بروز مشکلات ناشی از تجمع کربنات کلسیم و افزایش ph خاک برای گیاهان در غالب مناطق خشک و نیمه خشک کشور به سبب ماهیت مواد مادری خاک ها و کمی نزولات آسمانی و نیز افزایش روزافزون سطح خاکهای شور و شور سدیمی، موجب تولید و همچنین کاربرد بیشتر فرآورده های کودی حاصل از گوگرد شده است. با این وجود اثرات گوگرد در خاک به میزان اکسیداسیون بیوشیمیایی آن توسط ریزجانداران مختلف وابسته است. به این منظور در این تحقیق عوامل مختلف خاکی تاثیرگذار شامل میزان رس و شوری خاک و همچنین زمان مصرف بر میزان اکسیداسیون بیوشیمیایی گوگرد در شرایط کنترل شده مورد بررسی قرار گرفت. این تحقیق در شرایط آزمایشگاهی در غالب دو آزمایش ، بدون وجود گیاه به صورت آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی و با سه تکرار انجام گرفت، در آزمایش اول تیمارها شامل میزان رس خاک در سه سطح{کم (کمتراز 15 درصد)، متوسط(15تا 30 درصد) و زیاد (بیشتر از30 درصد)}، میزان گوگرد در دو سطح (0و400 کیلوگرم در هکتار) با وجود (به میزان دو درصد وزنی گوگرد) یا عدم وجود مایه تلقیح تیوباسیلوس و در آزمایش دوم تیمارها شامل شوری خاک در سه سطح{ شوری کم ( 4 >ece )، شوری متوسط ( 8-4 = ece)و شوری زیاد ( 8 < (ece} ، میزان گوگرد در دو سطح (0و400 کیلوگرم در هکتار) با وجود (به میزان دو درصد وزنی گوگرد) یا عدم وجود مایه تلقیح تیوباسیلوس می باشد که به روش آزمایشگاهی خوابانیدن اجرا گردید. پس از 90 روز خوابانیدن نمونه ها، نتایج نشان داد که میزان اکسیداسیون گوگرد با افزایش مقدار رس و شوری خاک به ترتیب و به طور معنی داری افزایش و کاهش یافت که این تغییرات در شرایط حضور مایه تلقیح تیوباسیلوس نسبت عدم حضور آن شدیدتر اتفاق افتاد ، نتایج نشان داد که در شرایط حضور مایه تلقیح تیوباسیلوس میزان سولفات نمونه خاک نسبت به میزان سولفات اندازه گیری شده در روز سوم در نمونه های خاک با رس کم، متوسط و زیاد به ترتیب 2/3 ، 8/3 و 9/3 برابر و در شرایط عدم حضور مایه تلقیح تیوباسیلوس به ترتیب 5/2 ، 2/3 و 5/3 برابر افزایش یافت. همچنین میزان سولفات نمونه خاک نسبت به میزان سولفات اندازه گیری شده در روز سوم در نمونه های خاک با شوری کم، متوسط و زیاد به ترتیب 64/3 ، 94/2 و 74/2 برابر و در شرایط عدم حضور مایه تلقیح تیوباسیلوس به ترتیب 28/3 ، 42/2 و 07/2 برابر افزایش یافت. بیشترین میزان اکسیداسیون گوگرد در روز سوم آزمایش صورت گرفت به طوری که در شرایط عدم حضور مایه تلقیح تیوباسیلوس در نمونه های خاک با شوری کم، متوسط و زیاد به ترتیب برابر 3/50، 2/67 و 7/70 و در شرایط عدم حضور مایه تلقیح تیوباسیلوس به ترتیب برابر 6/33، 5/50 و 53 میکروگرم گوگرد بر سانتی متر مربع در روز بدست آمد. همچنین در نمونه های با شوری کم، متوسط و زیاد در شرایط عدم حضور مایه تلقیح تیوباسیلوس به ترتیب 7/62، 6/66 و 6/56 و در شرایط عدم حضور مایه تلقیح تیوباسیلوس به ترتیب برابر 3/46، 5/39 و 9/37 میکروگرم گوگرد بر سانتی متر مربع در روز بدست آمد

چکیده به منظور بررسی اثر کود بیولوژیک نیتروکارا و کمپوست آزولا بر کارایی جذب فسفر، عملکرد و اجزای عملکرد برنج و جمعیت کرم ساقه خوار، آزمایشی مزرعه ای در مرکز تحقیقات برنج رشت انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار صورت گرفت. تیمارها شامل 2سطح کود بیولوژیک نیتروکارا به صورت عدم مصرف (0n) و مصرف 100 گرم در 150 بوته (1n) و 2 سطح کمپوست آزولا به صورت عدم مصرف (0a) و مصرف 5 تن در هکتار (1a) و 3 سطح کود فسفره از منبع سوپرفسفات تریپل به صورت عدم مصرف (0s)، مصرف 50 (1s) و 100 کیلوگرم در هکتار (2s) بودند. کود اوره به میزان 120 کیلوگرم در هکتار و نیز کود پتاسه از منبع سولفات پتاسیم به میزان 100کیلوگرم در هکتار به ترتیب قبل و بعد از کشت به همه کرت ها داده شد. نتایج این پژوهش نشان داد که مصرف توام دو تیمار کمپوست آزولا و کود بیولوژیک نیتروکارا وزن دانه پوک در خوشه را به میزان 2/8 گرم افزایش داد در حا لی که کمترین وزن دانه های پوک با مصرف کمپوست آزولا و عدم مصرف نیتروکارا به میزان 43/4 گرم بدست آمد. به نظر می رسد که مصرف توام این دو تیمار اثر سوء بر دانه برنج داشته است اما کاربرد جداگانه هر یک از این تیمارها موجب کاهش میزان دانه های پوک و افزایش دانه پر و نهایتا افزایش عملکرد در گیاه برنج می شود. مقایسه میانگین فسفر قابل جذب خاک نشان داد که در آثار دو جانبه، مصرف نیتروکارا و مقدار 100 کیلوگرم در هکتار کود سوپر فسفات تریپل و در آثار سه جانبه، کمپوست آزولا، نیتروکارا و 100 کیلوگرم در هکتار سوپر فسفات تریپل بیشترین تاثیر را بر فسفر قابل جذب خاک به ترتیب 13 و 73/13 میلی گرم در کیلوگرم داشتند. جمعیت لاروهای کرم ساقه خوار قبل و بعد از خوشه دهی برنج در اثر کاربرد ترکیب تیماری کمپوست آزولا و نیتروکارا بیشترین تعداد بودند اما در اثر عدم مصرف این دو تیمار و نیز عدم مصرف نیتروکارا و 50 کیلوگرم در هکتار سوپر فسفات تریپل، کمترین تعداد حاصل شد. با توجه به اینکه هدف از این مطالعه کاهش جمعیت کرم های ساقه خوار می باشد، لذا 50 کیلوگرم در هکتار سوپرفسفات تریپل توصیه می گردد. مصرف توام هر سه تیمار کمپوست آزولا، نیتروکارا و سوپرفسفات تریپل بر قابلیت جذب فسفر خاک تاثیرگذار بوده است.