فاضلابهای حاصل از کارخانجات تولیدکننده روغن دارای غلظتهای زیاد روغن و گریس و cod بالا می باشد که به دلیل تجزیه پذیری کم، تصفیه آنها مشکل است. روغن و گریس در آبهای سطحی می تواند باعث کاهش انتقال اکسیژن شود. این مواد در دماهای کم می توانند جامد شده و باعث ایجاد مشکلات بهره برداری مرتبط با گرفتگی و بوی نامطبوع شوند. بنابراین بکارگیری یک روش تصفیه مناسب برای تصفیه این فاضلابها ضروری است. روشهای مختلف فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی برای تصفیه این ترکیبات استفاده شده است. کاربرد روشهای بیولوژیکی با استفاده از میکروارگانیسمهای تولید کننده آنزیم لیپاز می تواند گزینه مناسبی برای تصفیه این فاضلابها باشد. هدف از این مطالعه تصفیه فاضلابهای روغنی با غلظت زیاد روغن، با استفاده از باکتریهای تولید کننده آنزیم لیپاز بود. اندازه گیری روغن با استفاده از روش استاندارد گراویمتری و میزان فعالیت لیپازی با استفاده از روش امولسیون روغن سنجش شد. فاضلاب مورد استفاده در این تحقیق به صورت سنتتیک تهیه و حاوی روغنهای مختلف مانند روغن زیتون، کلزا و آفتابگردان بود. غلظتهای روغن ورودی بین 22-5/1 گرم بر لیتر بود. باکتریهای مورد استفاده در این مطالعه شامل سودوموناس، آسینتوباکتر، فلاووباکتر و استافیلوکوک بود که از کود کمپوست، چشمه آب گرم خاک و فاضلابهای روغنی جدا شده بود. سه پارامتر عصاره مخمر، فسفات دی هیدروژن پتاسیم و عصاره مخمر در آنالیز آماری پلاکت برمن مهمترین عامل تولید لیپاز برای فلاووباکتر شناخته شد. بیشترین راندمان حذف روغن در دمای 30 درجه سانتیگراد و زمان ماند 44 ساعت با استفاده از نیترات آمونیوم به عنوان منبع نیتروژن با استفاده از سودوموناس به دست آمد که حدود 95 درصد بود. البته برای حذف روغن نیاز به یک منبع نیتروژن معدنی و برای تولید آنزیم نیاز به یک منبع نیتروژن آلی(پپتون و عصاره مخمر) می باشد. همچنین باکتری های تثبیت شده در آلژینات کلسیم دارای قدرت حذف بیشتر روغن در زمان ماند 44 ساعت(75 درصد) در مقایسه با باکتری های آزاد (44درصد) بودند. بنابراین باکتریهای تولیدکننده لیپاز تثبیت شده در آلژینات می توانند گزینه مناسبی برای حذف روغن و تولید لیپاز در سیستم تصفیه فاضلابهای روغنی باشند.

چکیده سیستم مترو از جمله سیستم های زیربنایی در صنعت حمل و نقل می باشد که ممکن است در معرض خطر حریق، سیل، زلزله و حوادثی مشابه قرار بگیرد و علاوه بر ایجاد خسارات و تلفات فاجعه بار، باعث ایجاد شوک به جامعه گردد. وقوع حریق در سیستم مترو را می توان در زیرسیستم های قطار و ایستگاه تقسیم بندی و بررسی کرد. در این تحقیق از روش های تجزیه و تحلیل درخت خطا (fta) و درخت رویداد (eta) برای ارزیابی مقایسه ای ریسک حریق در پست های یکسوساز (rs) و پست های توزیع نیرو و روشنایی (lps) ایستگاه های مترو تهران و نیز قطارهای dc فعال در خطوط مترو تهران استفاده شده است. طبق نتایج درخت تجزیه و تحلیل خطا، بالاترین درصد رویدادهای پایانی درپست rs و lps، ناشی از خطاهای انسانی و در قطارهای dc، ناشی از نقایص سخت افزاری می باشد. مهم ترین علل وقوع خطر حریق الکتریکی در تابلوها و دستگاه های پست هایrs وlps، تعمیرات نامناسب، اجرای نادرست تجهیزات در زمان نصب، جریان بیش از حد، طول عمر و جنس تجهیزات تعیین گردید. همچنین عدم وجود برنامه منظم تعمیرات پیشگیرانه، عدم انجام تعمیرات صحیح، کیفیت نامناسب تجهیزات، عدم تعبیه ثبت کننده اطلاعات، جهت پایش تغییرات دمایی مقاومت های سقف قطار و نیز نحوه هدایت راهبران قطار مهم ترین علل بروز حریق در قطارهای dc مشخص گردید. با اجرای روش eta، برای پست های rs و lps و قطارهای dc به ترتیب 32، 26 و 5 سناریو بدست آمد که از این تعداد سناریوها به ترتیب 16،14و3 سناریو منجر به حریق خواهند شد. طبق نتایج حاصل از ارزیابی ریسک با روش های fta و eta، خسارت اقتصادی ناشی از وقوع حریق در پست های rs وlps و قطارهای dc بر اساس سناریوهای تعریف شده، تعیین گردید. این نتایج اهمیت نیاز به توجه بیشتر مسئولین مترو در زمینه ایمنی حریق را روشن می سازد. همچنین روش fta، روشی کاربردی تر شناخته شد، زیرا با این روش امکان تعیین ترکیب نواقصی که می توانند منجر به رخداد رویداد خاص گردند بیشتر میسر می باشد. کلمات کلیدی: ایمنی، درخت خطا، درخت رویداد، حریق، مترو، پست rs,lps، قطارهایdc