این آزمایش به منظور بررسی اثرات پروبیوتیک، پری بیوتیک و سین بیوتیک در جیره بر پاسخ ایمنی جوجه های گوشتی طرح ریزی شد. 1056 قطعه جوجه خروس سویه راس 308 به 11 تیمار آزمایشی اختصاص داده شدند. هر تیمار شامل 6 تکرار و در هر تکرار 16 قطعه قرار داده شد. این آزمایش به مدت 42 روز در قالب طرح کاملاً تصادفی اجرا گردید. تیمارها شامل 1ـ کنترل، 2ـ جیره حاوی آنتی بیوتیک ویرجینیامایسین 3ـ جیره حاوی پروبیوتیک پریمالاک، 4ـ جیره حاوی پروبیوتیک باکتوسل، 5ـ جیره حاوی پری بیوتیک تکنوموس، 6ـ جیره حاوی پری بیوتیک فرمکتو، 7ـ جیره حاوی پروبیوتیک پریمالاک + پری بیوتیک تکنوموس، 8ـ جیره حاوی پروبیوتیک باکتوسل+ پری بیوتیک تکنوموس، 9ـ جیره حاوی پروبیوتیک پریمالاک+ پری بیوتیک فرمکتو 10ـ جیره حاوی پروبیوتیک باکتوسل + پری بوتیک فرمکتو، 11ـ جیره حاوی سین بیوتیک بیومین بودند. مقدار مصرف آنها برطبق پیشنهاد شرکت تولیدکننده بود. در سن 10 روزگی واکسن نیوکاسل تزریق شد، و در 22 روزگی از 3 پرنده هر تکرار برای تعیین تیتر آنتی بادی علیه نیوکاسل و تعداد گلبول های سفید از ورید بال خون گیری شد. به 3 پرنده دیگر یک میلی لیتر سوسپانسیون 10% گلبول قرمز گوسفندی (srbc) تزریق شد و بعد از 6 روز برای تعیین تیتر آنتی بادی علیه آن خون گیری به عمل آمد. برای بررسی سیستم ایمنی سلولی، در 42 روزگی محلول فیتوهماگلوتونین (pha) به پرده انگشت پای دو پرنده از هر تکرار تزریق شد و 48 ساعت بعد ضخامت آن با کولیس اندازه گیری شد. در 42 روزگی، از هر تکرار یک پرنده برای تعیین وزن اندام های لنفوئیدی (طحال، بورس و تیموس) کشتار شد. نتایج نشان داد پری بیوتیک فرمکتو توانست افزایش تیتر آنتی بادی علیه نیوکاسل را نسبت به تیمار حاوی آنتی بیوتیک ایجاد کند (01/0p<). هر چند از لحاظ عددی تمام تیمارها نسبت به کنترل و تیمار حاوی آنتی بیوتیک افزایش تیتر آنتی بادی علیه srbc را نشان دادند، اما این افزایش از لحاظ آماری معنی دار نبود. افزایش تعداد گلبول های سفید خون و نسبت هتروفیل به لنفوسیت در برخی تیمارها نسبت به کنترل و تیمار حاوی آنتی بیوتیک نشان داده شد، با این وجود وزن نسبی اندام های ایمنی اختلاف معنی داری را با یکدیگر نشان ندادند. در آزمون پاسخ به تزریق فیتوهماگلوتونین، تیمار حاوی سین بیوتیک توانست تفاوت معنی داری را نسبت به گروه کنترل نشان دهد. در کل نتایج نشان داد که بهبود سیستم ایمنی جوجه های گوشتی، با برخی از تیمارهای جایگزین های آنتی بیوتیک حاصل شده است و برای فراسنجه های مختلف، نوع مکمل می تواند تأثیر متفاوتی داشته باشد.

در گوسفندان ایرانی و به ویژه نژاد افشاری، دنبه درصد مهمی از وزن زنده دام و نیز لاشه را تشکیل می دهد. همچنین مقدار چربی زیر پوستی و اطراف اعماء و احشاء نیز قابل توجه می باشد. ژن trib3 (tribbles homolog 3) یکی از ژن هایی است که انتظار می رود نقش مهمی در چربی لاشه داشته باشد. در تحقیق حاضر چندشکلی ژن trib3 در گوسفندان آمیخته افشاری × برولامرینو مورد بررسی قرار گرفت. هدف مطالعه حاضر بررسی ارتباط چندشکلی در ناحیه اگزون 2 این ژن با صفات چربی لاشه بود. در این مطالعه 97 رأس بره نر با سن تقریباً یکسان گله آموزشی- پژوهشی دانشگاه زنجان مورد استفاده قرار گرفت. اندازه گیری های سونوگرافی برای ضخامت چربی، ضخامت و سطح مقطع عضله راسته بر روی دام زنده در ناحیه پشت بین دنده 12 و 13 انجام گرفت و ارتباط آن با اندازه های واقعی بر روی لاشه پس از کشتار ارزیابی گردید. لاشه ها پس از طی 24 ساعت نگهداری در سردخانه به دو نیمه راست و چپ تقسیم گردیدند. نیم لاشه راست به قطعات گردن، ران، سردست، قلوه گاه، راسته، دنبه و ضایعات (چربی های اضافی) تفکیک و اندازه گیری شد. از تمام دام ها نمونه خون جهت استخراج dna و اندازه گیری پارامترهای خونی مانند تری گلیسرید، کلسترول، hdl، ldl و vldl گرفته شد. پرایمرهای لازم برای تکثیر ناحیه مورد نظر به طول bp 491 طراحی گردید. جهت بررسی چندشکلی ابتدا ناحیه مورد نظر توسط pcr تکثیر و سپس محصولات به دست آمده پس از واسرشته سازی با استفاده از تکنیک sscp و بارگذاری بر روی ژل اکریل آمید 8 درصد مورد ارزیابی قرار گرفتند. با بررسی نمونه ها بر روی ژل اکریل-آمید، تمامی نمونه ها در دو گروه ژنوتیپی ga و gg به ترتیب با فراوانی 56 و 44 درصد قرار گرفتند. نتایج حاصل از sscp و تعیین توالی حاکی از وجود چندشکلی تک نوکلئوتیدی در نوکلئوتید 270 قطعه تکثیر شده بود. بررسی ارتباط چندشکلی مشاهده شده با صفات لاشه و نیز فاکتورهای خونی نشان داد که چندشکلی در این ناحیه در صفات لاشه با وزن دنبه و در پارامترهای خونی با کلسترول در ارتباط است.