چکیده طفره روی اجتماعی به تمایل افراد برای اعمال تلاش کمتر هنگامی که در یک گروه فعالیت می کنند نسبت به زمانی که به صورت انفرادی فعالیت می کنند، اشاره دارد. لاتان، ویلیامز و هارکینز، 1979 طفره روی را یک نوع بیماری می دانند که نتایج منفی برای افراد، موسسات اجتماعی و جوامع دارد. البته، طفره روی اجتماعی علاج ناپذیر نیست. تاکنون به رابطه بین طفره روی سازمانی و رفتار شهروندی سازمانی توجه چندانی نشده است. در این پژوهش نقش رفتار شهروندی سازمانی در تبیین طفره روی سازمانی مورد بررسی قرار می گیرد. جامعه آماری این پژوهش کارکنان ستادی شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده های نفتی ایران است. که شامل 400کارمند و پرسنل می باشد. نمونه حاصل شامل 195 نفر است. روش نمونه گیری تصادفی برای انتخاب نمونه مورد مطالعه استفاده شد وبرای جمع آوری داده ها از ابزار پرسش نامه مبتنی بر دو متغیردر مقیاس 5 نمره ای لیکرت استفاده شد. روایی پرسش نامه به روش محتوایی و پایایی یا اعتبار آن با محاسبه ضرایب آلفای کرونباخ برای هر متغیر استفاده گردید. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون، مدل یابی معادلات ساختاری، تحلیل مسیر و برای اطمینان از نرمال بودن توزیع متغیر ها از آزمون کولموگروف - اسمیرنوف استفاده شد. نتایج ناشی از معادلات ساختاری نشان داده که رفتار شهروندی سازمانی رابطه منفی و معناداری با طفره روی سازمانی دارد. هم چنین تنها بین ابعاد ادب و نزاکت و نوع دوستی با طفره روی سازمانی ارتباط معکوس و معناداری وجود دارد.