استفاده از معرف فولین سیوکالتیو (folin–ciocalteu) و 2و2 دی فنیل-1- پیکریل هیدرازیل (dpph) مورد مطالعه قرار گرفت. قدرت آنتی اکسیدانی هر دو نوع از لیگنین در مقایسه با آنتی اکسیدان های سنتزی آسکوربیک اسید و bha کمتر بود و در بین دو نوع از لیگنین نیز ثابت شد که روش استخراج با دیوکسان اسیدی(dl) دارای سهم بیشتری در حذف رادیکال های آزاد دارد. به طوری که مقدار ic50 برای آسکوربیک اسید و bha به ترتیب برابر 9/0±1/132 و6/1 ±5/215 و برای لیگنین چوب آسیاب شده و دیوکسان اسیدی به ترتیب برابر 8/0±8/355 و 4/1±7/278 میکروگرم بر میلی لیتر بود. در ادامه ی آزمایش های تکمیلی، تمام گروه های عاملی هر دو نوع لیگنین با استفاده از طیف سنجی مادون قرمز مورد آنالیز قرار گرفت و تأثیر مشتقات فنولیک حاصل از فرایند اسیدولیز لیگنین(dl) بر پایدارسازی روغن آفتابگردان طی فرایند حرارتی مورد بررسی واقع شد. در این آزمایشات مشخص شد که با افزودن ppm 400 و ppm 800 از مشتقات فنولی حاصل از اسیدولیز لیگنین به داخل روغن با دمای 180 درجه ی سانتی گراد طی 24 فرایند حرارت دهی، پایداری روغن افزایش و در نتیجه ممانعت در برابر تغییرات رنگ، اندیس اسیدی، تولید ترکیبات دی ان مزدوج و ترکیبات قطبی کل به صورت معنی داری (05/0p<) افزایش می یابد. در این قسمت نیز از ppm 100 آنتی اکسیدان bha در روغن به عنوان نمونه استاندارد استفاده گردید که این مقدار در مقایسه با غلظت ppm 400 از ترکیبات لیگنینی، دارای اثر پایدار کنندگی قابل قبول و در مقایسه با ppm 800 از مشتقات لیگنین، دارای قدرت پایدارکنندگی کمتری در تمام آزمایش ها بود. بنابراین غلظت ppm 800 از این ترکیبات به عنوان بهترین غلظت انتخاب گردید.