مقدمه چنین تصور می شود که سنجش پایان دهنده فعالیتهای آموزشی معلم و تابع هدف های اوست اما در واقعیت چگونگی مطالعه و یادگیری دانشجویان است و نیز نحوه آموزش معلمان مستقیماً از ماهیت سنجش تاثیر می پذیرد. با توجه به اینکه سنجش معلم می تواند بر جریان آموزش-یادگیری تاثیر قابل توجهی داشته باشد، بهتر است برای کاستن تاثیر منفی سنجش بر آموزش، معلم هدف های متنوع و مفیدی را برگزیند و متناسب با آن روش های سنجش متناسب مورد استفاده قرار دهد، سنجش در هر شکلی از آموزش نقش مرکزی دارد. میلر در سال 1990 مدلی به نام هرم میلر معرفی نمود که سطوح محتلف یادگیری (knows, knows how, shows, does را بیان می نمود. به عنوان مثال سوالات چند گزینه ای (mcq) جهت آزمودن دانش مناسب بوده ولی در سطوح knows how, does استفاده محدودی داشته است. لذا استفاده از روش های نوین از جمله mini-cex و csr جهت سنجش عملکرد دستیاران توصیه می گردد که روش mini-cex مهارت های مصاحبه پزشکی، مهارتهای معاینه فیزیکی، رفتار حرفه ای، قضاوت بالینی، مهارتهای مشاوره ای و سازماندهی و تاثیر گذاری با مشاهده مستقیم عملکرد و پایایی خوب بین آموزشگر ها می باشد و csr که نوعی سنحش قضاوت بالینی است استفاده می شود. لذا هدف از این طرح بررسی تجارب دستیاران و اعضای هیات علمی گروه بیماریهای دهان از اجرای روش های نوین ارزشیابی-با رویکرد مطالعه پدیدار شناسی است. روش اجرای طرح: در این مطالعه 8 دستیار تخصصی بیماریهای دهان مورد ارزشیابی با روشهای نوین قرار گرفتند. این روشهای نوین ارزشیابی عبارت بودند از: csr, mini-cex که در طی یک دوره 6 ماهه حداقل 4 بار از این روشها جهت ارزشیابی آنها استفاده گردید. سپس تجارب دستیاران تخصصی و اعضاء هیات علمی این گروه از اجرای روشهای نوین ارزشیابی مورد بررسی قرار گرفت که بدین منظور از مصاحبه و ضبط صدا استفاده گردید. سپس مصاحبه ی آنها به صورت کتبی پیاده شد و به صورت کیفی مورد تحلیل محتوا شد. در طی بررسی تجارب دستیاران و اعضای هیئت علمی گروه جمع آوری تا زمانی که مطالب تکراری توسط افراد ذکر نگردید ادامه می یافت و زمانی که ذکر شده توسط افراد تکراری بوده جمع آوری متوقف می گردید. یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد که اختصاصی نبودن چک لیست ها ،زمان بر بودن ارزشیابی نوین و نداشتن تمرکز کافی اساتید در جلسه ارزیابی نوین از ایراداتی بود که می توان به ان وارد داشت ولی جدید بودن ،دقت و جامعیت روش های نوین ارزیابی و سنجیدن اخلاق پزشکی محاسن این روشهای نوین می باشد. نتایج: یافته های این پژوهش باعث افزایش دانش در زمینه سنجش و ارزشیابی در محیط های بالینی شده و ماهیت تجربه بالینی اعضای هیئت علمی و رزیدنت های بخش بیماری های دهان را آشکار ساخت. اساتید بالینی می توانند از یافته های این پژوهش برای بهبود کیفیت سنجش بالینی استفاده کنند. هدف پژوهش کیفی و مخصوصا پدیده شناسی، ایجاد دانش در زمینه پدیده مورد مطالعه است. دانش ایجاد شده در این پژوهش می تواند دستمایه پژوهش های دیگر در این زمینه قرار گیرد تا افق های دیگری در مورد این پدیده گشوده شده و راهنمای آموزش بالینی رشته دندندپزشکی قرار گیرند. واژه های کلیدی به فارسی: , mini-cex csr و پدیدارشناسی واژه های کلیدی به انگلیسی: mini-cex , csr , phenomenological study

مقدمه: لیکن پلان دهانی یک بیماری شایع مزمن پوستی مخاطی با منشا ایمونولوژیک میباشد که به اشکال متفاوتی از جمله: رتیکولار،پلاک مانند،آتروفیک،اروزیو و بولوز تظاهر می یابد.بیماران با لیکن پلان دهانی آتروفیک-اروزیو اغلب درد و سوزش دارند که نیازمند درمان میباشند.درمان اصلی و اولیه لیکن پلان دهانی کورتیکواستروییدهای موضعی و سیستمیک میباشد.با توجه به عوارض جانبی کورتیکواستروییدها به خصوص انواع سیستمیک آنها (افزایش فشار خون، ساپرس آدرنال و ...)امروزه استفاده از داروهای گیاهی با اثرات جانبی کم، خواص ضد التهابی و آنتی اکسیدانی به تنهایی یا همراه با کورتیکو استروییدها دردرمان لیکن پلان دهانی رایج شده است.لیکن در این مطالعه به بررسی اثر کورکومین بر روی لیکن پلان دهانی آتروفیک- اروزیو پرداختیم. مواد وروش کار: این مطالعه به صورت کار آزمایی بالینی تصادفی شده دوسویه کور بر روی 22 بیمار مبتلا به لیکن پلان دهانی آتروفیک-اروزیو مراجعه کننده به بخش بیماریهای دهان دانشکده دندانپزشکی (از مهرماه تا اسفندماه 1391 ) که بیماریشان از طریق بالینی و هیستوپاتولوژی تایید شده بود، انجام شد.بیماران به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. در هر دو گروه دهانشویه دگزامتازون و نیستاتین به صورت 3بار در روز تجویر شد.همچنین گروه اول(کنترل) قرص دارونما(4عدد در روز) و گروه دوم قرص کورکومین(500میلیگرم 4 عدد در روز) به صورت سیستمیک، به مدت یک ماه دریافت کردند.کنترل بیماران، درهفته های دوم و چهارم انجام شد و ضایعات در این جلسات از نظر شدت درد و سوزش قبل و بعد از درمان بررسی شدند. متغیرها بوسیله آزمون فریدمن و من ویتنی آنالیز شدند و در سایرمتغیرها از آنالیزهای دیگر مانند:فیشر، t.test و... استفاده شد. یافته ها: 22 بیمار مبتلا به لیکن پلان دهانی وارد مطالعه شدند که 2 نفر از آنها به علت عدم همکاری از مطالعه خارج شدند.12 نفر(60%) در گروه تجربی قرار داشتند که شامل 10 زن(3/83%) و 2 مرد( 7/16% ) و8 نفر(40%)در گروه کنترل قرار گرفتند که شامل3 زن(5/37%) و 5 مرد(62.5%)بود. میانگین سنی بیماران گروه تجربی 22/11±42/49سال و در گروه کنترل 438/9±75/52 سال بود.مقایسه میزان درد و سوزش ، نوع و شدت ضایعات،میزان بهبودی در هر یک از دو گروه در پایان درمان نسبت به قبل از درمان از نظر آماری ،معنی دار بود ولی در مقایسه دو گروه تجربی و کنترل با هم،تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد.در ضمن هیچ عارضه جانبی در اثر مصرف کورکومین در این دوز مشاهده نشد. نتیجه گیری: با توجه به نبود تفاوت آماری معنی دار در میزان بهبودی،میزان درد و سوزش و نوع و شدت ضایعات بین دو گروه در این مطالعه ،اثر درمانی کورکومین در بهبودی ضایعات لیکن پلان دهانی اروزیو-آتروفیک تایید نگردید.انجام مطالعات بیشتر در این زمینه به خصوص با دوز بالاتر کورکومین و حجم نمونه بیشتر بیماران ضروری به نظر میرسد.