نام پژوهشگر: اجمد گلچین

بررسی تأثیر سطوح مختلف شوری ، نیتروژن و سالیسیلیک اسید بر عملکرد و شاخص های رشد گیاه گوجه فرنگی
thesis وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه زنجان - دانشکده کشاورزی زنجان 1390
  غزاله سبحانی جهانی   اجمد گلچین

به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف شوری، نیتروژن و سالیسیلیک اسید بر عملکرد و شاخص های رشد گیاه گوجه فرنگی یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 48 تیمار شامل چهار سطح شوری (0/5، 2/5، 4/5 و 6/5 دسی زیمنس بر متر)، چهار سطح نیتروژن (0، 60، 120 و 240 کیلوگرم نیتروژن در هکتار) و سه سطح سالیسیلیک اسید (0، 0/01 و 0/1 میلی مولار) در سه تکرار در گلخانه دانشگاه زنجان در سال 1389 به اجرا درآمد. سه هفته پس از کاشت نشا ءهای گوجه فرنگی، هنگامی که از استقرار کامل آن ها اطمینان حاصل گردید، با افزودن مقادیر مختلف نمک کلرید سدیم و سالیسیلیک اسید به آب آبیاری تیمارهای شوری و سالیسیلیک اسید تهیه و مصرف شدند. تیمار نیتروژن از منبع اوره در سه نوبت به محیط رشد گیاه افزوده شد. نتایج حاصل از جدول تجزیه واریانس داده ها نشان داد که اثر سطوح مختلف شوری بر عملکرد، اجزای عملکرد، خصوصیات کیفی میوه، شاخص های رشد گیاه، غلظت عناصر در برگ و ریشه معنی دار شد. با افزایش سطوح شوری عملکرد، اجزای عملکرد، وزن خشک اندام هوایی، ارتفاع، سطح برگ و کلروفیل، غلظت فسفر، پتاسیم، کلسیم، منیزیم برگ و ریشه و نسبت پتاسیم به سدیم برگ به طور معنی داری کاهش یافت ولی وزن خشک ریشه، خصوصیات کیفی میوه، غلظت سدیم، روی، مس و منگنز برگ و ریشه به طور معنی داری افزایش یافت. سطوح مختلف نیتروژن بر کلیه پارامترهای اندازه گیری شده به استثنای غلظت فسفر برگ معنی دار شد. با افزایش سطوح نیتروژن عملکرد، اجزای عملکرد، خصوصیات کیفی میوه، شاخص های رشد گیاه، غلظت پتاسیم، کلسیم و منیزیم، نسبت پتاسیم به سدیم برگ و منگنز برگ و ریشه افزایش یافت ولی غلظت فسفر، آهن، روی و مس برگ و ریشه به طور معنی داری کاهش یافت. غلظت سدیم برگ و ریشه، پتاسیم، کلسیم و منیزیم ریشه تا سطح 120 کیلوگرم نیتروژن در هکتار به طور معنی داری افزایش یافت. سطوح مختلف سالیسیلیک اسید بر کلیه پارامترهای اندازه گیری شده به استثنای کلسیم برگ معنی دار شد. با افزایش سطوح سالیسیلیک اسید عملکرد، اجزای عملکرد، شاخص های رشد گیاه، فسفر برگ، پتاسیم، کلسیم، منیزیم، آهن، منگنز و روی برگ و ریشه و مس ریشه و نسبت پتاسیم به سدیم برگ افزایش یافت ولی خصوصیات کیفی میوه و غلظت سدیم برگ و ریشه به طور معنی داری کاهش یافت. اثرات متقابل تیمارها بر کلیه ی صفات اندازه گیری شده معنی دار بود ولی میزان سدیم برگ تحت تأثیر بعضی از اثرات متقابل قرار نگرفت.