پاسخ دینامیکی سازه های ساختمانی ناشی از زلزله برای مهندسین عمران، بسیار مهم تلقی می شود. ارتعاش سازه هایی که در معرض زلزله قرار میگیرند، ممکن است به اجزای دیگر سازه صدمه وارد کند.ضربه مساله ای است که وقتی ساختمانهای با فاصله کم تحت تحریک زلزله قرار می گیرند، ممکن است رخ دهد. این پدیده زمانی اتفاق می افتد که ساختمانها به علت پارامترهای دینامیکی متفاوت، نوسان غیر هم فاز کرده و فاصله آزاد، کافی نباشد.فاصله آزاد بین سازه ها می تواند این مشکل را حل می کند.با این حال، برای کلانشهرهای واقع در مناطقی با فعالیت لرزه ای بالا، نیاز به استفاده حداکثر از زمین منجر به فاصله آزاد ناکافی شده که اغلب اوقات منتج به ضربه سازه های مجاور در طی یک زلزله قوی می شود. محققین تاثیر ابزارهای مختلف کنترل لرزه ای را برای اتصال دو ساختمان مجاور به منظور کاهش خطر زلزله مطالعه کرده اند.در این رساله، اثر میراگر mr برای کاهش پاسخ لرزه ای ساختمانهای چند طبقه مجاور مطالعه می شود.از اینرو اثر تعداد و موقعیت میراگر و طرح کنترلی نیز مطالعه می شود. براساس نتایج بدست آمده مشاهده شده است که میراگر mr ، ابزاری موثر در کنترل لرزه ای پاسخ هردو ساختمان می باشد.

تحقیقات نشان داده که استفاده از سیسمتهای کنترل در سازه ها، ارتعاشات آنها را در مقابل زلزله کاهش می دهد. چهار گروه عمده از این سیستمها، سیستمهای کنترل غیرفعال، فعال، نیمه فعال و مرکب است. از میان سیستمهای کنترل، وسایل کنترلی نیمه فعال semi-active به انرژی بسیار کمتری نسبت به وسایل دیگر نیاز دارند و نسبت به وسایل کنترل غیرفعال در کاهش اثرات زلزله بسیار موثر هستند یک نوع از وسایل کنترل نیمه فعال دمپر mr می باشند. ظرفیت میرایی این وسایل از طریق القای یک میدان مغناطیسی یا تغییر در ویسکوزیته مایع mr می تواند با تغییر از حالت ویسکوز خطی در جریان آزاد به یک ماده نیمه جامد در یک میلی ثانیه تبدیل شود. در این تحقیق، یک ساختمان هشت طبقه در کالیفرنیا به عنوان یک مثال عددی مورد بررسی قرار می گیرد. جهت حداقل کردن پاسخ سازه از الگوریتم ژنتیک استفاده شده و موقعیت میراگرها بهینه می گردد. در نهایت پاسخ سازه در حالت سیستم کنترل نیمه فعال در دو حالت موقعیت مکانی پیشنهادی اولیه دمپرها و موقعیت مکانی بهینه شده توسط الگوریتم ژنتیک (ga) مقایسه می گردد. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که میراگر mr در حالت بهینه شده توانسته پاسخهای سازه را در هنگام زلزله را کاهش دهد. در ادامه با تعیین نقاطی که بیشترین تکرار انتخاب در سیستم را داشتند بهترین نقاط قرارگیری دمپر در پلان سازه برای تمام زلزله های مورد بررسی تعیین شد که نتایج آن دارای جوابهای قابل قبولی است.