شوری خاک از جمله مهم ترین عوامل محدود کننده تولید محصولات کشاورزی به شمار می رود. در مناطق خشک و نیمه خشک مانند ایران، بیش از نیمی از زمین های قابل کشت (در حدود 27 میلیون هکتار) از خاک های شور و سدیمی تشکیل شده است. توت فرنگی یک محصول حساس به شوری می باشد که واکنش آن به تنش در بین ارقام مختلف متفاوت است. نقش کلسیم در کاهش اثرات مضر شوری بر روی گیاهان مختلف نشان داده شده است و مقدار کلسیم خاک ، یک فاکتور مهم در کنترل سمیت یونی، به خصوص در محصولات حساس به سدیم وکلر به شمار می رود. این آزمایش به منظور بررسی اثر محلول پاشی نیترات کلسیم در دو سطح (0 و 5/0 درصد) بر رشد رویشی و زایشی گیاه و کیفیت میوه دو رقم توت فرنگی (سلوا و کامارزا) رشد یافته در شرایط هیدروپونیک با 5 سطح شوری (0، 15، 30، 45 و 60 میلی مول) کلریدسدیم به صورت طرح اسپلیت- اسپلیت پلات در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه بلوک به اجرا درآمد. برخی فاکتور های مربوط به رشد رویشی و رشد زایشی و خصوصیات کیفی شامل تعداد گل، برگ و میوه، وزن و حجم میوه، سفتی، مواد جامد محلول، پ هاش و اسیدیته قابل تیتردر طول آزمایش اندازه گیری شد. در پایان آزمایش گیاهان از محیط کشت خارج شده و فاکتور های رشد رویشی مانند سطح برگ، درصد نکروزه برگ، وزن تر و خشک اندام هوایی و وزن تر و خشک ریشه ها اندازه گیری گردید. علاوه بر این محتوای رطوبت نسبی، میزان نشت الکترولیت و کلروفیل و سایر خصوصیات کیفی میوه نیز در پایان آزمایش اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که تنش شوری فاکتور های رشد رویشی را کاهش داد و افزودن کلسیم تحت شرایط شرایط تنش شوری سبب افزایش تعداد برگ و سطح برگ و همچنین وزن تر و خشک اندام هوایی نسبت به گیاهان شاهد گردید. محتوای نسبی آب برگ، کلروفیل، وزن تر و خشک ریشه ها تحت شرایط تنش کاهش پیدا کرد. رشد زایشی در اثر اعمال شوری کاهش یافت، و کاربرد نیترات کلسیم نیز سبب کمتر شدن رشد زایشی گردید. نتایج به دست آمده نشان داد برخی فاکتورهای کیفی میوه مانند درصد مواد جامد محلول، اسیدیته قابل تیتر ، ویتامین ث، ظرفیت آنتی اکسیدانی، ترکیبات فنولی و حجم میوه کاهش و میزان پ هاش و پرولین میوه، افزایش معنی داری نشان دادند. مقدار آنتوسیانین میوه، در اثر شوری و کاربرد نیترات کلسیم، تغییر معنی داری نیافت. به طور کلی رقم سلوا از نظر رشد رویشی از کامارزا پر رشدتر و از نظر زایشی ضعیف تر بود. میزان مواد جامد محلول، اسیدیته قابل تیتر، ویتامین ث، آنتوسیانین، ظرفیت آنتی اکسیدانی و سفتی میوه به طور قابل توجهی در رقم سلوا بیشتر از رقم کامارزا بود.