در این تحقیق به بررسی و مقایسه دامنه حرکتی شانه، وضعیت قرارگیری کتفها و میزان کایفوز در ورزشکاران اورهد، لاورهد با غیر ورزشکاران می پردازیم.نمونه های این تحقیق شامل 90 مرد با میانگین سن 3/31 ± 23/60 سال بودند. آزمودنیها شامل 15 هندبالیست، 15 بسکتبالیست، 15 تنیسور، 15 پینگ پنگ باز و 30 نفر غیر ورزشکار بودند. مجموعه داده ها از طریق معاینه و فرم جمع آوری اطلاعات ثبت شد. دامنه حرکتی شانه با انعطاف سنج لیتون و در وضعیت ایستاده بدست آمد. متغیرهای مورد اندازه گیری شامل خم شدن، باز شدن، چرخش داخلی، چرخش خارجی و دورشدن مفصل شانه بود. وضعیت قرارگیری کتف با آزمون تست حرکت جانبی استخوان کتف (lsst) و میزان کایفوز نیز با استفاده از خط کش منعطف اندازه گیری شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از روشهای آمار توصیفی و استنباطی شامل آزمون t، anova و پیگرد توکی در سطح (0/05>p) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج تحقیق حاضر نشان داد در حرکات بازشدن و چرخش داخلی در هندبالیستها، در حرکات دورشدن و چرخش داخلی در بسکتبالیستها و در حرکات خم شدن و چرخش داخلی در پینگ پنگ بازها با غیر ورزشکاران، اختلاف معنی داری وجود دارد. در مقایسه وضعیت قرارگیری کتف آزمودنیها در سه وضعیت 0، 45 و 90 درجه، هندبالیستها، بسکتبالیستها و پینگ پنگ بازها در صفر درجه، بسکتبالیستها و تنیسورها در 45 درجه و پینگ پنگ بازها در 90 درجه با غیر ورزشکاران اختلاف معنی داری وجود دارد. در مقایسه میزان کایفوز تنها بین بسکتبالیستها با غیر ورزشکاران اختلاف معنی داری یافت شد.نتایج این تحقیق نشان داد که دامنه حرکتی، وضعیت قرارگیری استخوان کتف و میزان کایفوز در رشته های ورزشی متفاوت است که احتمالاً می تواند پاسخی به ویژگی تمرین در رشته های مختلف باشد. اکثر ورزشکاران دامنه حرکتی بیشتر و میزان کایفوز کمتری نسبت به غیر ورزشکاران داشتند. این تغییرات می تواند ناشی از سازگاری با شرایط تمرینی و تکرار الگوهای حرکتی مشابه در طولانی مدت باشد. همچنین با توجه به تفاوت انعطاف پذیری در شانه برتر و غیر برتر بازیکنان، باید لزوم صرف زمان بیشتر و توجه به برنامه های کششی ویژه، توسط مربیان و ورزشکاران جهت پیشگیری از ایجاد عدم تعادل عضلانی در کمربند شانه ای را مورد تأکید قرار داد.

درد گردن در دو دهه ی اخیر افزایش چشمگیر یافته است و در حال حاضر بعد از کمر درد به عنوان دومین عارضه عضلانی اسکلتی شناخته شده است. نقش تمرینات تقویتی به تنهایی وماساژ در کاهش درد گردن به اثبات رسیده است. آنچه مهم است طراحی الگوی ورزشی ساده جهت تقویت عضلات ضعیف شده و توام کردن این تمرینات با روشهای درمانی دستی برای دستیابی به نتیجه بهتر می باشد در این مطالعه کارآزمائی بالینی یک سوی کور تاثیر دو روش تمرین درمانی به تنهایی و تمرین درمانی و ماساژ بر کاهش شدت درد گردن مورد مقایسه قرار گرفت. در این مطالعه 90 نفر از کارکنان خانم با درد مزمن گردن که در بیمارستان کار میکردندوارد طرح شدند و به طور تصادفی به سه گروه تمرین درمانی، تمرین درمانی و ماساژ و کنترل تقسیم شدند .برای گروه کنترل برنامه ورزشی در نظر گرفته نشد .گروه تمرین درمانی هر هفته سه بار و به مدت 20 دقیقه ودر زمان 6 هفته تمرینات تقویتی عضلات گردن وشانه را انجام دادند وبرای گروه تمرین درمانی و ماساژ علاوه بر تمرینات تقویتی 10 دقیقه ماساژ اختصاصی هم در نظر گرفته شد . شدت درد با شاخصvas سنجیده شد آنالیز آماری داده ها توسط آزمونهای tزوجی و tمستقل انجام شد. کاهش معنی دار شدت درد هم در گروه تمرین درمانی (01/.=p ) و هم در گروه تمرین درمانی و ماساژ دیده شد (01/.=p ).در گروه کنترل هیچ تفاوت معنی داری در اندازه گیری بعد از مداخله نشان نداد اختلاف معنی دارنتایج متغیرها بین گروه کنترل و گروههای تمرین درمانی و تمرین درمانی و ماساژ بعد از مداخله وجود داشت و نیز در مقایسه بین دو گروه تمرین درمانی و تمرین درمانی و ماساژ توام با هم اختلاف معنی داری در کاهش شدت درد دیده شد. هم تمرین درمانی وهم تمرین درمانی با ماساژ در کاهش شدت درد نقش دارند .ولی تمرین درمانی توام با ماساژ نقش بیشتری در کاهش درد دارد. این مطالعه نشان داد که روش تمرین درمانی توام با ماساژ یومی هو به عنوان یک روش پیشنهادی در درمان گردن درد مزمن قابل توصیه می باشد.

چکیده: مقدمه: اساس همه فعالیت های روزانه زندگی اندام تحتانی است. زانوی پرانتزی و زانوی ضربدری شایع ترین ناهنجاری های راستای ساق پا هستند. بنابراین جهت پیشگیری و درمان این دو نوع ناهنجاری به ارزیابی دقیق و صحیحی نیاز است. هدف از تحقیق حاضر تهیه نورم راستای اندام تحتانی (زانوی پرانتزی و ضربدری) در زنان و مردان شهرستان همدان بود. روش شناسی تحقیق: در این تحقیق، 500 آزمودنی (250 زن و 250 مرد) به طور تصادفی، از بین افراد با اندام تحتانی سالم، در 5 منطقه جغرافیایی شهرستان همدان (شمال، جنوب، شرق، غرب، مرکز) و 5 مقطع سنی 9-14، 15-24، 25-44، 45-64 و 65 سال و بالاتر انتخاب شدند و مورد آزمون قرار گرفتند. در این تحقیق طبق پروفورمای معاینه زانو جهت ارزیابی زانوی پرانتزی و ضربدری به ترتیب از فاصله بین کندیل های داخلی ران (intercondylar) و فاصله بین قوزک های داخلی پا (intermalleolar) استفاده شد. وسیله سنجش کالیپر ورنیه ساخت چین با دقت 0.01 میلی متر بود. تجزیه و تحلیل داده ها با تأکید بر تعیین میانگین و انحراف استاندارد برای سنین و جنس های مورد نظر و فاصله اطمینان 95 درصد، با استفاده از نرم افزار spss16 انجام شد. یافته های تحقیق: با توجه به یافته های بدست آمده در تحقیق حاضر: • شاخص icوim برای پسران 9تا14ساله همدانی،به ترتیب،(1.38±1.87)و(0.79±0.2) سانتیمتر است. • شاخص icوimبرای پسران 15تا24ساله همدانی،به ترتیب،(0.92±4.19)و(0.66±0.29)سانتیمتر است. • شاخص icوimبرای مردان 25تا44ساله همدانی،به ترتیب،(1.82±4.15)و(0.84±0.49)سانتیمتر است. • شاخص icوimبرای مردان 45تا64ساله همدانی،به ترتیب،(1.31±4.27)و(1.15±1.15)سانتیمتر است. • شاخصicوimبرای مردان 65سال وبالاتر همدانی،به ترتیب،(1.48±4.4)و(1.33±1.26)سانتیمتر است. • شاخص icوim برای دختران 9تا14ساله همدانی،به ترتیب،(1.39±1.11)و(1.4±0.67) سانتیمتر است. • شاخصicوimبرای دختران15تا24ساله همدانی،به ترتیب،(0.85±2.72)و(1.43±0.88)سانتیمتر است. • شاخصicوimبرای زنان25تا44ساله همدانی،به ترتیب،(1.62±2.64)و(1.24±0.93)سانتیمتر است. • شاخص icوim برای زنان 45تا64 ساله همدانی،به ترتیب،(1.91±3.02)و(1.45±1.02)سانتیمتر است. • شاخصicوimبرای زنان 65سال وبالاتر همدانی،به ترتیب،(0.99±4.24)و(1.36±1.08)سانتیمتر است. بحث: از آنجا که هدف از تحقیق حاضر تهیه شاخص بوده است، لذا انجام بحث در سایر پایان نامه ها معمول نیست.

چکیده عنوان: بررسی میزان شیوع ناهنجاری های کایفوز پشتی و لوردوز کمری در داوطلبین دختر ورود به رشته تربیت بدنی دانشگاه پیام نور هدف از انجام این تحقیق بررسی میزان شیوع ناهنجاری های کایفوز و لوردوز در آزمودنی های دختر ورود به رشته تربیت بدنی دانشگاه پیام نور بود. همچنین ارتباط بین میزان انحنای پشتی و کمری آزمودنی ها با متغیر های سن ، قد و وزن آنها نیز به عنوان فرضیه های فرعی تحقیق مورد ارزیابی قرار گرفت. جامعه تحقیق را 1000 نفر از داوطلبین دختر رشته تربیت بدنی دانشگاه پیام نور تشکیل دادند، که از میان آنها 238 نفر با میانگین سنی 04/6± 26 سال و میانگین قدی 056/0± 161 سانتی متر و میانگین وزنی 29/9± 59 کیلوگرم، که داوطلبانه در آزمون اندازه گیری با دستگاه اسپاینال ماوس شرکت کردند، به عنوان نمونه تحقیق در نظر گرفته شدند.انحنای پشتی و کمری آزمودنی ها بوسیله دستگاه اسپاینال ماوس اندازه گیری شد. استخراج نتایج، طبقه بندی و تنظیم داده ها با روش آمار توصیفی و آزمون فرض ها با روش همبستگی پیرسون انجام گرفت. نتایج تحقیق نشان داد، میانگین زاویه ی انحنای پشتی نمونه ها 3/45 درجه و میانگین زاویه ی انحنای کمری آنها 36- درجه بود. همچنین میزان شیوع ناهنجاری کایفوز پشتی نمونه ها 44/13% ، لوردوز کمری 86/13 %،کایفولوردوز 46/5 %بود. در مجموع 76/32 %از نمونه ها دچار ناهنجاری های کایفوز پشتی و لوردوز کمری و کایفولوردوز و 24/67 % نمونه ها از نظر این ناهنجاری ها دارای وضعیت طبیعی بودند. همچنین بین زاویه انحنای کمری و قد و وزن نمونه های تحقیق ارتباط آماری معنی داری مشاهده نشد. در حالی که بین زاویه انحنای کمری و سن نمونه های تحقیق ارتباط آماری معنی داری مشاهده شد. بین زاویه انحنای پشتی و وزن نمونه های تحقیق ارتباط آماری معنی داری مشاهده شد. در حالی که بین زاویه انحنای پشتی و قد و سن نمونه های تحقیق ارتباط آماری معنی داری مشاهده نشد. کلید واژه:شیوع، کایفوز،لوردوز،داوطلبین دختر،اسپاینال ماوس

اندام تحتانی متحمل وزن بدن و محل حرکت آدمی است . آسیب ها و تغییر شکل های اسکلتی متفاوتی در اندام تحتانی به خصوص پا وجود دارد که منشأ اولیه آن می تواند به طور مستقیم و غیر مستقیم افزایش وزن و چاقی باشد . با وجود دستاوردهای علمی بسیار و آگاهی از عوارض بی شمار چاقی باز هم تعداد زیادی سوال در مورد پیامدهایی که این بیماری می تواند داشته باشد وجود دارد که بی جواب باقی مانده است . هدف کلی این تحقیق ، بررسی رابطه برخی ویژگی های آنتروپومتریک کف پا با توده بدنی و مقایسه این ویژگی ها در دو گروه فعال و غیر فعال می باشد . تحقیق حاضر از جمله تحقیقات توصیفی از نوع همبستگی و علی مقایسه ای بوده و سعی دارد همبستگی 3 ویژگی کف پا ( طول پا _ پهنای پا و ارتفاع قوزک خارجی پا ) با میزان توده بدنی را بررسی نماید و همچنین به مقایسه این ویژگی ها در دو گروه با تأکید بر سطح فعالیت بدنی آنها بپردازد . برای انجام این مطالعه 100 دانش آموز با سابقه فعالیت ورزشی منظم برای حداقل 3 سال برای گروه فعال و 100دانش آموز دیگر بدون هیچ سابقه فعالیت ورزشی منظم برای گروه غیر فعال به صورت هدفمند به عنوان نمونه انتخاب شدند که دامنه سنی آنها بین 18 _ 15 سال بود . سپس نمونه ها از نظر قد و وزن و فاکتور های آنتروپومتریک هر دو پا ( طول پا ، پهنای پا ، ارتفاع قوزک خارجی پا )اندازه گیری شدند. پس از جمع آوری داده ها ، فرضیه های تحقیق با استفاده از آزمون آماری و نرم افزاری 14 spss تجزیه و تحلیل شدند . از آزمون همبستگی پیرسون برای بررسی رابطه بین ویژگی های کف پا و bmi و آزمون t مستقل برای مقایسه میانگین های این ویژگی ها بین دو گروه استفاده شد . کلیه تجزیه و تحلیل ها در سطح معنی داری با آلفای 05/0 درصد انجام شد . نتایج تحقیق نشان داد که بین ویژگی های سه گانه آنتروپومتریک کف پا با bmiافراد رابطه معنی داری وجود داشت، بین میزان bmi ، طول پا و ارتفاع قوزک خارجی پا در دو گروه فعال وغیر فعال اختلاف معنی داری وجود نداشت. همچنین بین اندازه آنتروپومتریکی پهنای پا در دو گروه فعال و غیر فعال اختلاف معنی داری وجود داشت (05/0 p =) در مجموع یافته های این پژوهش نشان می دهد که با افزایش bmi و بروز چاقی و اضافه وزن در شکل و ساختار پا تغییراتی ایجاد می شود که با توجه به اهمیت ساختار اندام تحتانی به خصوص پا آگاهی داشتن از این عوارض دارای اهمیت بالایی است . همچنین می توان گفت که ورزش و فعالیت بدنی نمی تواند تأثیر چندانی در تغییر شکل و ساختار پا در افرادی که دارای فعالیت بدنی منظم هستند در مقایسه با افراد بدون فعالیت بدنی داشته باشد

هدف از تحقیق حاضر بررسی میزان شیوع، نوع و عوامل آسیب زا در تکواندوکاران باشگاههای شهر تبریز است. روش تحقیق توصیفی- همبستگی از نوع گذشته نگر بود.جامعه ی آماری تحقیق 219 نفر از تکواندوکاران باشگاههای شهر تبریز که از میان آنها 138نفر بر اساس جدول مورگان بصورت تصادفی انتخاب شدند. ابزار تحقیق پرسشنامه ی محقق ساخته ای است که بر اساس آلفای کرونباخ برای علل بروز آسیب 873/. و برای میزان آسیب ها794/. در زمینه ی اندازه گیری میزان شیوع، نوع و عوامل آسیب زا در تکواندوکاران تدوین شده است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روشهای آماری توصیفی و استنباطی خی دو(x²) و ضریب همبستگی اسپیرمن با استفاده از نرم افزار spss17 انجام گرفت. نتایج نشان داد که بیشترین میزان شیوع آسیب در عضلانی – وتری صورت گرفت و بیشترین نوع آسیب مربوط به کوفتگی (89/52 )درصد بوده است. مهمترین علل عدم آمادگی جسمانی (55/48 )درصد و گرم نکردن کافی بدن (5/35 )درصد بود. همچنین نتایج نشان داد که بین میزان شیوع آسیب و سن(p=./.1,r=./579) و همچنین بین میزان شیوع آسیب و سابقه ی ورزشی (p=./.1,r=./507) رابطه ی معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج نشان دادند که بین درجه ی کمربند و میزان بروز آسیب(p=./.1,r=./601) و همچنین بین درجه ی کمربند و نوع آسیب(p=./.1,r=./491) رابطه ی معنی داری وجود دارد.

طبق تحقیقات ورزش بعنوان یک عامل استرس زامیتواندروی سیستم ایمنی اثرگذارباشد. هدف:تعیین تاثیرتمرینات هندبال ومکمل روی برسیستم ایمنی هندبالیستهای زن لیگ برتر موادوروشها:تحقیق نیمه تجربی بین 32نفر.16نفرآماتورو16نفرحرفه ای بودند.درمرحله اولنمونه گیری ازآماتوروحرفه ای بعمل آمدومیزانigm,iga,iggوگرانولوسیتهاومونوسیتهای سرم اندازه گیری ومقایسه شد.درمرحله دومبه 8نفرازحرفه ایهامکمل روی وبه8نفردیگرپلاسبوداده شدوبعدازسه هفته فاکتورهای موردنظراندازه گیری شد.وسپس نتایج بانرم افزارspssوآزمونtوابسته ومستقل برسی گردید. نتایج:تمرینات هندبال موجب کاهش معنی داردرigmوگرانولوسیتهاومونوسیتهای سرم شد.مکمل روی تاثیرمعنی داری نداشت.

چکیده: مقدمه: کمردرد در جوانان به طور مکرر اتفاق می افتد. یک عامل قابل توجه در بروز کمردرد، فعالیتهای بدنی شدید در جوانان می باشد. فاکتور دیگر طول عضله همسترینگ می باشدکه کوتاهی آن به عنوان یک اختلال پوسچرال در بروز کمردرد در بسیاری از موارد تایید شده است. روش تحقیق: این تحقیق از نوع توصیفی- مقایسه ای می باشد. که 108 نفر نمونه آماری به صورت هدفدار به گروه 50 نفری با سابقه کمردرد و به صورت تصادفی به گروه 58 نفری بدون سابقه کمردرد تقسیم شدند. سپس متغیرهای فعالیت بدنی، طول عضلات همسترینگ و مشخصات آنتروپومتریکی در بین این دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت. از آزمون آماری t مستقل برای مقایسه متغیر ها در بین دو گروه استفاده شد. نتایج:نتاج آماری نشان داد که بین فعالیت بدنی و طول عضلات همسترینگ دانشجویان دختر با سابقه کمردرد و بدون سابقه کمردرد تفاوت معنی داری وجود داشت. (p<0/05) و بین شاخص توده ی بدنی (bmi)، قد و وزن این دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده نشد. (p>0/05) بحث و نتیجه گیری:بر اساس یافته های تحقیق، احتمالا فعالیت شدید و کوتاهی عضله همسترینگ در جوانان منجر به بروز کمردرد می شود، و شاخص قد و وزن در این گروه سنی عامل ایجاد کمردرد نمی باشد. کلید واژه ها: کمردرد، فعالیت بدنی، طول عضلات همسترینگ، دانشجویان

چکیده: در بدن آدمی ثبات و تحرک از مهمترین فاکتورهای تعیین کننده عملکرد صحیح و بهینه در هر مفصل می باشد و حرکت طبیعی در هر مفصل نیاز به یک حد نرمال از ثبات و تحرک مفصلی دارد. هایپرموبیلیتی موضوعی شایع در نژادها و رده های سنی مختلف می باشد که موجـب افـزایش انعطاف پذیری و نرمی مفاصل بدن می شود که این مسئله خود می تواند باعث بروز یک سری علائم مفصلی آزاردهنده در بسیاری از افراد مبتلا شود و حتی می تواند باعث کاهش کیفیت زندگی فرد گردد. هدف کلی این تحقیق، بررسی رابطه بین هایپرموبیلیتی با ناهنجاریهای راستایی زانو و زاویه q در دختران دانش آموز می باشد. تحقیق حاضر از جمله تحقیقات توصیفی از نوع همبستگی بوده و سعی دارد همبستگی بین هایپرموبیلیتی، ناهنجاری های راستایی زانو و زاویه q را در بین این افراد بررسـی نمـاید. برای انجـام این مطـالعه 300 نفر از دانـش آموزان به صورت تصادفی به عنوان نمونه های تحقیق انتخاب شدند که دامنه سنی آنها بین 11 تا 15 سال بود. سپس نمونه ها از نظر قد، وزن، ناهنجاریهای راستایی زانو از قبیل ناهنجاری زانوی ضربدری، زانوی پرانتزی و عقب رفته و هایپرموبیلیتی و زاویه q اندازه گیری شدند. پس از جمع آوری داده ها، فرضیه های تحقیق با استفاده از آزمون آماری و نرم افزار 14 spss تجزیه و تحلیل شدند. از آزمون ضریب همبستگی پیرسون برای بررسی رابطه بین متغیرهای تحقیق استفاده شد. کلیه تجـزیه و تحلیل ها در سطـح معنی داری با آلفای 05/0 درصد انجام شد. نتایج تحقیق نشان داد که بین هایپرموبیلیتی و ناهنجاری زانوی ضربدری و عقب رفته رابطه معنی داری وجود داشت. (05/0p<) همچنین بین هایپرموبیلیتی و زاویه q نیز رابطه معنی داری وجود داشت. ولی بین هایپرموبیلیتی و ناهنجاری زانوی پرانتزی رابطه معنی داری وجود نداشت. (05/0 p>) در مجموع یافته های این تحقیق نشان می دهد که امکان ارتباط بین هایپرموبیلیتی و زاویه q و ناهنجاریهای راستایی زانو می تواند ناشی از شلی لیگامنت ها و تغییرات زاویه q در افراد هایپرموبایل باشد. کلید واژه ها: هایپرموبیلیتی، زانوی ضربدری، زانوی پرانتزی، زانوی عقب رفته، زاویه q.

چکیده: هدف این تحقیق مقایسه تاثیر یک دوره حرکت درمانی به تنهایی، یک دوره اصلاح پوسچر به تنهایی و یک دوره حرکت درمانی همراه با اصلاح پوسچر به صورت مشترک به مدت 8 هفته بر میزان گردن درد در کاربران کامپیوتر است. تحقیق حاضر برای ارزیابی مقایسه ای در درمان گردن درد کاربران کامپیوتر دانشگاه پیام نور مرکز تهران طراحی شد. به این منظور پرسشنامه ای محقق ساز بین 128 نفر کاربر کامپیوتر پخش شد. 84 نفر کاربر کامپیوتر بر اساس سن، جنس (کاربران زن انتخاب شدند) و وجود گردن درد در 6 ماه گذشته انتخاب و به صورت تصادفی در چهار گروه 21 نفری قرار گرفتند و میزان شدت گردن درد آنها با شاخص numerical scale در چهار گروه سنجیده شد. گروه اول تمرینات حرکت درمانی، گروه دوم تمرینات اصلاح پوسچر، گروه سوم تمرینات حرکت درمانی همراه با اصلاح پوسچر به صورت مشترک در 8 هفته انجام دادند و گروه چهارم، گروه کنترل بودند و هیچ مداخله ای را دریافت نکردند و درد پس از دو ماه مداخله مجدداً اندازه گیری شد. نتایج آزمونهای t و anova نشان داد که تفاوت معنی داری در میزان گردن درد در سه گروه اول وجود دارد. آزمون t در گروه اول و گروه سوم بهبود را بر روی میزان گردن درد و ناتوانی با عوامل مداخله ای نشان داد و آزمونanova تفاوت میزان بهبود گردن درد و ناتوانی سه گروه با گروه کنترل را معنی دار نشان داد. یافته های این تحقیق نشان داد که انجام 8 هفته پروتکل های حرکت درمانی و حرکت درمانی همراه با اصلاح پوسچر تأثیر معناداری بر کاهش درد گردن کاربران کامپیوتر دارد. در حالی اصلاح پوسچر به تنهایی نمی تواند در کاهش درد گردن موثر واقع شود. همچنین آزمودنی هایی که متعاقب 8 هفته برنامه حرکت درمانی همراه با اصلاح پوسچر را انجام داده بودند درد گردن آنها بیش از آزمودنی های گروه های دیگر کاهش یافت. علاوه بر این نتایج بیان گر آن بود که اگر کاربران مبتلا اقدام درمانی موثری را در رابطه با دردهای گردنی خود انجام ندهند بعد از مدت 8 هفته میزان درد گردن آنها به طور معناداری افزایش می یابد.

چکیده: مقدمه:کمردرد مزمن غیر اختصاصی به عنوان نوعی از کمردرد بدون علائم پاتولوژیکی خاص شناخته شده است و 85% موارد کمر درد را شامل می شود. در کنار سایر روشهای ورزش درمانی موثر در این مورد تمرینات پیلاتس با اصول خاص اش و توجه به ذهن در کنارجسم مقبولیت گسترده ای را کسب نموده است ولی تاکنون بررسی دقیق برای دست یابی به شیوه های درمان مفید برای بیماران با روش معتبر که به طور کمی تاثیر این متد ورزشی را برعضلات مشخص نماید انجام نشده است. لذا پژوهش حاضر در نظر دارد تاثیر تمرینات پیلاتس را بر درد و شاخص ضخامت عضلات شکم( راست شکمی، عرضی شکم، مایل خارجی، مایل داخلی) زنان مبتلا به کمر درد مزمن غیر اختصاصی با استفاده از تصویر برداری سونوگرافی بررسی نماید. روش شناسی: روش تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی به روش کار آزمایی بالینی و نمونه گیری هدفمند از طریق ارجاع نمونه ها از طرف پزشکان متخصص ارتوپدی و جراحی مغز و اعصاب می باشد. 14 نفر با میانگین سنی 4±3/26 و میانگین شاخص توده بدنی 59/2±11/21 در گروه تجربی و 9 نفر گروه کنترل با میانگین سنی 5/5±25 و میانگین شاخص توده بدنی 26/2±06/22، طبق معیارهای ورود به مطالعه وارد تحقیق شدند. پس از اخذ اطلاعات دموگرافیک و تکمیل نمودار دیداری درد، به منظور ارزیابی شاخص ضخامت عضلات شکم با استفاده از دستگاه سونوگرافی با فرکانس مرکزی6- 8 مگا هرتز و پروب خطی با فرکانس 5/7 مگا هرتز تصویر برداری سونوگرافیک انجام شد. گروه تجربی تمرینات پیلاتس روی تشک را به مدت 18 جلسه در 6 هفته، هفته ای 3 بار انجام دادند. گروه کنترل در این مدت هیچ برنامه تمرینی نداشتند. در پایان 6 هفته تمام نمونه ها نمودار دیداری درد را تکمیل کردند و ضخامت عضلات مجددا با سونوگرافی ثبت گردید. یافته ها: اطلاعات حاصله با استفاده از نرم افزار آماری16spss درسطح معنا داری5% و مقایسه قبل و بعد از مداخله با به کار گیری آزمون مقایسه تی زوجها و مقایسه دو گروه تجربی و کنترل با آزمون تی مسقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت .معیار دیداری درد بعد از ملاحظه اختلاف معناداری (کاهش درد) داشت (001/0=p). در شاخص ضخامت عضلات شکم اختلاف معنا دار (افزایش ضخامت) مشاهده گردید(001/0=p). بین دو گروه تجربی و کنترل نیز اختلاف معنی دار بود(001/0=p). نتیجه: یافته های تحقیق حاضرنشان داد تمرینات انتخابی پیلاتس به مدت 18جلسه سبب کاهش شدت درد بیماران مبتلا به کمر درد مزمن غیر اختصاصی شد. همچنین برای اولین بار نشان داد که ضخامت اولتراسونیک عضلات شکم بعد از این دوره تمرینی افزایش یافت. بنابراین می توان به افراد مبتلا به کمر درد مزمن غیر اختصاصی انجام این تمرینات را جهت افزایش قدرت عضلات شکم و کنترل درد توصیه نمود. کلید واژه ها: تمرینات پیلاتس، عضلات شکم، سونوگرافی، کمردرد مزمن غیر اختصاصی،زنان

برخلاف گسترش روزافزون فرآیندهای مکانیزه و خودکار، اختلالات اسکلتی– عضلانی مرتبط با کار یکی از عمده ترین عوامل از دست رفتن زمان کار، افزایش هزینه ها و آسیبهای انسانی نیروی کار و یکی از بزرگترین معضلات بهداشت شغلی در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه به شمار می آید. این اختلالات در اثر تخریب و آسیب تجمعی بافتهای دستگاه اسکلتی– عضلانی طی ماهها وسالها مواجهه با عوامل استرس زای بیومکانیکی و روانی- اجتماعی در محیط کار رخ می دهند. یکی از مهمترین عوامل موثر در بروز این اختلالات چند علتی، پوسچر نامطلوب بدن در هنگام کار است. هدف تحقیق حاضر ارزیابی پوسچر حین کار کارمندان بانک ملی استان همدان به روش rula و بررسی ارتباط آن با میزان شیوع اختلالات اسکلتی– عضلانی در آنها و همچنین مقایسه میزان این اختلالات در دو گروه از کارمندان با و بدون فعالیت بدنی است. نمونه های تحقیق 100 نفر از کارمندان مرد شعب مختلف بانک ملی استان همدان بودند. ابتدا نمونه ها پرسشنامه نوردیک و فرم جمع آوری اطلاعات فردی را تکمیل کردند و سپس پوسچر یا وضعیت بدنی آنها به روش ارزیابی پوسچر rula ارزیابی شد. نتایج نشان داد میان نمره ارزیابی پوسچر به روش rulaبا میزان اختلالات اسکلتی– عضلانی رابطه معنا دار وجود داشت (05/0?p و 378/0=r ). میان سابقه شغلی با میزان اختلالات اسکلتی– عضلانی رابطه معنا دار وجود نداشت (05/0<p و 161/0- =r ) و میان سابقه شغلی با نمره ارزیابی پوسچر به روش rula رابطه معنا دار وجود نداشت (05/0<p و 118/0- = r). همچنین میان میزان اختلالات اسکلتی– عضلانی در بین دو گروه از کارمندان با و بدون فعالیت بدنی، اختلاف معنا دار وجود داشت (05/0?p).با توجه به اینکه احتمالا پرداختن به ورزش وفعالیت بدنی منظم یکی از عوامل موثر در کاهش میزان اختلالات اسکلتی– عضلانی است، لذا اجرای برنامه های ورزشی منظم در این کارمندان می تواند در پیشگیری از اختلالات اسکلتی– عضلانی موثر واقع شود. واژگان کلیدی اختلالات اسکلتی– عضلانی، پوسچر، کارمندان بانک، فعالیت بدنی، rula، ارگونومی

گردن درد یکی از مشکلات شایع در جمعیت بزرگسال می باشد که در زنان رواج بیشتری نسبت به مردان دارد. این بیماری بیشتر در سنین میانسالی گریبانگیر افراد شده و هزینه های گزافی را به فرد تحمیل می کند. با توجه به اینکه ناهنجاری های جسمانی و انحرافات بدن از راستای طبیعی خود از علل بوجود آورنده درد می باشد و اصلاح وتقویت آنها به کاهش درد کمک می کند، ضروری است که انحرافات و ناهنجاری های بوجودآورنده این بیماری شناسایی شوند. هدف کلی این تحقیق ، بررسی رابطه میان درد گردن با میزان اختلالات اسکلتی عضلانی ناحیه مجاور (پشتی-گردنی-کتفی) در زنان مبتلا به درد و مقایسه این اختلالات با زنان غیر مبتلا به درد گردن می باشد . بدین منظور 100 نفر زن مبتلا به درد گردن و 50 نفر بدون سابقه درد گردن در گروه سنی 25 تا 45 سال بصورت در دسترس انتخاب شدند. روش این تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی-مقایسه ای می باشد. نمونه های دارای درد گردن بوسیله تصویری که نقاط درد مورد نظر در آن مشخص شده بود ، شناسایی شده و از آنها در مورد دردهای گردنی سوال شده و درنهایت افراد دارای هر نوع سابقه احساس درد و ناراحتی در ناحیه گردن که ناشی از ضربه یا بیماری ستون فقرات نبوده و حداقل 3ماه (درد مزمن) به طول انجامیده و ممکن بود ادامه داشته باشد ، بعنوان گروه مبتلا به درد انتخاب شدند. میزان و شدت درد این افراد بوسیله مقیاس درد سنج (vas) مشخص شد. همچنین وضعیت سر به جلو بوسیله گونیامتر، شانه به جلو بوسیله single square و کایفوز بوسیله خطکش منعطف در همه نمونه های دو گروه اندازه گیری شد. اطلاعات بدست آمده در دو بخش آمار توصیفی و استنباطی در نرم افزار spss ، نسخه 16 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. برای بررسی ارتباط بین شدت درد گردن با اختلالات از آزمون همبستگی پیرسون و برای مقایسه آنها در دو گروه از آزمون t مستقل استفاده شد. در نهایت نتایج بدست آمده بین شدت درد گردن با میزان سر به جلو ، شانه به جلو وکایفوز ارتباط معنی داری یافت نشد(05/0p=). همچنین بین میزان سر به جلو ، شانه به جلو وکایفوز دو گروه اختلاف معنی داری وجود داشت (05/0p=). درمجموع یافته های این پژوهش نشان داد بین میزان درد گردن با اختلالات پشتی-گردنی-کتفی ارتباطی وجود ندارد. همچنین گروه مبتلا به درد گردن دارای سر به جلو ،شانه به جلو و کایفوز بیشتری به نسبت گروه غیر مبتلا به درد بودند. کلیدواژه ها: درد گردن ، سر به جلو ، شانه به جلو ، کایفوز

برخورداری از قوس طبیعی کف پا موجب توزیع مناسب وزن روی پاها و انتقال آن به زمین می شود.از مزایای دیگر قوس طبیعی پا،راه رفتن و دویدن به طرز صحیح با برخورداری از خاصیت طبیعی آن است. علاوه بر آن حمایت و حفاظت از بافتهای نرم کف پا در حضور این قوسها صورت می گیرد.بنابراین پا در هنگام راه رفتن و دویدن در تماس مستقیم با زمین است و تغییرات ساختاری در آن (صافی کف پا یا گودی کف پا) موجب حرکات جبرانی می شود که تغییر در امتداد طبیعی پا و انحراف در مکانیک کل اندام تحتانی را باعث می شود.هرگونه انحراف از حالت طبیعی نه تنها سبب کاهش قدرت تحرک می شود بلکه بالقوه می تواند بیماریزا باشد.لذا شناخت و سعی در اصلاح و بهبود مشکلات پا بویژه قوسهای کف پا که سایر قسمتهای بدن را تحت تأثیر قرار می دهد،می تواند راهی برای کاهش میزان آسیب باشد.با توجه به مطالب گفته شده و نبود تحقیقات در زمینه وجود شاخص قوس،نیاز به بررسی و مطالعه در این زمینه احساس شد.بر همین اساس تحقیق حاضر با هدف تعیین شاخص قوس کف پا در گروههای مختلف سنی زنان و مردان شهر اصفهان صورت گرفت و در نوع خود اولین تحقیقی است که در داخل کشور اقدام به تهیه شاخص در خصوص قوسهای کف پا نموده است.جامعه آماری این تحقیق کل افراد شهر اصفهان و تعداد نمونه ها 500 نفر (250 زن و250 مرد) بود.آزمودنیها در مقاطع سنی مختلف(14-9)،(24-15)،(44-25)، (64-45) و (بالای 65 سال) سنجیده شدند.مبنای این دسته بندی طبق اصول استاندارد بین المللی طبقه بندی سن بود.تعداد نمونه ها در هر مقطع سنی 100 نفر(50 زن و50 مرد) بود که بصورت تصادفی از میان جامعه آماری انتخاب شدند.آزمودنی ها دارای اندام تحتانی سالم بودند و هیچ یک از سوابق پزشکی ذکر شده در پرسشنامه را نداشتند.در این تحقیق شاخص قوس کف پای هر نمونه با استفاده از اثر کف پا و طبق دستوالعمل استاهلی با تقسیم باریکترین قسمت اثر پا در قوس کف پا بر پهن ترین قسمت پا در ناحیه پاشنه محاسبه شد.یافته های هر گروه سنی بصورت میانگین و شاخص مورد نظر تحقیق برای سنین و جنس های مورد نطر با در نظر گرفتن یک انحراف استاندارد بالا و پایین تعیین شد. با توجه به اهداف تحقیق حاضر می توان شاخص جامعه اصفهان را در خصوص متغیر ai در گروههای سنی در بین دو جنس به شکل زیر بیان نمود :: • شاخص ai برای پسران 9 تا 14 ساله اصفهانی (22/0±79/0) است.به بیان دیگر شاخص جامعه پسران در گروه سنی مورد نظر با یک انحراف استاندارد بالا و پایین بین 57/0 تا 01/1 تعیین می شود. • شاخص ai برای پسران 15 تا 24 ساله اصفهانی (19/0±75/0) است.به بیان دیگر شـاخص جامعه پسران در گروه سنی مورد نظر با یک انحراف استاندارد بالا و پایین بین 56/0 تا 94/0 تعیین می شود. • شاخص ai برای مردان 25 تا 44 ساله اصفهانی (13/0±73/0) است.به بیان دیگر شاخص جامعه مردان در گروه سنی مورد نظر با یک انحراف استاندارد بالا و پایین بین60/0 تا 86/0 تعیین می شود. • شاخص ai برای مردان 45 تا 64 ساله اصفهانی (10/0±72/0) است. به بیان دیگر شاخص جامعه مردان در گروه سنی مورد نظر با یک انحراف استاندارد بالا و پایین بین62/0 تا 82/0 تعیین می شود. • شاخص ai مردان 65 سال و بالاتر اصفهانی (11/0±72/0) است.به بیان دیگر شاخص جامعه مردان در گروه سنی مورد نظر با یک انحراف استاندارد بالا و پایین بین 61/0 تا 83/0 تعیین می شود. • شاخص ai برای دختران 9 تـا 14 ساله اصفهانی (23/0±72/0) است.به بیان دیگر شاخص جامعه دختران در گروه سنی مورد نظر با یک انحراف استاندارد بالا و پایین بین 49/0 تا 95/0 تعیین می شود. • شاخص ai برای دختران 15 تا 24 ساله اصفهانی (18/0±71/0) است.به بیان دیگر شاخص جامعه دختران در گروه سنی مورد نظر با یک انحراف استاندارد بالا و پایین بین 53/0 تا 89/0 تعیین می شود. • شاخص aiبرای زنان 25 تا 44 ساله اصفهانی (17/0±70/0) اسـت.به بیان دیگر شاخص جامعه زنان در گروه سنی مورد نظر با یک انحراف استاندارد بالا و پایین بین 53/0 تا 87/0 تعیین می شود. • شاخص ai برای زنان 45 تا64 ساله اصفهانی (16/0±73/0) اسـت.به بیان دیگر شاخص جامعه زنان در گروه سنی مورد نظر با یک انحراف استاندارد بالا و پایین بین 57/0 تا 89/0 تعیین می شود. • شاخص ai برای زنان 65 سال و بالاتر اصفهانی (18/0±77/0) است.به بیان دیگر شاخص جامعه زنان در گروه سنی مورد نظر با یک انحراف استاندارد بالا و پایین بین 59/0 تا 95/0 تعیین می شود. بحث و بررسی در خصوص یافته های تحقیقاتی که جنبه تعیین شاخص و نورم را دارند،شبیه به سایر تحقیقات نمی باشد.لذا انجام بحث در آن معمول نیست.اصولاً در تحقیقاتی که هدف آنها شناسایی نورم می باشد، بخش نتایج،بیشتر با جزئیات ارائه می شود،که در این تحقیق سعی شد،این مهم برآورده شود. اگر بخواهیم به پیشینه تحقیقات قبلی بپردازیم باید به این نکته اشاره کرد که در ارتباط با تعیین شاخص قوس کف پا هیچ تحقیق داخلی مستقلی یافت نشد.علاوه بر آن اطلاعات 3 تحقیق داخلی اشاره شده در پیشینه تحقیق نیز کاملاً مرتبط با موضوع این تحقیق نبوده،لذا ارائه یک روش برای بیان نتایج این تحقیق با تحقیقات گفته شده عملاً غیر ممکن بود.بطوریکه نمی توانستیم در خصوص یافته های تحقیق حاضر با سایر یافته ها، مقایسه ای به عمل آوریم.اما با توجه به مطالعه و بررسی منابع معتبر علمی و در دسترس خارجی سعی شد به بحث مختصری در رابطه با نتایج این تحقیق پرداخته شود.اگر چه در خصوص شیوه های ارزیابی،جمعیت های مورد مطالعه،تعداد نمونه ها و نیز هدف مطالعات تفاوتهایی وجود داشت. نتایج تحقیق حاضر نشان داد،میانگین شاخص قوس برای مردان 74/0 و برای زنان 73/0 بود.که نشان می دهد ai در مردان کمی بالاتر از زنان است.البته اگر چه تفاوت اندکی بین شاخص دو جنس بدست آمد ولی این تفاوتهای جنسی به اندازه ای کوچک بودند که قابل چشم پوشی اند.در این خصوص نتایج تحقیق با تحقیقات استاهـلی(1987)،زیفـچاک(2006) و آنتـونی(2008) همخوانی دارد. دلیل تشابه تحقیق استاهلی با تحقیق حاضر می تواند در روش اندازه گیری شاخص قوس کف پای نمونه های تحقیق باشد که در هر دو از شاخص استاهلی،استفاده شد.همچنین گروههای سنی(1 تا 80 سال) و تعداد نمونه ها (441 نفر) در تحقیق استاهلی که نزدیک تعداد نمونه های ما بود،می تواند دلیل تشابه با این نتایج باشد.همچنین دلیل همخوانی نتایج تحقیق آنتونی با تحقیق حاضر می تواند در استفاده از حجم نمونه مورد استفاده در تحقیق وی باشد بطوریکه در تحقیق ما تعداد نمونه ها 500 نفر و در تحقیق آنتونی تعداد نمونه ها 619 نفر در محدوده سنی 17 تا 67 سال بودند.در حالی که در روش اندازه گیری کف پا وجه اشتراک نداشتند،بطوریکه آنتونی از شاخص پوسچر پا بهره گرفته بود.در تحقیق زیفچاک هم اگر چه نمونه ها در محدوده سنی (65-18 سال) تقریباً مشابه با نمونه های تحقیق حاضر بود ولی تعداد نمونه های تحقیق محدود به 145 آزمودنی می شدند،که با استفاده از روش شاخص ارتفاع قوس به این نتایج رسیده بود. در خصوص متغیر اصلی تحقیق حاضر شکل نمودارهای میانگین aiدر گروههای سنی مختلف بین زنان و مردان،حاکی از آن است که در دو سوی هر نمودار انحراف مختصری به بالا وجود دارد.که در این مورد نیز تطابق یافته های ما با نمودار استاهلی(24 و 109) دیده می شود (فقط در تحقیق ما از افراد بالای 9 سال استفاده شد).با توجه به شکل این نمودارها،شاخص قوس با افزایش سن تغییر می کند بطوریکه در گروههای سنی بزرگسال،افزایش شاخص قوس بیشتر است.این نتایج توسط آنتونی نیز بدست آمد.وی بیان می کند شاخص قوس ممکن است با افزایش سن در زنان و مردان تغییر کند،بطوریکه در گروه سنی بالای 60 سال تفاوت آشکاری در شاخص پوسچر پا بدست آمد.در تحقیق ما،افزایش شاخص قوس در گروههای سنی بزرگسال،می تواند این گونه توجیه شود که با توجه به افزایش سن،عضلات و رباطهای نگهدارنده قوسهای پا به مرور زمان دچار ضعف شده بطوریکه نمی توانند قوسهای پا را حفظ کنند.همچنین با توجه به افزایش وزن،به قوسهای پا نیروی اضافی وارد می شود که میزان کل این نیروها،خارج از تحمل پا بوده در نتیجه کف پا بتدریج صاف می شود.از سوی دیگر در بزرگسالان بصورت قابل ملاحظه ای در اثر کار افراد،عادتهای غلط راه رفتن و ایستادن که ممکن است به شکل یک اختلال پایدار از گذشته باقی مانده باشد،می تواند قوسهای کف پا کاهش یابد(31،32،49 و51). همچنین طبق نمودارهای شاخص قوس مشاهده می شود که مقادیر طبیعی شاخص قوس کف پا در طول زندگی گسترده شده است.این نمودارها محدوده های مرجع جداگانه ای برای هر یک از سنین نشان می دهند.لذا دامنه های تعیین شده آماری،وسیع اند.بر روی این نمودارها خط پر نشان دهنده تغییر میانگین با توجه به سن است و ناحیه سایه دار،نشان دهنده دامنه طبیعی میانگین شاخص قوس برای هر سن است. بنابراین این مطالعه با یک روش ارزیابی ساده،معتبر و قابل استفاده،ایجاد دامنه ای از مقادیر طبیعی را در جمعیت بزرگی از افراد با دامنه سنی 9 تا بالای 65 سال به عهده گرفته است؛تا پایه و اساسی را برای کنترل ناهنجاریهای کف پا فراهم کند و محقق،اطمینان دارد که اطلاعات ارائه شده در این تحقیق، از این پس می تواند منبع بسیار خوبی برای محققین ایرانی و حتی خارجی باشد. در پایان پیشنهاد می شود استفاده از شاخص حاضر در جهت تشخیص ناهنجاریهای کف پا در گروه های سنی مختلف زنان و مردان شهر اصفهان انجام گیرد.همچنین جهت کاربرد وسیع این شاخص،پژوهشهای مشابهی در سطح وسیع تر در تمامی استان های کشور انجام شود تا در قالب یک طرح ملی،نوموگرام کلی قوس کف پا در ایران بدست آید و برنامه ریزی منطقه ای با توجه به نتایج تحقیقات،به شکل مناسبی صورت گیرد.

چکیده بررسی میزان شیوع زانو درد و رابطه آن با سطح فعالیت و تیپ بدنی در پرسنل زن اداری بیمارستان شریعتی اصفهان مقدمه: زانو درد یکی از دردهای شایع است که انسان در سنین مختلف به آن مبتلا می شود. 25? از افرادی که بالای 55 سال سن دارند از زانو درد مزمن شکایت دارند، بر اساس مطالعات، فعالیت فیزیکی درد زانو را کاهش می دهد. داشتن عضلات قوی برای حفظ سلامت مفصل زانو و پیشگیری از آرتروز زانو حیاتی است. مواد و روش: در این مطالعه رابطه بین زانو درد با سطح فعالیت، تیپ بدنی، وزن، سابقه کارمندی و سن به وسیله فرم جمع آوری اطلاعات مورد بررسی قرار گرفت. در این طرح 90 نفر از کارکنان اداری زن با درد زانو که در بیمارستان کار می کردند،پس از موافقت برای شرکت در تحقیق به صورت هدفمند به سه گروه اکتومورف، مزومورف و آندومورف تقسیم شدند. شدت درد با شاخص vas سنجیده شد و تیپ بدنی از طریق تقسیم بندی شلدون تعیین شد. آنالیز آماری داده ها به وسیله آزمون آماری ضریب همبستگی اسپیرمن انجام شد. نتایج: بین زانو درد و سطح فعالیت بدنی رابطه معنی دار معکوس مشاهده شد (001/0 = p) و بین سطح زانو درد با تیپ بدنی تفاوت معنی دار مشاهده شد گروه مزومورف و آندومورف(001/0 = p) ، مزومورف و اکتومورف (001/0 = p)وهمچنین گروه آندومورف و اکتومورف(011/0 = p) بین سطح زانو درد و bmi هم رابطه معنی دار دیده شد (05/0 = p). ولی بین سطح زانو درد با سن(708/0 = p) و سابقه کاری(987/0 = p) رابطه معنی داری مشاهده نشد. شیوع زانو درد در بین پرسنل اداری زن شرکت کننده در تحقیق26? بدست آمد. نتیجه گیری: فعالیت بدنی مناسب و bmi نرمال دو فاکتور موثر در پیشگیری و درمان زانو درد می باشند و بر عکس bmi بالاتر از حد نرمال، زن بودن، سن بالا و مشاغلی که در آن زانوها برای ساعتها خمیده هستند از ریسک فاکتورهای اصلی بروز زانو درد می باشند.بنابراین به پرسنل اداری که برای ساعتهای طولانی به صورت نشسته کار می کنند،پیشنهاد می شود که زمانهایی را در بین ساعات کاری به راه رفتن وانجام فعالیت اختصاص دهند. کلمات کلیدی: زانو درد- فعالیت بدنی- تیپ بدنی- پرسنل اداری زن.

دوچرخه سواری یکی از رشته های ورزشی پرطرفدار می باشد که در حین اجرای آن ورزشکاران وضعیت های بدنی خاصی را به خود می گیرند که این وضعیت ها در طولانی مدت ممکن است منجر به بروز اختلالات یا ناهنجاری هایی در بدن آنها شود. لذا هدف از این مطالعه مقایسه میزان انحناهای ستون فقرات (گردن، پشت، کمر) دوچرخه سواران با افراد غیر ورزشکار بود. در مجموع وضعیت بدنی 40 دوچرخه سوار حرفه ای (میانگین و انحراف استاندارد، سن 13/4 ± 95/26 سال، قد 02/7 ± 5/176 سانتی متر، وزن 61/7 ± 55/70 کیلوگرم) با میانگین سابقه دوچرخه سواری 94/3 ± 65/9 سال و 40 دوچرخه سوار آماتور (میانگین سن 03/3 ± 22/19 سال، قد 14/4 ± 2/171 سانتی متر، وزن 39/6 ± 04/69 کیلوگرم) با میانگین سابقه دوچرخه سواری 04/1 ± 78/2 سال و 40 غیر ورزشکار (میانگین سن 16/2 ± 35/23 سال، قد 58/5 ± 48/169 سانتی متر، وزن 7/8 ± 02/69 کیلوگرم) در این مطالعه مورد ارزیابی قرار گرفت. انحناهای گردنی، پشتی و کمری ستون فقرات به ترتیب با استفاده از گونیامتر و خط کش منعطف اندازه گیری شد. داده ها از طریق آنالیز واریانس یک طرفه (anova) و ضریب همبستگی پیرسون در سطح )05/0(p< مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. تفاوت معنی داری )05/0(p< در میانگین زاویه سر بین دوچرخه سواران حرفه ای 46/7 ± 35/44، آماتور 6/7 ± 9/38 و افراد غیر ورزشکار 5/7 ± 2/30 مشاهده شد، به طوری که زاویه سر دوچرخه سواران حرفه ای بیشتر از دوچرخه سواران آماتور و افراد غیر ورزشکار بود. در خصوص زاویه کیفوز تفاوت معنی داری بین دوچرخه سواران حرفه ای 56/6 ± 36/49 و آماتور 42/5 ± 53/45، حرفه ای و افراد غیر ورزشکار 45/6± 45/43 مشاهده شد )05/0(p<، اما بین دوچرخه سواران آماتور و افراد غیر ورزشکار تفاوت معنی داری مشاهده نشد )05/0(p>. در ارتباط با زاویه لوردوز تفاوت معنی داری بین دوچرخه سواران حرفه ای 7/3 ± 68/29 و افراد غیر ورزشکار 5/4 ± 81/33 و دوچرخه سواران آماتور 3/3 ± 36/30 با افراد غیر ورزشکار مشاهده شد )05/0(p<، اما تفاوت بین دوچرخه سواران حرفه ای و آماتور معنی دار نبود )05/0(p>. از نتایج این مطالعه می توان نتیجه گرفت که دوچرخه سواران در حین تمرینات و مسابقات برای غلبه بر مقاومت هوا و بهبود عملکرد، ستون فقرات خود را در وضعیت خمیده به جلو قرار می دهند و در این وضعیت برای دیدن مسیر حرکت سر خود را بالا می آورند که این وضعیت ها در طولانی مدت باعث افزایش زاویه سر و انحنای پشتی و کاهش لوردوز کمری در آنها می شود. لذا مربیان و دست اندرکاران پزشکی تیم ها بایستی این موضوع را مورد توجه قرار داده و به منظور جلوگیری از تغییر شکل بدن ورزشکاران انجام تمرینات کششی و تقویتی ویژه را به آنها توصیه کنند.

زمینه و هدف: هدف اصلی این تحقیق ساخت و تعیین (روایی ، پایایی)ابزار اندازه گیری عارضه شانه نا برابر و کج گردنی می باشد. روش انجام تحقیق از نوع تحقیقات توصیفی و بصورت تحقیق برای توسعه می باشد. مواد و روشها: جامعه آماری تحقیق را کلیه افرادی که جهت گرفتن عکس رادیوگرافی به بیمارستان شهداء شهرستان هرسین مراجعه نموده اند، تشکیل داده اند. شیوه انتخاب افراد از نوع انتخاب در دسترس بود و افرادی که شرایط لازم جهت ورود به آزمون را داشتند برای ارزیابی انتخاب شدند. در این پژوهش جهت اندازگیری میزان عارضه های شانه نابرابر و کج گردنی از خط کش صلیبی زاویه دار (ابزار ابداعی) و رادیوگرافی استفاده شده است. با توجه به ماهیت تحقیق حاضر در مرحله طراحی و ساخت ابزار، روش آماری خاصی مورد استفاده قرار نگرفت ولی برای بررسی روایی و پایایی درونگرا و برونگرا، خط کش صلیبی زاویه دار در اندازه گیری میزان عارضه شانه نابرابر و کج گردنی پس از تعیین نرمال بودن داده ها توسط آزمون k_s، به ترتیب از روشهای آماری ضریب همبستگی پیرسون، ضریب همبستگی icc و ضریب همبستگی پیرسون استفاده گردید. تمامی تجزیه و تحلیل های آماری بوسیله نرم افزار spss نسخه 18 و در سطح معنی داری 1?=./. مورد بررسی قرار گرفته است. یافته ها: مطالعه بر روی 30 نفر انجام شد نتایج نشان داد که روایی میان اندازه زاویه شانه سمت چپ و راست و اندازه زاویه کج گردنی در دو روش استفاده از خط کش صلیبی زاویه دار و عکس رادیوگرافی با ضریب همبستگی پیرسون به ترتیب 84/0 ، 8/78 بوده است. و همچنین نتایج آزمون سنجش پایایی درونگرا آزمونگر خط کش صلیبی زاویه دار در اندازگیری زاویه شانه سمت چپ و راست 95/0 ، 91/0 و اندازه زاویه کج گردنی با icc 94/0 می باشد. نتایج آزمون ضریب همبستگی پیرسون جهت بررسی پایایی برونگرا (بین دو آزمونگر) در اندازگیری زاویه شانه سمت چپ، راست 81/0 ، 75/0 و اندازه زاویه کج گردنی با خط کش صلیبی زاویه دار 85/0 بدست آمد. نتیجه گیری: نتیجه حاصله نشان داد، خط کش صلیبی زاویه دار در مقایسه با نتایج حاصل از رادیوگرافی و در سطح معنی داری p?0/01 دارای روایی می باشد. و همچنین خط کش صلیبی زاویه دار نسبت به نتایج حاصله از رادیوگرافی دارای پایایی درونگرا و برونگرا در سطح معنی داری p?0/01 می باشد.. بنابراین، خط کش صلیبی زاویه دار، ابزاری روا و پایا برای سنجش عارضه های شانه نابرابر و کج گردنی است.

این پژوهش به منظور بررسی ارتباط راستای آناتومیکی اندام تحتانی با آسیب های اندام تحتانی در والیبالیست های زن لیگ برتر کشور صورت گرفت. برای این هدف، 80 نفر از والیبالیست های زن لیگ برتر کشور در سال 1389 به عنوان نمونه انتخاب شدند که اطلاعات حاصل از پرسشنامه نشان داد 19 نفر بدون آسیب و 61 نفر دارای آسیب در اندام تحتانی بودند. راستای آناتومیکی اندام تحتانی آزمودنی ها در متغیر های چرخش لگن با استفاده از اینکلاینومتر، چرخش استخوان ران، زاویه ی چهارسر، زاویه ساقی- رانی، بازشدگی بیش ازحد زانو، چرخش استخوان درشت نی با استفاده از گونیامتر و افت استخوان ناوی با استفاده از خط کش اندازه گیری شد. برای آزمودن فرضیه های تحقیق از آزمون خی دو استفاده شد که نتایج نشان داد که بین چرخش لگن و شیوع آسیب های اندام تحتانی در والیبالیست های زن لیگ برتر کشور ارتباط معنی داری وجود دارد (05/0 p?).

تعادل یکی از اجزای جدایی ناپذیر فعالیت های روزانه و بخش کلیدی برای عملکردهای ورزشی می باشد. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر شش هفته تمرینات عصبی – عضلانی با استفاده از تخته تعادل و تخته لغزان بر تعادل ایستا و پویای زنان نابینا بود. روش این تحقیق از نوع نیمه تجربی به صورت پیش آزمون – پس آزمون، با یک گروه مداخله تمرینی و یک گروه کنترل بود. جامعه آماری تحقیق را زنان نابینا شهر تهران تشکیل می داد. نمونه های این تحقیق 22 نفر بودند که به صورت هدفمند از جامعه آماری انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه کنترل(12 نفر) و تجربی (10) تقسیم شدند. برای ارزیابی تعادل ایستا و پویا به ترتیب از دستگاه تعادل سنج ایستا و تست تعدیل شده ستاره یا تست تعادل وای استفاده شد. نتایج با استفاده از نرم افزار spss نسخه 21 و تحلیل کوواریانس یک راهه و تحلیل کوواریانس چند متغیره مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت (05/0< p). نتایج آزمون تحلیل کوواریانس، اختلاف معنی داری را در پس آزمون تعادل ایستا و سه جهت قدامی، خلفی داخلی و خلفی خارجی تست تعادل وای، بین دو گروه نشان داد( 001/0 > p). با توجه به نتایج به دست آمده، مشخص شد که پروتکل تمرینی اجرا شده، توانسته است میزان تعادل ایستا و پویای زنان نابینا را افزایش دهد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

آنچه دراین بخش می آید، نتایج کلی (هفت رشته مورد نظر محقق) تحقیق حاضر است که جهت روشن شدن نقاط قوت و ضعف ، با سایر نتایج کلی تحقیقات سایرین درباره رشته های ورزشی گوناگون، مقایسه میشود. -1 در تحقیق حاضر آمده است که بالاترین میزان صدمات (د بین کل رشته ها) به ترتیب در رشته فوتبال (30)،هندبال (22) و بسکتبال (17) رخ داده است . (نمودار 4-5) درهمین رابطه :steinbruk - 1984 به ترتیب رشته فوتبال (36) و هندبال (7)، :backx et all-1982 رشته ژیمناستیک ، بسکتبال و کشتی، goldberg , et all-1979 ازمیان رشته های تماسی، والیبال، بسکتبال و فوتبال، johnsen -1955 رشته فوتبال (7ˆ21)، ژیمناستیک (2ˆ10) و هندبال (4ˆ6)، :muckle & shepherson - 1975 فوتبال، ژیمناستیک و بسکتبال : tenvergert et all فوتبال و والیبال را جزء آن دسته از ورزشهایی که بالاترین میزان صدمات را در میان کل رشته های مورد تحقیقشان بخود اختصاص داده بودند گزارش کرده اند. باتوجه به نتایج تحقیق حاضر و یافته های سایر محققین در همین رابطه، بوضوح می توان دریافت که رشته فوتبال در میان کل ورزشها، بالاترین میزان صدمات را بخوداختصاص داده است . از آنجا که مدت زمان مسابقه این رشته ورزشی و همچنین طول تمرینات آن به نسبت سایر ورزشهای دیگر، طولانی تراست (علاوه بر فاکتورهای صدمه سازی که بین این رشته و سایر رشته ها مشترک است ، عامل خستگی بخصوص در انتهای مسابقه، تصادمهای سخت و شدید، عدم دسترسی به زمینهای مناسب (چمن)، عدم دسترسی به کفش مناسب (قیمت کفش استوک دار مناسب گران است)، توجه بیش از حد مسئولین به مسابقات این دسته در مقایسه با سایر رشته ها (باعث بوجود آمدن جو رقابتی شدید میگردد) و ... از علل عمده ای است که می توانند میزان صدمات وارده به بازیکنان این رشته ورزشی را افزایش داده و رشته مذکور از نظر میزان صدمات در بین سایر رشته ها، حائز بالاترین میزان صدمات ورزشی گرداند. -2 در تحقیق حاضر آمده است که متداولترین نواحی بروز صدمات در مجموع رشته هاعبارتنداز : انگشتان و مچ دست ، مچ پا، ستون فقرات ، انگشتان پا و زانو . در همین رابطه عزیزآبادی (1369) weigh tman & brown - 1957 tenverget & et all - 1988 نیز نواحی یاد شده را ازجمله، متداولترین نواحی بروز صدمات در تحقیقات خویش ، گزارش کرده اند. دراکثر رشته های مورد تحقیق از جمله : والیبال، بسکتبال، هندبال، کشتی، ژیمناستیک و ... اندام های فوقانی (خصوصا مچ و انگشتان دست) کاربرد و استفاده فراوانی دارند و اصولا بدون استفاده از آنها بعضا مهارت یا فنی اجرا نخواهد شد، بنابراین مسلم است وقتی که از عضوی یا اندامی بیشتر استفاده گردد، آن (عضو یا اندام) میتواند بهمان نسبت ، بیشتر در معرض صدمه و آسیب قرار گیرد. از آنجا که جابجایی و انتقال، پریدنها و جهیدنها، ضربه زدنها، و فرودآمدنها و ... در هررشته ورزشی، عمدتابوسیله اندامهای تحتانی (بخصوص مچ پا و زانو) صورت می گیرد، پس بنا به همین علت میزان صدمات نواحی فوق الذکر نیز می تواند رقم قابل توجهی رادربرگیرد. ستون فقرات نیز در رشته هایی نظیر : وزنه برداری، ژیمناستیک ، کشتی و ... بدفعات متعدد مبتلا به آسیب وصدمه گشته و رقم نسبتا بالایی را بخود اختصاص میدهد . -3 در تحقیق حاضر آمده است که شایعترین نوع صدمات در مجموع رشته ها (هفت رشته مورد تحقیق) شامل ضرب خوردگی (کوفتگی عضلانی) و پیچ خوردگی می باشد.

با توجه به اینکه خلط از ترشحات فیزیولوژیک دستگاه تنفس میباشد تغییر در کیفیت آن از جمله ویسکوزیته آن می تواند بیانگر وجود التهاب باشد. و ضمن اینکه مدیاتور مهم التهاب ‏‎pmn‎‏ها می باشد لذا با یافتن رابطه ای میان ویسکوزیته خلط و تعداد ‏‎pmn‎‏ موجود در آن می توان شیوه درمانی آنتی بیوتیکی و یا غیر آنتی بیوتیکی را انتخاب نمود، بفرض اینکه در اثر ویسکوزیته (افزایش یا کاهش) تعداد ‏‎pmn‎‏ نیز کاهش می یابد با این یافته می توان پی به وجود التهاب برد و به همین جهت با ساده ترین روش با یک اپلیکاتور ویسکوزیته خلط را به دست آورده و با رنگ آمیزی گرم تعداد ‏‎pmn‎‏ نیز محاسبه نمود و در نهایت رابطه بین این دو اندکس (ویسکوزیته بر حسب سانتی متر و تعداد ‏‎pmn‎‏) را پیدا می کنیم. و با توجه به داشته های فوق، التهاب دستگاه تنفس تایید شده و می توان طرح درمانی مربوط به آن را پایه ریزی کرد.