آلیاژهای آلومینیوم سری 7000 با استحکام بالا، کاربرد وسیعی در ساختمان بدنه هواپیما دارند. با وجود این، استعداد به ترک خوردن ناشی از خوردگی تنشی، کاربرد این سری از آلیاژها را در صنایع محدود کرده است. در این تحقیق میکروساختار، خواص مکانیکی و رفتار خوردگی تنشی آلیاژ آلومینیوم 7075 در وضعیت های مختلف تولید بوسیله آزمون کشش با نرخ کرنش آهسته، میکروسختی ویکرز و میکروسکوپ های نوری و الکترونی روبشی مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج حاصل از آزمون کشش در هوا و محلول 5/3%nacl- نشان داد که میزان ازدیاد طول و چقرمگی برای نمونه t6 در محلول، به طور قابل توجهی کاهش یافت که نشان دهنده تاثیر شدید خوردگی تنشی بر این نمونه بود. همچنین بررسی نمودار اختلاف چقرمگی و نمودارهای تنش کرنش مهندسی برای نمونه ها، نشان داد که بیشترین میزان کاهش استحکام در محلول مربوط به نمونه آنیل می باشد. این در حالی است که نمونه تولید شده از طریق فرایند اتصال نورد تجمعی، مقاومت به خوردگی خوبی از خود نشان داد. از طرفی نمونه تولید شده با دو مرحله پیرسازی در این مطالعه، با استحکام بالا نسبت به سایر نمونه ها مقاومت به خوردگی عالی از خود نشان داد. بررسی تصاویر سطح مقطع شکست برای این نمونه نشان داد که سطح آن شامل دیمپل های عمیق و هم محور بوده، که نشان دهنده شکست نرم می باشد.