امروزه همگام با رشد تکنولوژی، تقاضای تصاویر دیجیتال و ویدئو کدینگ مدرن بیش از گذشته شده است. ساختار ویدئو کدینگ دیجیتال مرسوم، بر پایه دو اصل جبران حرکت و تبدیل کسینوسی گسسته استوار می باشد. در این الگو، اینکدر مسئولیت استخراج همبستگی مکانی و زمانی میان فریم ها را بر عهده دارد و در نتیجه پیچیدگی ساختار اینکدر به دلیل عمل تخمین حرکت به مراتب بیش از ساختار دیکدر می باشد. از طرفی ظهور کاربردهای جدید (مانند شبکه های نظارت ویدئویی بیسیم با توان پایین، دوربین های مخابراتی سیار و ...) انگیزه ی لازم برای ایجاد یک استاندارد جدید را بوجود آورده است زیرا که استانداردهای mpeg-x و h.26x نمی توانند نیازهای کدینگ مربوط به این کاربردها را برآورده سازند. در سال های اخیر، یک الگوی کدینگ جدید بر اساس دو قضیه قدیمی از تئوری اطلاعات (تئوری اسلپین-ولف ، تئوری وینر-زیو ) شکل گرفته است که به ویدئو کدینگ توزیع شده مشهور می باشد. در این الگو تنها دیکدر مسئولیت استخراج تمام یا بخشی از همبستگی میان فریم ها را بر عهده دارد، که این باعث کاهش پیچیدگی ساختار اینکدر می شود. در ساختار های جاری، دیکدر تخمینی از فریم های وینر-زیو را بدست می آورد ولی برای بازسازی بهتر این فریم ها، اطلاعات اضافی در اینکدر تولید و به سمت دیکدر ارسال می شود. بنابراین، کاهش نرخ ارسالی به همراه افزایش کیفیت تصاویر بازسازی شده در دیکدر، از مهم ترین دغدغه های این نوع کدینگ می باشد. در این تحقیق ابتدا مروری بر ویدئو کدینگ توزیع شده خواهیم داشت و سپس در این زمینه، یک ساختار جدید برای بهبود کارایی کدینگ ارائه خواهیم داد. ساختار پیشنهادی، بر اساس ایده حرکت خطی و کلاس بندی بلوک ها در دیکدر، مدل شده است و نتایج شبیه سازی ها نشان می دهد که این راه حل ضمن بهبود کیفیت تصاویر وینر-زیو، نرخ ارسالی را نیز کاهش می دهد.