاح شده نشان می دهد عملیات اصلاح سازی به دلیل ایجاد گروههای آبدوست در لیف سبب افزایش جذب رطوبت و تورم شده اما ایجاد پیوند تقاطعی عرضی باعث محدودیت تورم و در برخی موارد کاهش ظرفیت جذب شده است، بنابراین انتخاب درست ماده ایجاد کننده پیوند تقاطعی عرضی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. نتایج نشان داد عملیات اصلاح سبب افت خواص مکانیکی و حرارتی می شود بنابراین انتخاب مناسب شرایط بهینه واکنش ضروری است. در بین دی آمینها با طول زنجیر کربی مختلف، هیدرازین به علت کوچکی مولکول راندمان واکنش بیشتری داشته و کمترین تغییرات را در خواص مکانیکی ایجاد می کند. همچنین با تلفیق این ماده با هیدروکسیل آمین ظرفیت جذب به طور قابل ملاحظه ای افزایش می یابد. نتایج نشان داد از میان خصوصیات یونی، شعاع و بار یون و از بین عوامل محیطی غلظت یون فلزی و ph بیشترین اثر را بر میزان جذب دارند. همچنین مشخص شد محدوده مجاز برای انتخاب ph بسیار کم بوده به طوریکه با افزایش ph یونهای فلزی رسوب کرده و با کاهش آن از راندمان جذب کاسته می شود. همچنین با محاسبه ضریب توزیع و بدست آوردن ارتباط آن با پتانسیل دونان به ترتیب مشخص شد که این الیاف برای جذب یونهای فلزی در محیطهای رقیق کمتر از 5/0 مولار از کارایی بالایی برخوردارند و جذب، بیشتر در سطح اتفاق می افتد. مطالعات تحلیلی و مدل سازی توزیع یونها در فاز محلول و فاز الیاف نشان داد جذب فلزات روی این الیاف از مدل جذب تک لایه ای پیروی کرده و الیاف تهیه شده، برای جذب یونهای فلزی روی الیاف مناسب و کارا هستند.

با توجه به پیشرفت روز افزون کاتالیستهای زیگلر- ناتا و کاربرد وسیع ترکیبات الکترون دهنده داخلی و خارجی بر پلیمریزاسیون کئوردیناســیونی الفینها، نقش تتراهیدروفوران (thf) به عنوان عامل تصحیح کننده و تعدیل کننده بر محیط پلیمریزاسیون، شرایط عملیاتی واکنش ، فعالیت کاتالیست و خواص نهایی پلیمر در پلیمریزاسیون اتیلن در فاز دوغابی (slurry) ، مورد بررسی قرار گرفته است. در این پژوهش ازکاتالیست زیگلر- ناتا مورد استفاده در واحد hdpe پتروشیمی اراک با نام تجاریtht ، استفاده شده است .همچنین در این پروژه نقش بارهای الکترواستاتیک در محیط پلیمریزاسون و تاثیر افزودنیهای کاهنده بارهای الکترواستاتیک (anti static additive agent) نیز به عنوان یک دستاورد کاربردی مورد بحث قرار گرفته است.

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثرات ذرات نانورس و سازگارکننده مالییک انیدرید پلی پروپیلنی بر روی خواص فیزیکی، مکانیکی و ریخت شناسی نانو کامپوزیت حاصل از پلی پروپیلن- آرد چوب تاغ بوده است. برای این منظور آرد چوب تاغ با نسبت وزنی 50 درصد با پلی پروپیلن مخلوط شد و ماده سازگارکننده نیز با نسبت های وزنی 0 و 3 درصد به عنوان جفت کننده مورد استفاده قرار گرفتند. از نانو ذرات رس به عنوان پرکننده در سه سطح 0، 2 و 4 درصد استفاده شد. فرآیند اختلاط مواد در داخل دستگاه اکسترودر انجام شد و نمونه های مربوط به آزمون های فیزیکی و مکانیکی با استفاده از روش قالب گیری تزریقی ساخته شدند. آزمون های فیزیکی شامل جذب آب و واکشیدگی ضخامت و آزمون های مکانیکی شامل خمش، کشش و ضربه مطابق با استاندارد astm بر روی نمونه ها انجام گردید. از میکروسکوپ الکترونی پویشی جهت نمایش نحوه عملکرد ماده جفت کننده و از آزمون تفرق اشعه ایکس جهت تشخیص نوع ساختار به وجود آمده در نانوکامپوزیت ساخته شده استفاده شد. نتایج نشان داد که با افزایش ماده جفت کننده، مقاومت های مکانیکی افزایش یافت در حالی که جذب آب و واکشیدگی ضخامت کاهش یافتند. همچنین با افزایش ذرات نانورس از 0 به 4 درصد مقاومت های خمشی و کششی و همچنین مدول های خمشی و کششی بهبود افزایش یافتند. در حالی که مقاومت به ضربه فاقدار، جذب آب و واکشیدگی ضخامت کاهش یافتند. نتایج حاصل از میکروسکوپ الکترونی پویشی حاکی از بهبود فصل مشترک بین ماتریس پلیمری و تقویت کننده طبیعی بوده است. از سوی دیگر نتایج آزمون تفرق اشعه ایکس نشان داد که ساختار تشکیل شده در نانوکامپوزیت حاصله از نوع بین لایه ای می باشد.

چکیده ندارد.

در تحقیقاتی که به منظور تهیه ترانس بنزواکسونین و ترکیب اشباع آن یعنی 2، 3،8 و -9 تتراهیدروبنزو -]d[ اکسونین انجام گرفت تلاشهای ما براستفاده از - b بنزوئیل پروپانوئیک اسید به عنوان ماده پیشتاز مستقیم احتمالی متمرکز شد. به این منظور واکنش فریدل - کرافتس روی بنزن و سوکسینیک انیدرید انجام و منج به تهیه موفقیت آمیز این ماده پیشتاز شد.نتیجه استری شدن ماده حاصل بوسیله اتانول و سپس احیاء گروههای کتونی و استری به الکل، تهیه ترکیب)iv(بود. بااستفاده از سنتز ویلیامسون روی این الکل دو ترکیب جدید -5()vi(,)v(فنیل 1 - و - 4 دی اکسوسیکلواکتان) بدست آمد که ساختمان هردو ترکیب فوق با بررسی دقیق طیف های mass , nmr , ir آنها اثبات گردید . واکنش ترکیب)v(با آلومینیم کلراید منجر به تهیه ترکیب موردنظر 2،3،8 و -9 تتراهیدروبنزو -]d[ اکسونین با راندمان خوب میشود . ساختمان همه ترکیبات و پایداری احتمالی و خواص ویژه آنها دراین پایان نامه مورد بحث قرار گرفته است .

(1) اکسیداسیون هموپلیمرپلی پروپیلن در محلول منوکلروبنزن اکسیداسیون هموپلیمر پلی پروپیلن در حضور آمونیم پرمنگنات ، اکسیژن هوا و یا اثر توام آنها در درجه حرارت 128-130 درجه سانتی گراد در حلال منوکلروبنزن انجام شده است . تشکیل گروههای پلار نظیر گروههای کتونی، الکلی، استری، کربوکسیلات و ... توسط دستگاههای طیف نمایی زیرقرمز(ftir) و طیف نمایی الکترونی (esca) تعیین و اندازه گیری شده است . حلالیت نمونه های اکسید شده در شرایط در مقایسه با پلی پروپیلن اولیه در حلال متیل اتیل کتون (mek) بررسی شده است . (2) اکسیداسیون هموپلیمر پلی پروپیلن در مجاورت محلول آبی فنیل تری متیل آمونیم پرمنگنات : اکسایش فیلم و پودر هموپلی پروپیلن در مجاورت محلول آبی فنیل تری متیل آمونیم پرمنگنات (ph. tmap) در دمای معمولی با حفظ مورفولوژی اصلی پلیمر صورت گرفته است . فرآیند اکسایش منجر به تشکیل گروههای قطبی (الکلی، هیدروپراکسیدو غیره) بویژه یونهای کربوکسیلات با آزادسازی mno2 به عنوان محصول جانبی از تجزیه ph. tmap می شود. برای مطالعه سطوح عمل آوری شده از میکروسکوپ الکترون پویشی ftir, (sem) و esca استفاده شده است . مکانیسم واکنش اکسایش پلی پروپیلن در دمای معمولی و در محلول آبی ph. tmap پیشنهاد شده است . (3) اکسیداسیون هموپلیمر پلی پروپیلن در حالت مذاب و در حضور هوا، پرمنگنات پتاسیم و تترابوتیل آمونیم پرمنگنات (tbap): اکسیداسیون هموپلیمر پلی پروپیلن در حالت مذاب و در حضور هوا، پرمنگنات پتاسیم و ترابوتیل آمونیم پرمنگنات در درجه حرارت های 170 درجه سانتی گراد تا 230 درجه سانتی گراد و در زمانهای 2 تا 6 1/2 ساعت انجام شده است . بررسی های اسپکتروسکوپی تشکیل گروههای پلار را نشان می دهد. تغییرات نسبی مقدار آنها در شرایط آزمایش توسط ftir و esca اندازه گیری و مشخص شده است . میکروسکوپ الکترونی پویشی (sem) محصولات اکسید شده، تغییرات مورفولوژی را نشان می دهد نقاط ذوب محصولات اکسیده توسط گرماسنج پویشی تفاضلی (dsc) تعیین شده و تغییرات انحلالی نمونه های اکسید شده در شرایط مختلف در مقایسه با پلی پروپیلن اولیه در تولوئن، متیل اتیل کتون و تتراهیدروفوران بررسی گردیده است . مکانیسم واکنش اکسیداسیون پلی پوپیلن در حالت مذاب نیز پیشنهاد شده است . در اثر واکنش اکسایش پلی پروپیلن و اکسید کننده های مورد استفاده، محصولات جالبی تولید می شود که در بعضی صنایع به عنوان واکس ، عامل سازگار کننده و روان کننده از آنها استفاده می شود. اثر سازگاری پلی پروپیلن اکسیده مورد بررسی قرار گرفته است به همین منظور کمپوزیت ها و کمپوزیت های آلیاژی از pp/opp/talc, pp/opp/pa6 و pp/opp تهیه و آنالیز دینامیکی - مکانیکی، تجزیه گرماوزنی و میکروسکوپ الکترون پویشی برای مطالعه مورفولوژی انجام شده است . خواص مکانیکی نمونه های مذکور نظیر استحکام کششی، درصد ازدیاد طول، مدول الاستیسیته، شاخص جریان مذاب و سختی اندازه گیری و بحث شده است .