موضوع مورد پژوهش،بررسی کنش کلامی و دگردیسی در یکی از آثار ارزشمند قرن شش یعنی کلیله و دمنه و انوار سهیلی است که در قرن نهم بر اساس کار نصر الله منشی توسط واعظ کاشفی نوشته شده است. نثر انوار سهیلی، وجود تلاش در ساده تر کردن کلیله و دمنه، با اطناب و زیاده گویی همراه است که یکی از اصلی ترین عوامل تمایزش با کلیله و دمنه محسوب می شود. در ضمن پژوهش حاضر سه نکته اساسی مطرح می شود: 1. علاوه بر دگردیسی فیزیکی ، دگردیسی های روایی متعددی با توجه به موضوع و مضمون حکایات در هر دو اثر دیده می شود. 2. اشخاص حکایات بنا بر جایگاه و مقامشان از کنش کلامی خاصی بهره می برند.3. کتب کهن و کلاسیک ایرانی مانند کلیله و دمنه و انوار سهیلی ، قابلیت خوانش جدید بر اساس آراء غربی را دارند.

چکیده روایت شناسی دانش نوظهوری است که در جهان امروز پژوهشگران و نظریه پردازان بسیاری بدان پرداخته اند . قرن شش از برجسته تر ین دوره های نثر ادبی فارسی محسوب می شود . مرزبان نامه از مهم ترین کتب این دوره می باشد که با دارا بودن ویژگی های خاص روایی ، بررسی و تحلیل آن بر اساس نظریات روایی جدید از نقطه نظر : ( نوع رخدادها ، توالی ها ، درونمایه ، شخصیت ، زاویه دید ، کانونی شدگی ، زمان ، کشف روابط میان حکایت های آن ) در کنار شناخت بهتر متن ، می تواند افق جدیدی برای بازنگری و تحقیق در متون دیگر پیش روی علاقمندان بگشاید . نتایج حاصل از این پژوهش بیانگر آن است که در این کتاب غلبه بر رخدادهای واسطه و توالی های علی می باشد . شخصیت ها و مضامین خاص و مکرری مورد توجه نویسنده است که در قالب داستان های فرعی و اصلی توسط راوی متفاوت داستانی نقل می شود . در نقل حکایات اغلب از راوی نوع دوم ( درونی ) و راوی نوع سوم ( عینی ) استفاده می شود .

چکیده پایان نامه ( شامل خلاصه ، اهداف ، روشهای اجرا و نتایج به دست آمده ) : این پایان نامه تحلیلی است براساس نظریه نقشگرای نظام مند هالیدی که به بررسی کارکردگرایانه غزلیات حافظ از دو جنبه متفاوت می پردازد.. مبنای نظری پژوهش بر پایه ی مطالعه و بررسی انواع پُروسه های مادی ، ذهنی ، رابطه ای ، رفتاری ، کلامی و وجودی می باشد. زبان و نظام های نشانه شناختی در دیوان حافظ، شبکه ای از انتخابهای به هم پیوسته ای است که با تغییر موضوع متن، نوع و میزان فرایندها ارتباط مستقیم دارد. مسئله قابل توجه، تفاوت فرایندهایی است که شیوه متفاوتی برای بیان شناخت فرد از جهان خارج را به نمایش می گذارد. بر این اساس می توان گفت تفاوت هایی که درگزینش مقولاتی همچون روابطی در محور زنجیری و روابط منطقی موجود در متن اشعار با مدّ نظر قرار دادن عناصر زبانی در اشعار حافظ مورد توجه قرار گرفته است ؛ از بار اطلاعاتی بیشتری برخوردار گردیده است که شکل و نظام خاص سبکی حافظ را منعکس می کند.هدف از این پژوهش تبین لایه های معنایی شعر حافظ است و همچنین تشریح کیفیت چند معناییِ ابیات این دیوان است. این پژوهش با روش توصیفی – تحلیلی صورت گرفته است و به شیوه ی تحلیل محتوای کیفی و استناد به متن شعر و ذکر شواهد مثال بررسی می گردد. کلیدواژه ها : فرانقش اندیشگانی- متنی- فرایندهای اصلی و فرعی ساخت معنی- سبک شناسی نقش گرا-زبان شناسی نقش گرای نظام مند

در این پژوهش گستان سعدی(606-691 هجری قمری) و بهارستان جامی (817 و به قولی 827 هجری قمری) که تقلیدی از گلستان است با توجه به رخدادها، نوع آن ها، توالی زمانی و علی- معلولی و شاخص های متمایزکننده روایی(زمان-دید-وجه) مطالعه و بررسی شده است. در این دو اثر رخدادها به دو دسته متمایز تقسیم می شوند: هسته ای و واسطه ای. همچنین کیفیت توالی ها با بررسی ساختار روایی قابل ارزیابی است. توالی ها همواره به توالی علی تبدیل نمی-شود گزاره ها شامل گزاره های روایی، توصیفی و توضیحی است. در این متون احاطه با خردتوالی هاست و زاویه دید و وجه روایی به طور متنوع مشاهده می-شود. زمان روایت پسینی است، راوی آنچه در گذشته رخ داده نقل می کند.

یکی از مختصات برجسته ای که در سبک هندی بازتاب گشترده ای دارد، ارسال المثل و تمثیل است کمه با نکته های دقیق موجب خلق یکی از مضامین مختلفی شده است. از مهم ترین مسائل که درباره سبک شناسی کاربردی مطرح می شود، اهمیت کنش های گفتاری در ارتباطات کلامی و تولید معنا است. با توجه به مطالعات ارزنده ای که درباره مسائل اخلاقی و اجتماعی غزلیات صائب صورت گرفته است، قضد پژوهشگر پرداختن به وجه دیگری از کلام صائب و تحلیل ارسال المثل های آن در حجوزه ی کاربردی شناسی زبان است. از میان صاحب نظران مختلفی که در این حوزه سخن گفته اند می توان به جان سرل اشاره کرد که یکی از چهره های سرناس زبان شناسی است. این پژوهش در پی آن است که ظرفیت های نظری وی را بره صورت عملی و از طریق طبقه بندی کنش های گفتاری و جنبه های کاربردی آن ونیز از طریق تحلیل و توصیف نمونه های شعری و برابر های ترکی بررسی کند. به این ترتیب درباره برجسته سازی وجوه اخلاقی و اجتماعی و بررسی های ساختارهای خلاق ارسال المثل ها در سبک هندسی و نفش و کارکرد زبان دریافت کلامی صائب تبریزی بحث و تحلیل خواهد شد. کلید واژه: ارسال المثل، تمثیل، اسلوب معادله، کنش های کلامی ، کارکرد گفتاری

چکیده (شامل خلاصه ، اهداف، روشهای اجراو نتایج به دست آمده) : اسرارالتوحید به عنوان یکی از کتب برجسته ی نثر عرفانی قرن ششم می باشد . تاکنون پژوهشهای ادبی زیادی بر روی این کتاب ارزشمند انجام گرفته است . هدف نگارنده از این پایان نامه بررسی ظرفیت های روایی آثار کهن از دیدی متفاوت است. همچنین بررسی نقش مضمون در غنی کردن کیفیت و تنوع ساختار کنش ها و رخدادهای روایی در حکایت های اسرارالتوحیدمی باشد . پژوهشگر بر آن بوده است تا ویژگی های روایی خاص حکایت های اسرارالتوحید را از نقطه نظر ساختار و روایت مورد بررسی قرار دهد و افق جدیدی در زمینه ی تحقیق در متون دیگر پیش روی مشتاقان علم بگشاید . حاصل این پژوهش بیانگر این مطلب است که شخصیت شیخ بوسعید به لحاظ برخورداری از جایگاه و منزلت عرفانی و اجتماعی منجر به شکل گیری کنش های گفتاری اظهاری توصیفی ، ترغیبی، اعلامی، عاطفی و تعهدی در رخدادها شده است . نظام باورهای شیخ ، بر حول گزاره ی شناخت هستی و ترغیب مخاطب به کسب معرفت می گردد و گفتمان مسلط برحکایت هااز نوع گفتمان عارفانه می باشد . بررسی رخدادهای روایی حکایت ها بیانگرغلبه رخدادهای هسته ای بررخدادهای واسطه ای است . توالی علّی بیش از توالی زمانی باعث پیشبرد رخدادهای روایی حکایت ها شده است و در حکایت ، در توالی علّی حضور زمان را نیز می توان حس کرد . زمان پریشی در داستانها به صورت گذشته نگر و آینده نگر مشاهده می شود اما زمان دربیشتر رخدادها با مکث توصیفی همراه است . کلید واژه: اسرارالتوحید –کنش گفتاری –جان سرل -روایت- رخداد - توالی – شخصیت.

تحلیل سبک شناختی ، کشف و بررسی صورتها و تمایزات اثرادبی است از رهگذر بررسی بسامدهای بالا یا نوآوریهای زبانی و ادبی و کاربردشناسیِ ادبی در واقع اعمال کردنِ نظریه ی کاربردشناسی به متون ادبی است. کاربردشناسی را بررسی کاربرد زبان و ارتباط آن با کاربران و تأویل کنندگانش و بررسی معنای مقصود زبان تعریف کرده اند یعنی مطالعه ی معنای غیر قابل رویت که از طریق بافت، تعبیر می شود. در این پژوهش، نگارنده، شیوه ی کاربردشناسی را به عنوان دانشی جهت تحلیلِ سبک شناختیِ لایه ی ایدئولوژیکِ شعر و ارجاعِ برجستگی های ادبی و زبانیِ شعر احمد شاملو به آن، به عنوان عامل برون بافتی، مدّ نظر قرارداده و تحقق یا عدم تحقق اصول همکاری گرایس را بررسی کرده است. احمد شاملو(1379-1304 ش.) از چهره های مشخص وصاحب سبک شعر معاصر است که تعهد به انسان، ویژگی اصلی شعر اوست. در این پژوهش، برجستگی های سبک ساز لایه ی زبانی شعر او با بهره مندی از آمیختگی لحن رسمی و کهن و عامیانه و برجستگی هایی در صرف و?نحو و وسعت دایره ی واژگانی در سایه ی ایدئولوژی، نمایانده شده است. در لایه ی بلاغی شعرِ او، عوامل برون بافتی، موجد صورخیالی مبتنی بر نماد و اسطوره و متناقض نما شده است و لحن هجوآمیز شاعر به تناسب حال و مقام از اطناب و ایجاز هنری و طنز، بهره برده است. مبالغه و مفاخره و تمثیل ، واکنش های هنری شاملو به غفلت اجتماعی است و اوضاعِ یأس بار جامعه و تنهایی ، منجر به جاندارانگاریِ فراگیر، گشته است. یکی دیگر از عمده ترین وجوهِ برجستگی سبکیِ شعرهای احمد شاملو ، خروج از هنجارهای سنتیِ موسیقیِ شعر (وزن عروضی و قافیه ی سنتی) و تمهیداتِ موسیقی در شعر سپید (یا شعر منثور) است . ساختارها و رخدادهای کلامی ، اساساً ماهیتی گفتمانی و ایدئولوژیک دارند. از مهمترین مولفه های لایه ی ایدئولوژی که در سطوح مختلف سبک و کلام (واژگانی ، بلاغی و آوایی) در شعر شاملو نمود دارند : انسان گرایی، گفتمانِ سوسیالیزم، بزرگداشتِ مبارزان، گفتمانِ دموکراسی (مفاهیمِ آزادی خواهی و عدالت جویی) و گفتمانِ دین است.

دوره افشاریه از جهت ادبی دارای اهمّیّت است. وجود اسامی شاعران سرشناس در تذکره ها و آثار به جا مانده از آنان و شکل گیری نهضت بازگشت، نشان از حیات شعر و ادب در این عصر دارد. در این پژوهش شعر شاعران مطرح این دوره به روش کتابخانه ای- اسنادی ازجهت ویژگی های ادبی با روش تحلیل محتوای کیفی و کمی بررسی شد.نتایج بررسی ها نشان می دهد شاعران این عصر مبنای سخن خود را در پیروی از شاعران صاحب سبک خراسانی و عراقی قرار دادند امّا وجود نشانه هایی چون آمیختگی واژگان کهنه ونو، عامیانه وادیبانه، اشکالات صرفی و نحوی و بسامد بالای لغاتی چون قتل و قاتل ، بیانگرآن است که شاعران این دوره نتوانستند به طور کلّی خود را از زبان معیار عصر خویش دور کنند. غزل، رباعی و قطعه از قالب های عمده شعر است. مضامین عاشقانه، مدح ومرثیه ازمهم ترین درون مایه های شعری این دوره است و به مسائل تعلیمی و اخلاقی کمتر توجّه شده است.در این دوره آرایه های لفظی و معنوی رونق پیدا می کند. تصاویر بکر وتازه در شعر این دوره دیده می شود. می توانیم صنعت تکرار را یکی ازویژگی های سبکی این عصر بدانیم. 52/48درصد از قصاید و غزلیّات دارای قافیه تکراری اند. 39/56درصد اشعار در قالب های گوناگون مردف هستند و قالب غزل با 65/76درصد بالاترین بسامد را به خود اختصاص داده است. تحلیل آماری ساختار عروضی اشعار، نشان می دهد، از بحور مختلف در قالب اوزن و زحافات گوناگون استفاده شده است. در میان اوزان مختلف، زحافات بحر هزج با 33درصد بیشترین کاربرد را داشته است.

ادبیات داستانی در ایران قدمتی دیرینه دارد. قصه¬ها و افسانه های عامیانه از دیرباز جنبه تفریح و سرگرمی داشته و گاهی سینه به سینه نقل می¬شده است و با پاره ای وقایع تاریخی در هم می¬آمیخته است. نو¬آوری و هنرنمایی های امیر خسرو دهلوی، شیرین و خسرو را به یکی از شاهکارهای عرصه¬ی ادبیات روایی کلاسیک تبدیل نموده است. این اثر ادبی که از نگاهی در شمار ادبیات داستانی قرار می¬گیرد دارای جلوه ها و زوایای هنری بسیاری است، که ضرورت تحقیق در آن به شدت احساس می شود.دراین رساله شیوه پژوهش تا حد زیادی مرهون نظریه¬های نقد ادبی اروپا و به ویژه نظرات ساختار گرایان روسی و فرانسوی و بیش از همه روایت شناسی تودوروف است. این پژوهش به شیوه¬ی کتابخانه¬ای (سند کاوی) انجام می¬پذیرد و یافته¬های به دست آمده به روش توصیفی و تحلیلی ارائه گردیده است. فصل نخست مواردی از قبیل: روش تحقیق و پیشینه¬ی آن، همچنین اهداف تحقیق و فرضیه¬ها را در برمی¬گیرد. فصل دوم به تاریخچه مطالعات ساختاری در ادبیات گذشته ایران و یونان، همچنین در ادبیات معاصر ایران و یونان، شرح مفاهیم ساختاری و طرح نظریات منتقدان روایت شناس می¬پردازد. فصل سوم که مهم ترین بخش این رساله است به پنج قسمت عمده تقسیم می¬شود: در قسمت نخست بررسی نوع روایی شیرین و خسرو، در قسمت دوم طرح شیرین و خسرو از نظر نوع پی¬رفت¬ها مشخص می¬شود. قسمت سوم ساختار دستور روایی اثر مورد بررسی قرار می¬گیرد. در قسمت چهارم انواع وجوه روایت در شیرین و خسرو تعیین می¬¬شود.قسمت پنجم نمود کلامی رادر برمی گیرد.

مــردم ایران زمین از دیـــرباز با ادبیّات کهن این مرز و بوم پیوند اجتماعی و فرهنگی عمیقی برقرار کرده اند، زیرا بیشتر فارسی زبانان اغلب برای توجیه اعمال خود و یا تأئید نظرات و سخنان خود به اشعار و عبارات دلنشین نویسندگان توسل می جویند. و آن چه باعث شده تـــا فرهنگ مردم ایــران در میان دیگر فرهنگ های عالم مقامی در خور بیابد در حقیقت نتیجه ی تلاش و کوشش همین بزرگان علم و هنر است که شمع صفت سوختند تا فرهنگ ما بارور گردد. شهیدی قمی از تاثیرگذارترین شاعران مکتب وقوع است که تمام غزلهای او به سبک وقوع سروده شده است. همین موضوع تشخص خاصی به شعر او بخشیده است و اهمیت و جایگاه او را در شعر وقوعی نشان می دهد و او را به عنوان یکی از مهمترین پیشگامان سبک وقوع معرفی می نماید به همین دلیل تصحیح و ارائه ی دیوان این شاعر ضروری می نماید.

این پایان نامه به بررسی طبیعت و وصف مظاهر زیبای آن در اشعار شهریار می پردازد. توصیف طبیعت یکی از موضوعات و مضامین محوری شعر شهریار بوده و وی توانسته است با بهره گیری از ذوق هنری و الهام از محیط زندگی به خصوص در ایام کودکی و نوجوانی توصیفات زیبائی خلق نماید. این پایان نامه در پنج فصل تنظیم شده و در فصل چهارم علاوه بر ذکر عناصر طبیعت در معنای حقیقی به معنای مجازی و صور خیال بر ساخته از عناصر طبیعت هم پرداخته شده است از نتایج بدست آمده این موارد قابل عنایت است: - چون شهریار شاعری رمانتیک است کیفیت حضور طبیعت در شعر او خاص و برجسته است او با طبیعت همدل و همراه می شود و احساس خود را به طبیعت انتقال می دهد. - کاربرد لغوی عناصر طبیعی نخستین جایگاه و از میان عناصر صورخیال، تشبیه بیشترین بسامد را داراست. - شیوه ی پژوهش در این پایان نامه کیفی و از نوع تحلیل محتوا می باشد روش جمع آوری اطلاعات به شیوه ی اسنادی است.

مطالعات زبان شناختی در آغاز به نگرش انتزاعی از زبان محدود می شد، امّا در سال های اخیر، اعتقاد روزافزون به ناکارآمدی این روش منجر به توجه هر چه بیشتر زبان شناسان به کاربردشناسی به مثابه ی شاخه ای از علم زبان شناسی شده است. در کاربردشناسی مطالعه ی معنای مورد نظر نویسنده یا گوینده بر اساس بافت و موقعیت های خاص بیشتر مد نظر است تا معنای صورت های زبانی به کار رفته در متن . بر این اساس بررسی های کاربردشناسی متأثر از بافت و موقعیت های گفتاری است، که به تفسیر معنای مورد نظر در یک بافت خاص و همچنین چگونگی تأثیر بافت بر پاره گفت می پردازد. در این تحقیق سعی خواهد شد با تطبیق نظریه ی کنش گفتاری جان سرل، که نظریه ای جدید است، بر روی عبارات فعلی متنی کلاسیک با نام کلیله و دمنه، کارکرد این نظریه با انواع کنش ها و پیش انگاشت ها در عبارات فعلی و نقش آنها در ایجاد سبک فنی بررسی شود. این تحقیق متشکل از پنج فصل است. در فصل اول کلیات طرح شامل بیان مسئله، سوالات تحقیق ،تعاریف عملیاتی و کلیدواژه های تحقیق ارائه شده است. در فصل دوم مطالعات نظری درباره ی موضوعات تحقیق آورده شده است که مبنای مطالعات نظری در این خصوص کتب و مقالات علمی ـ پژوهشی و پایان نامه ها با موضوعات کلیله و دمنه و ویژگی های سبک فنی، تعاریفی از عبارات فعلی، مفاهیم سبک شناسی، کاربردشناسی زبان و انواع کنش های گفتاری بوده است. در فصل سوم متدولوژی تحقیق شامل روش تحقیق، جامعه ی آماری و ابزار گردآوری داده ها بیان شده است. در فصل چهارم، با توجه به موضوع تحقیق، انواع کنش های گفتاری و پیش انگاشت ها در عبارات فعلی کلیله و دمنه و نقش آنها در ایجاد سبک فنی در قالب جدول بررسی شده است. در فصل پنجم با ارائه ی نمودار و جدول توزیع فراوانی انواع کنش های گفتاری و پیش انگاشت ها به نتیجه گیری کلی پرداخته شده است.

فرمالیسم و ساختارگرایی دو نظریه ی مهم در حوزه ی نظریه های ادبی برای بررسی، توصیف و تحلیل متون ادبی هستند که در قرن بیستم شکل گرفتند. خاستگاه اصلی فرمالیسم، اتحاد جماهیر شوروی بود. نظریه پردازان این مکتب برای نقد نگرش ایدئولوژیک و کارکردگرایانه ی نظریه پردازان مارکسیست به هنر و ادبیات، توجه به فرم و ظاهر متن را به دور از هر علّت برون متنی اعم از اجتماعی، روانی، تاریخی ، اخلاقی و...اساس توصیف و تحلیل متن قرار دادند. ساختارگرایان نیز- که عمدتاً خود زمانی فرمالیست های بزرگی بودند و مواد، آرا و نظریه هایشان براساس آرای فرمالیست ها بنا شده بود- برای برطرف کردن کاستیِ عدم توجه به محتوا، کوشیدند میان فرم و محتوا پیوندی معنادار کشف کنند؛ هرچند پساساختارگرایانی چون رولان بارت و ژاک دریدا هرگونه استنباط واحد از متن را تنزّل اثر تلقّی می کردند. در این رساله 200دوبیتی و10 منظومه ی عامیانه ی شهرستان سوادکوه به نام های«تقی و معصومه، شاه باجی، نوروزسلطون، فرهاد پهلوون، هژبرسلطان، رشید خان، تقی یاغی، مشتی پروری، حجت غلامی و زینب جان» براساس مهم ترین آرای فرمالیست ها و ساختارگرایان یعنی؛ قاعده افزایی، قاعده کاهی، تقابل های دوگانه و پیوند میان فرم و محتوا، توصیف، بررسی و تحلیل شدند. دستاورد پژوهش ناظر براین است که دوبیتی ها و منظومه های عامیانه ی شهرستان سوادکوه از انواع این دو مولفه سود جسته اند؛ چنان که انواع توازن های آوایی، کمّی واژگانی و نحوی در متون پژوهش دیده شده است. توازن آوایی از نوع تکرار مصوّت ها و صامت های ویژه ای مانند«آ، او، و، ن، م، ش، س» بوده است. در توازن واژگانی سجع متوازی و جناس مضارع از بیش ترین بسامد برخوردار بوده است. هنجارگریزی ها بیش تر از نوع معنایی بوده که تشبیه و کنایه بیش ترین بسامد را داشته است. تقابل های دوگانه در دوبیتی ها بیش تر از نوع تقابل میان ضمیر، صفت، اسم و فعل بوده است درحالی که تقابل در منظومه ها به ترتیب از نوع اسم، ضمیر، صفت و فعل بوده است.

فاکنر در کتاب خشم و هیاهو با طرح مباحثی مانند خود کاوی، فروپاشی خانواده ،تنهایی ، خودکشی ، مرگ ، بی معنایی زندگی ، عشق و مسایل مبتلا به انسان معاصر به شیوه جریان سیال ذهن ، رمان را به مرحله ای جدید وارد نمودو نویسندگان مدرنیست و پسا مدرنیست ایرانی به نوعی از این تکنیک استفاده کرده اند .هدف از تدوین این رساله، بیان ویژگی های جریان سیال ذهن و بررسی تطبیقی برخی شباهت ها و تفاوت های درونمایه یک اثر برگزیده پنج نویسنده ایرانی با خشم و هیاهو است .

جلال آل احمد نویسنده دورانی است که روشنفکران و نویسندگان از نتایج حاصل از کودتای بیست و هشت مرداد هزارو سیصدو سی و دو دچار یاس و شکست شده بودند. آنچه داستان های این نویسنده متعهد را حائز اهمیت می کند، تلاش های او برای غلبه بر چنین فضایی است. او دارای قلم و سبکی منحصر به خود می باشد. در این پژوهش به بررسی سبک شناسانه ی ساختار روایت در داستان های کوتاه او پرداخته شد. با انتخاب عناصری از داستان که بیشتر در آثار او جلوه گر بودند و همچنین با طبقه بندی این عناصر و استفاده از نظریه های نویسندگانی چون شلومیت ریمون کنان و مایکل جی تولان گزینش های نشان دار و ویژگی های اختصاصی در سبک جلال را تعیین کرده و از طریق بسامدهای آن ها در متون دلیل تفاوت نثر او را دریافتیم. آل احمد نثری عامیانه و شکسته دارد. کنش ها در آثار او اغلب عادتی اند. زاویه های دید در مرتبه اول درونی و از نوع اول شخص هستند، زاویه های دید بیرونی با روایت سوم شخص در رتبه ی دوم قرار گرفته اند. شخصیت پردازی او از طریق قیاس میان اشخاص و توصیف وضعیت ظاهری در داستان هایش شکل میگیرد. گفتار به واسطه محتوا و شکل در داستان های او به دو گونه ی مکالمه ای و ذهنی صورت گرفته است،که البته در بیشتر مواقع از نوع مکالمه ای استفاده کرده است. حجم متن اختصاص یافته با زمان داستان در بیشتر موارد همخوانی دارد و یکسان است و در صورتی که شتابی در داستان شکل گرفته باشد اغلب از نوع مثبت است. نوع بسامدهای موجود در داستان ها مکرر است و این یعنی جلال آل احمد در میان صفحات اندک داستان های کوتاه خویش از طریق تکرار نقل یک اتفاق، خواننده را به تفکر دعوت می کند.