معماری ایرانی که از دیرباز تاکنون پاسخگوی نیازهای مردم ایران زمین بوده ، امروزه با انحطاط فرهنگی که از دوران قاجار شروع شده جای خود را در بناهای امروزی از دست داده است. فضاهایی که در بناهای سنتی طراحی می شده امروزه دیگر اثری از آنها نمی توان دید. حال با پذیرفتن تغییرات وسیعی که در تکنولوژی ساختمان و مصالح ساختمانی بوجود امده می توان برای تطابق معماری ایرانی و تکنولوژی ساخت مدرن کوشش کرد و فضاهای فراموش شده و طرق کاربرب سنتی از این فضاها را دوباره زنده کرد. معماری و فرهنگ که در مقوله جدایی ناپذیر از یکدیگر می باشد تأثیری متقابل بر یکدیگر دارند.با مدرن شدن ساختمان ها و وارد شدن فضاهای مدرن و معماری غربی به طراحی ساختمانها فرهنگ ایرانی در معماری این مرز و بوم رنگ باخته است. با طراحی یک مجموعه عمومی که دارای کاربری فرهنگی – آیینی باشد و با در نظر گرفتن فرهنگ ایرانی و بصورت خرد تر فرهنگ مردم منطقه می توان فرهنگ ایرانی را دوباره در روح بناهای ایرانی دمید. و این حرکتی است که باعث زنده شدن خاطرات جمعی افراد بزرگسال (بالای 40 یا 50 سال) و آموزشی به افراد جوان جامعه خواهد شد که امید است این آشنایی بتواند در نحوه زندگی و فرهنگ مردم تأثیر گذار باشد و فرهنگ ایرانی را در نحوه زندگی دوباره زنده کند و در آخر پرسش اصلی که می توان بیان کرد آن است که چگونه معماری و فرهنگ بومی می تواند در ایجاد فضای فرهنگی با در نظر گرفتن تکنولوژی ساخت امروزی نقش موثری را ایفا کند. افتخار به ایرانی بودن و فرهنگ ایرانی باعث شد تا در فکر من چگونگی القا کردن این حس به تمامی هموطنانم بوجود آمد از این رو چنین مسأله ای را طرح کردم چون به اعتقاد من معماری و فرهنگ با یکدیگر عجین شده اند وطراحی دست باعث بوجود آمدن فرهنگ درست می شود. دلیل انتخاب این موضوع گسست فرهنگ بوجود آمده و بیکانگی نسبی با فرهنگ ایرانی می باشد و این غفلت در نحوه زندگی ایرانیان تأثیر گذارده و فرهنگی غربی و بصورتی مصرف کننده بوجود آورده. امید است تا با بررسی جوانب مختلف فرهنگ امروزی و فرهنگ ایرانی اصیل بتوان به نوعی دوباره آداب و سنت گذشته را دوباره در زندگی روزمره آورد و محقق این امر از نظر اینجانب با یک طراحی ایرانی امکان پذیر بوده ، طراحی که توسط آن بتوان نشان داد که فضاهای فراموش شده ایرانی دگر بار می توانند در زندگی ایرانیان دخیل باشند و تفکر غلط قدیمی شدن را از میان برداشت و به ایرانی بودن و در فضاهای ایرانی تعامل داشتن افتخار کرد. نظر بر آن است که کالبد فراموش شده و فعالیتهای فراموش شده ایرانیان را بتوان دوباره زنده کرد و قدمی بسوی دمیدن روح در فضاهای مدرن قرن بیستم و یکم برداشت. امید بر آن است که با بررسی معماری بومی مازندران و استفاده از آن در معماری معاصر و تطبیق آن با تکنولوژی ساخت امروزی به یک مجموعه کاربردی برای مردم منطقه دست پیدا کنم که بتواند پاسخگوی نیازهای مردم منطقه بوده و پیوندی مناسب میان انسان و مجموعه های فرهنگی- آیینی برقرار شود و این امر با بهره وری از پتانسیل سایت موجود ئ اقلیم معتدل منطقه میسر خواهد شد. امیدوار هستم که بتوان با بررسی معماری ایرانی و فضاهای آن بتوانم تکنولوژی ساخت امروزی را با آن تطبیق داده و فرهنگ خورده با آن معماری را در کالبد تکنولوژی امروزی بگنجانیم. توجه به فرهنگ بومی و آداب و رسوم هر منطقه می تواند منجر به طراحی شود که فعالیتهای فرهنگی بهتر و موثر تر انجام شوند وبنا کاربری بهتری داشته باشد، حال با دمیدن روح فرهنگ ایرانی در یک مجموعه فرهنگی و بهره وری از تکنولوژی امروزی می توان بناهای ایرانی کاربردی تری را طراحی و ساخت. دیگر بررسی ساختار فضاهای ایرانی و تأثیرپذیری آنها از فرهنگ و آداب رسوم آن منطقه و نوع مصالحی که در ان منطقه مورد استفاده قرار می گیرد و آنکه چگونه این عوامل و معماری مدرن قرن بیست و یکم می تواند بر کالبد فضاهای ایرانی تأثیر بگذارد.