آلودگی میوه پسته به گونه های زهرابه زای آسپرژیلوس فلاووس یکی از معضلات جامعه بشری در امر سلامت و امنیت مواد غذایی می باشد. به منظور ارزیابی کنترل بیولوژیکی قارچ آسپرژیلوس فلاووس زهرابه زا، از خاک سطحی مناطق مختلف استان کرمان و خراسان رضوی نمونه برداری صورت گرفت. در این بررسی از 186 نمونه خاکی که کشت گردید، مجموعا 60 جدایه مخمری جداسازی شد. با توجه به نتایج حاصل از آزمون های کشت متقابل و ترکیبات فرار و غیرفرار، در نهایت پنج جدایه مخمری که دارای خاصیت آنتاگونیستی بیشتری بودند، انتخاب گردیدند. نتایج نشان دهنده توانایی بالقوه مخمرها در کاهش رشد قارج آسپرژیلوس فلاووس و تولید آفلاتوکسین توسط این قارچ بودند. به طوری که در بین پنج جدایه مخمری که خاصیت آنتاگونیستی بالاتری را داشتند، بعد از آزمون کشت متقابل مشخص گردید که جدایه 43y با 77/57 درصد بازدارندگی از رشد قارچ بیشترین و جدایه 9y با 89/38 درصد کمترین بازدارندگی از رشد قارچ آسپرژیلوس فلاووس را داشتند. در آزمون تولید ترشحات فرار توسط مخمر بر روی رشد قارچ، جدایه 41y با 11/81 درصد بازدارندگی بیشترین و جدایه 10y با 66/56 درصد کمترین بازدارندگی از رشد قارچ را داشتند. همچنین در بررسی مخمرها در برهمکنش بر روی پوست سبز پسته جدایه 43y بیشترین بازدارندگی از رشد قارچ و جدایه 10y کمترین بازدارندگی از رشد قارچ را داشتند و در برهمکنش بر روی خاک باغ پسته مشخص گردید که جدایه 43y بیشترین بازدارندگی از رشد قارچ و جدایه 9y کمترین بازدارندگی از رشد قارچ را داشتند و در مرحله آزمون روی برگ درخت پسته مشخص گردید که جدایه 43y بیشترین بازدارندگی از رشد قارچ و جدایه 10y کمترین بازدارندگی از رشد قارچ را داشتند.