استفاده از جلبک های خشک شده بعنوان ماده افزودنی در جیره غذایی آبزیان می تواند باعث بهبود شاخص های رشد و تغذیه، کیفیت بیوشیمیایی لاشه و همچنین پاسخ های فیزیولوژیک نسبت به استرس و بیماری گردد. لذا در مطالعه حاضر، اثرات سطوح مختلف مکمل غذایی اسپیرولینا بر شاخص های رشد، تغذیه، ترکیبات بیوشیمیایی بدن، برخی فاکتورهای خونی و پارامترهای ایمنی شناسی ماهی بنی انگشت قد با میانگین وزنی 55/0±35/9 گرم در مدت 56 روز مورد بررسی قرار گرفت. پس از دو هفته سازگاری با شرایط آزمایشی 300 ماهی به صورت کاملا تصادفی در 15 تانک استوانه ای فایبرگلاس 300 لیتری به تعداد مساوی توزیع شدند. پودر جلبک اسپیرولینا در پنج سطح 0%، 5/2%، 5%، 5/7% و 10% به جیره غذایی افزوده شد و آزمایش در سه تکرار انجام گردید. غذادهی طی دوره آزمایش در حد سیری و 2 بار در روز انجام شد. زیست سنجی از ماهیان در تمام تیمارها در انتهای دوره آزمایش صورت گرفت. نمونه های مورد نیاز جهت سنجش پارامترهای بیوشیمیایی بدن، پارامترهای خونی و ایمنی شناسی ماهیان نیز در انتهای دوره جمع آوری شد. نتایج حاصل نشان داد که استفاده از پودر جلبک اسپیرولینا در جیره غذایی اثرات مثبت بر روی شاخص های رشد و تغذیه ماهیان آزمایشی داشت. نتایج این مطالعه نشان داد که وزن نهایی و افزایش وزن بدن در تیمار 10% در مقایسه با گروه کنترل اختلاف معنی داری داشتند (05/0p<)، در حالی که از نظر نرخ رشد ویژه و ضریب چاقی اختلاف معنی داری را با گروه کنترل نشان ندادند (05/0p>). شاخص های تغذیه ای ضریب تبدیل غذایی و ضریب بازده پروتئین در تیمار 10% نسبت به گروه کنترل اختلاف معنی دار داشتند (05/0p<). نتایج نشان داد که استفاده از جلبک اسپیرولینا در جیره غذایی تاثیری بر میزان چربی، خاکستر، رطوبت، کربوهیدرات و انرژی کل لاشه ندارد، اما میزان پروتئین لاشه در تیمار 10% نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی دار داشت (05/0p<). از نظر فاکتورهای خونی و پارامترهای بیوشیمایی خون در پایان آزمایش اختلاف معنی داری مشاهده نگردید (05/0p>). میزان فعالیت لایزوزیم و کمپلمان های c3 و c4 در انتهای آزمایش به صورت معنی دار (05/0p<) در تیمار 10% بالاتر از گروه کنترل بودند.