درختان هلو به منظور تنظیم بار محصول، بهبود کیفیت و اندازه میوه نیاز به انجام عملیات تنک دارند. در آزمایش اول، نفتالین استیک اسید (20 و 40 میلی گرم در لیتر) به تنهایی و همراه با نیترات کلسیم (5/0 و 1 %) و کلرید کلسیم (5/0 و 1 %) با هدف بررسی اثرشان بر روی شاخص های رویشی، عملکرد و کیفیت میوه هلو رقم البرتا، مورد استفاده قرار گرفت. کاربرد نفتالین استیک اسید به تنهایی در مرحله 12 میلیمتری قطر میوه چه انجام گردید. درختان تیمارشده با نفتالین استیک اسید, با ترکیبات کلسیم دار در مرحله سفت شدن هسته، محلول-پاشی شدند. درآزمایش دوم، کلرید کلسیم (5/0 و1%)، نیترات کلسیم (5/0 و 1%) و کلات کلسیم (1/0 و 2/0%) به صورت یک مرتبه در مرحله 50 روز پس از تمام گل (مرحله سفت شدن هسته) و سه مرتبه در مرحله 50 روز پس از تمام گل (مرحله سفت شدن هسته) با فاصله دو هفته مورد استفاده قرار گرفت. پس از برداشت، میوه های هلو در در دمای 4 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 90 درصد انبارشدند.آزمایش ها به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با 11 تیمار و 5 تکرار انجام شد. نتایج آزمایش اول نشان داد که تیمار نفتالین استیک اسید (20 میلی گرم در لیتر) + نیترات کلسیم (هر دو غلظت 5/0 و 1?)، ریزش نهایی میوه، طول شاخه سال جاری و سطح برگ را در مقایسه با تیمار نفتالین استیک اسید (20 میلی گرم درلیتر) به تنهایی و تیمار شاهد افزایش داد. درختان تیمار شده با نفتالین استیک اسید (20 میلی گرم در لیتر) + نیترات کلسیم (5/0?)، بیشترین متوسط اندازه میوه را داشتند و بیشترین عملکرد میوه در شاخه (گرم) برای تیمار نفتالین استیک اسید (20 میلی گرم در لیتر) + نیترات کلسیم (1?) ثبت گردید. این آزمایش نشان داد که محلول پاشی نفتالین استیک اسید همراه با کلسیم می تواند شاخص های رویشی و عملکرد محصول هلو را بهبود بخشد. نتایج آزمایش دوم نشان داد که نیترات کلسیم (در هردو غلظت 5/0 و 1%) به صورت سه مرتبه محلول پاشی در مقایسه با یک مرتبه محلول پاشی و تیمار شاهد، سبب افزایش سطح برگ و شاخص کلروفیل گردید.کلرید کلسیم (5/0 و 1%) به صورت سه مرتبه محلول پاشی در مقایسه با یک مرتبه و تیمار شاهد باعث بیشترین سفتی بافت میوه (در زمان برداشت و پس از برداشت)، کاهش میزان قهوه ای شدن بافت (25 درصد) و کاهش تلفات آب میوه (11 درصد) در مقایسه با شاهد پس از دو هفته انبارمانی میوه ها گردید.

تنش سرما یک عامل محیطی است که تولید محصولات زراعی را محدود می کند. خسارت ناشی از سرما در مراحل حساس رشد و نمو گیاهان یکی از عوامل مهم کاهش عملکرد گیاهان زراعی و باغی در سطح جهان است. گیاهان می‏توانند تحمل به سرما و انجماد خود را از طریق قرارگیری در طول روزهای کوتاه و دماهای سرد بالای صفر افزایش دهند این یعنی فرایند عادت به سرما نام دارد. پروتئین‏های دهیدرین در زمان عادت به سرما که موجب آبگیری سلول‏های گیاهی می‏شود، در سلول تجمع کرده و از ساختار غشاها و ماکرومولکول‏ها حفاظت می‏کنند. با توجه به نقش ویژه ی آمینواسیدها در پاسخ گیاه به شرایط تنش زا و نقش های فیزیولوژیکی منحصر به فرد آرژنین در مقایسه با آمینواسیدهای دیگر، اثر آرژنین بر ایجاد مقاومت به تنش سرما در دانه رست-های پسته در شرایط درون شیشه مورد بررسی قرار گرفت. یکی از محصولات کلیدی و مهم استان کرمان پسته است که از محصولات باغی با ارزش و استراتژیک استان و کشور محسوب می شود. استفاده از پیش تیمار آرژنین بطور معنی داری باعث افزایش فعالیت آنتی اکسیدان ها و تخفیف اثرات ناشی از تنش اکسیداتیو گردید. از آنجاکه سرما و یخبندان های بهاره خسارات قابل توجهی را به کشاورزان وارد می نماید، بررسی روش های مقاوم-سازی به سرما اهمیت بسزایی دارد. در این تحقیق جداسازی سازی جزئی یکی از ژن های مهم مسیر پلی آمین ها یعنی samdc و همچنین اثر تیمار سرما (??6-) و آرژنین با غلظت 4 میکرومولار روی بیان دو ژن samdc و dehydrin در گیاه پسته مورد بررسی قرار گرفت.

این پژوهش به منظور بررسی تاثیر محلول پاشی هورمون براسینو استروئید بر روی خصوصیات کمی و کیفی خرما رقم مضافتی انجام شده است. آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار و تحت تاثیر تیمارهای براسینو استروئیددر چهار غلظت (0، 01/0، 1/0، 1) پی پی ام در سه مرحله از مراحل زمانی رشد و توسعه میوه (حبابوک، خلال و هر دو مرحله) انجام شده است. و در مرحله رسیدن میوه برداشت و بلافاصله به آزمایشگاه منتقل و اثر تیمارها بر صفات مورد بررسی اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که تیمار براسینو استروئید در غلظت 1 پی پی ام و در دو مرحله محلول پاشی (مرحله حبابوک و خلال) بر روی صفات شامل قطر میوه، طول میوه، وزن هسته، مواد جامد محلول، حجم، سفتی، اسید آسکوربیک، درصد رطوبت، در سطح آماری 1 ? و بر صفات نظیر وزن میوه، وزن گوشت میوه، قطر هسته، طول هسته، نسبت گوشت به هسته، چگالی، اسید آلی و اسیدیته در سطح 5? معنی دار بود.

کشور ایران در زمره کشورهای خشک و نیمه خشک جهان محسوب می شود. تنش خشکی یکی از مهمترین تنش های محیطی موثر بر درختان میوه است و می تواند بطور قابل توجهی منجر به کاهش عملکرد شود. گردوی ایرانی (juglans regia l.) با سطح زیر کشت قابل توجه آن یکی از مهم ترین محصولات خشکباری ایران می باشد که برای رشد مطلوب و بهره-وری، به آب کافی نیاز دارد. گردوی سیاه شرقی (juglans nigra l.) از لحاظ چوب مهمترین-گونه گردوی آمریکای شمالی است که در برخی مناطق بعنوان پایه کشت می شود. از آنجایی که بذر گردوی سیاه شرقی دارای خفتگی عمیق فیزیولوژیکی می باشد، به منظور تهیه دانهال های این گونه آزمایشی مقدماتی با عنوان تاثیر پرایمینگ با اسید جیبرلیک و سرمادهی بر جوانه زنی بذرگردوی سیاه شرقی، به منظور شکستن خفتگی و افزایش سرعت جوانه زنی انجام گرفت. آزمایش به صورت طرح کاملا تصادفی با 8 تیمار و 16 تکرار در یک گلخانه کاملا کنترل شده انجام شد. تیمارها شامل پرایمینگ با اسید جیبرلیک در دو غلظت (400 و 800 پی پی ام) به مدت 24 ساعت، سرمادهی در دو زمان یک ماه و دو ماه و همچنین تیمار ترکیبی اسید جیبرلیک و سرمادهی انجام گردید. نتایج نشان داد که بیشترین درصد جوانه زنی بذر مربوط به تیمار ترکیبی دو ماه سرمادهی به همراه اسید جیبرلیک 400 پی پی ام بود. به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف تنش خشکی بر برخی پارامتر های مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی دو گونه گردو، مقایسه آنها و تعیین گونه مقاوم، آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با سه تیمار و 20 تکرار در یک گلخانه کاملا کنترل شده اجرا گردید. در این پژوهش، سه سطح تنش خشکی شامل تیمار شاهد (80 درصد ظرفیت زراعی)، تنش متوسط (50 درصد ظرفیت زراعی) و تنش شدید (20 درصد ظرفیت زراعی) اعمال شدند و اندازه گیری ها در سه مرحله انجام شد. نتایج نشان داد که پارامترهای اندازه گیری شده تحت تاثیر تیمار خشکی واقع شدند و دو گونه عکس العمل متفاوتی نشان دادند. گردوی سیاه شرقی کمتر تحت تاثیر تنش خشکی قرار گرفت و دانهال های آن مدت زمان بیشتری زنده ماند. عدم تحمل گردوی ایرانی در برابر تنش خشکی را می توان با افزایش نشت یونی، کاهش محتوای نسبی آب برگ، افزایش تخریب کلروفیل، کاهش میزان قندهای احیاء و پروتئین، افزایش پراکسید-هیدروژن و همچنین عدم وجود سیستم آنتی اکسیدانی کارا برای مقابله با تنش های خشکی مرتبط دانست.

میوه "به" دارای ارزش غذایی بالایی است که به صورت تازه خوری و فرایند شده مورد استفاده قرار می گیرد. پلی آمین ها، از جمله هورمون های درونی محرک رشد گیاهی هستند که در تمام گیاهان یافت شده و در بسیاری از فرایندهای فیزیولوژیکی نقش دارند. همچنین نیتروژن و پتاسیم نیز از جمله عناصر ضروری هستند که نقش قابل توجهی در افزایش عملکرد و بهبود کیفیت بسیاری از میوه ها و سبزی ها دارند. بهرحال اطلاعات کمی در ارتباط با اثرات کاربرد پلی آمین ها و نیترات پتاسیم بر خصوصیات کمی و کیفی میوه "به" در دسترس می باشد. از این رو در این تحقیق سعی شده است، تاثیر سطوح مختلف پوترسین (01/0 و 001/0 مولار) و نیترات پتاسیم (2 و 4 درصد) و همچنین اثرات متقابل آنها بر برخی شاخص های رشد، عملکرد و کیفیت میوه در زمان برداشت و تاثیر این تیمارها بر روی بهبود کیفیت پس از برداشت و عمر انبارمانی میوه "به رقم اصفهان" مورد ارزیابی قرار گیرد. بدین ترتیب، محلول پاشی درختان، توسط تیمارها در دو مرحله نوک سبزی و تمام گل به صورت یک آزمایش اسپلیت- فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار در شرایط مزرعه انجام گرفت. در زمان برداشت بسیاری از خصوصیات کیفی و کمی میوه ها مورد مطالعه قرار گرفت و سپس به منظورارزیابی کیفیت پس از برداشت، میوه ها در دمای 2 درجه و رطوبت نسبی 5±85 درصد انبار شدند. به طور کلی نتایج آزمایش نشان داد که، محلول پاشی در مرحله تمام گل سبب تشکیل میوه اولیه بیشتر در مقایسه با مرحله نوک سبزی جوانه ها شد ولی میزان ریزش میوه ها در طول مراحل رشد و نمو در مرحله نوک سبزی کمتر مشاهده گردید. بدین ترتیب در پایان آزمایش بیشترین میانگین وزن و عملکرد و کیفیت میوه از نظر میزان کاروتنوئید پوست و مواد جامد محلول مربوط به محلول پاشی در مرحله نوک سبزی می باشد. در بین تیمارها، پوترسین 01/0 مولار به تنهایی و توام با نیترات پتاسیم 4 درصد و 2 درصد بیشترین تاثیر را در بهبود خصوصیات کمی و کیفی میوه ها در زمان برداشت داشتند. همچنین پس از پایان مدت انبارمانی مشخص گردید که، تیمار پوترسین با غلظت 01/0 مولار نسبت به سایر تیمارها سبب کاهش روند تغییرات مربوط به صفات کیفی میوه ها در طول مدت انبار شد.

در این تحقیق تاثیر قارچ آربسکولار میکوریز و پلی آمین های پوترسین و اسپرمیدین در کاهش اثرات تنش خشکی روی دانهال های پسته رقم بادامی ریز زرند طی دو آزمایش مستقل و همزمان مورد مطالعه قرار گرفت. آزمایش اول با سه سطح خشکی(fc80% d0=، fc50% d1= و fc30% d2=) و دو سطح میکوریز(شاهد بدون تلقیحm0= و تلقیح با میکوریزm1=) و آزمایش دوم شامل 5 تیمار پلی آمین(تیمار شاهد، غلظت 0/5و 1 میلی مولار اسپرمیدین و 0/5 و 1 میلی مولار پوترسین) بود که هریک با10 تکرار و به صورت فاکتوریل با قالب طرح کاملاً تصادفی اجرا شدند. نتایج آزمایش اول نشان داد که اثرات اصلی تنش خشکی و قارچ میکوریز بر تمام صفات اندازه گیری شده و اثرات متقابل آنها بر شاخص های تعداد برگ، سطح برگ، وزن خشک اندام هوائی، حجم ریشه، درصد کلنیزاسیون ریشه و میزان کلروفیلb گیاهان پسته در سطح 5 درصد معنی دار شد. نتایج آزمایش دوم نشان داد اثرات اصلی تنش خشکی و پلی-آمین بر تمام صفات اندازه گیری شده و اثرات متقابل آنها بر شاخص های وزن تر اندام هوائی، وزن تر ریشه، وزن خشک ریشه و حجم ریشه و مقادیر کلروفیلa، b و کل در سطح 5 درصد معنی دار شد. همه غلظت های پلی آمین باعث افزایش معنی دار(سطح5درصد) صفات اندازه گیری شده نسبت به شاهد شدند. تیمارپلی آمیناسپرمیدین با غلظت 0/5 میلی مولار تأثیر معنی داری بر طول ریشه نداشت.

پرتقال یکی از مهمترین محصولات تجاری در ایران می باشد، و بطور کلی به شرایط آب و هوایی در برخی از نواحی ایران مانند جیرفت سازگار شده است. اخیرا صادرات پرتقال از ایران به بازارهای جهانی افرایش یافته است. حساسیت میوه های پرتقال به صدمه های سرما یکی از مهمترین فاکتورهای است که انبارداری آنها را در دمای پایین برای مدت طولانی محدود می کند. تیمار های شیمیایی مانند براسینواستروئید و نیتریک اکسید، مقاومت به سرما را در میوه ها در طی نگهداری در دمای پایین تحریک می کنند. در پژوهش حاضر به بررسی اثرات براسینواستروئید و نیتریک اکسید روی صدمه های سرمازدگی و کیفیت پوست و گوشت میوه های پرتقال واشنگتن ناول پرداخته شده است. میوه های پرتقال با براسینواستروئید صفر (شاهد)، 75/0و 5/1 میلی گرم بر لیتر و نیتریک اکسید صفر(شاهد)، 25 و 50 میلی مولار تیمار شدند و در دمای 1±5 با رطوبت نسبی 85 درصد برای مدت 5 ماه ذخیره شدند. پارامترهایی مانند خسارت سرمازدگی، میزان پراکسیداسیون لیپیدها، کاهش وزن، کل مواد جامد محلول، اسیدیته قابل تیتر، اسیدهای آلی، ویتامین ث، آب اکسیژنه، ترکیبات فنولی، آنتوسیانین و کاروتنوئید، میزان آب میوه، فعالیت آنزیم های پلی فنل اکسیداز ، پراکسیداز و کاتالاز بررسی شدند. نتایج نشان دادند، کاربرد براسینواستروئید 5/1 میلی گرم بر لیتر، به طور معنی داری صدمه های سرما را در میوه های پرتقال کاهش داد. کاهش وزن و آب از دست دهی، اسیدهای آلی و سفتی در تمام تیمارها طی انبار مانی کاهش یافتند ولی در میوه های تیمار شده با براسینواستروئید و نیتریک اکسید کمتر کاهش یافتند. پروکسیداسیون لیپیدها، نشت یون و میزان آب اکسیژنه، طی انبار مانی افزایش یافتند ولی میوه های تیمار شده این صفات نامطلوب را کمتر افزایش دادند. میزان ترکیبات فنلی، ph، کل مواد جامد محلول، قند های احیاء، ویتامین ث، آنتوسیانین، کاروتنوئیدها، فعالیت آنزیم های کاتالاز، پروکسیداز به استثناء آنزیم پلی فنل اکسیداز در میوه های تیمار شده ، بیشتر از شاهد بود. از نظر آماری بهترین تیمار جهت توصیه، کاربرد براسینواستروئید 5/1 میلی گرم بر لیتر می باشد.

تنش خشکی یکی از مهم¬ترین تنش¬های محیطی موثر بر درختان میوه است و به¬طور قابل توجهی باعث کاهش محصول می¬شود. به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف تنش خشکی و تعیین حد تحمل پا¬جوش¬های خرمای رقم مضافتی به این تنش و همچنین بررسی اثر محلول¬پاشی پوترسین، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در گلخانه با شرایط کنترل شده اجرا گردید. تنش خشکی شامل تیمار شاهد (75 درصد ظرفیت زراعی)، تنش متوسط (45 درصد ظرفیت زراعی) و تنش شدید (15 درصد ظرفیت زراعی) و محلول-پاشی پوترسین با غلظت¬های صفر، یک و دو میلی¬مولار اعمال شدند. نتایج نشان داد که پارامترهای رشدی پا¬جوش¬های خرما، تحت تنش خشکی کاهش یافتند. کاربرد پوترسین در شرایط شاهد (بدون تنش خشکی) باعث بهبود پارامترهای رشدی پا¬جوش¬های خرما گردید. مشخص شد که پوترسین در غلظت دو میلی مولار باعث کاهش اثرات تنش خشکی می¬گردد. محتوای نسبی آب برگ¬ها، میزان پرولین، فعالیت آنزیم¬های آسکوربات پراکسیداز، کاتالاز و گایاکول پراکسیداز با اعمال تیمار پوترسین دو میلی¬مولار افزایش، اما فعالیت پراکسید هیدروژن(h2o2) کاهش یافت. نتایج به دست آمده در این پژوهش نشان داد که تنش خشکی بر کلیه پارامترهای رویشی پا جوش¬ها تأثیر منفی گذاشته و پوترسین تا حدی می¬تواند سبب بهبود شاخص¬های رشد پا¬جوش¬های خرما گردد. همچنین مشخص شد که پا¬جوش¬های خرمارقم مضافتی تنش خشکی در حد 45 درصد ظرفیت زراعی را می¬توانند تحمل کنند.

یکی از روش های کنترل نماتود ریشه گرهی پسته (meloidogyne javanica)، بکارگیری عصاره گیاهانی است که اثر ضد نماتودی دارند. به منظور بررسی اثرات متقابل عصاره برخی گیاهان دارویی و نماتود مولد غده m. javanica ، مطالعات آزمایشگاهی، گلخانه ای و بیوشیمیایی انجام شد. نماتود (جمعیت باغات پسته سیرجان) نیز به روش single egg mass بر روی میزبان گوجه فرنگی در گلخانه تکثیر شد. در این تحقیق گیاهان شاهدانه(cannabis sativa) ، کارده(arum maculatum) ، اسپند (peganum harmala)، بومادران (achillea millefolium) و درمنه ترکی (artemisia cina) انتخاب شده و فعالیت ضد نماتودی عصاره اتانولی آنها علیه نماتود مولد گره ریشه پسته در شرایط آزمایشگاه مورد بررسی قرار گرفت. دو فاکتور تفریخ تخم و مرگ و میر لارو سن دوم نماتود مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش در قالب طرح فاکتوریل کاملا تصادفی در غلظت های 0، 0/5، 2/5 و 5 درصد و با سه تکرار ، در زمان های12، 24، 48 و 72 ساعت انجام شد. نتایج بدست آمده نشان داد که عصاره اتانولی اسپند با 94/4%، در غلظت 5% بیشترین و عصاره بومادران با 4/04 درصد کمترین اثر را در مرگ و میر لاروسن دوم نماتود در سطح یک درصد داشتند. عصاره اسپند با 4/83 درصد بیشترین و عصاره بومادران با 27/50 درصد (p<0.01) کمترین تاثیر روی تفریخ تخم نماتود مولد غده نشان دادند. در آزمایشات گلخانه ای مایه تلقیح که حاوی 10 هزار تخم و لارو سن دوم نماتود مولد غده ریشه به گیاهچه پسته که در مرحله 6-4 برگی بود، افزوده شد. عصاره و پودر گیاهان آویشن، شاهدانه و اسپند در سه غلظت mg/ml40، 30 و 20 بیست و چهارساعت بعد از تلقیح به گیاهان افزوده شدند. از نماتودکش فنامیفوس به عنوان اثر مقایسه ای استفاده شد. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی شامل 14 تیمار و با پنج تکرار انجام شد. فاکتورهای رویشی گیاه (وزن تر و خشک شاخساره و ریشه، طول شاخساره و ریشه) و شاخص های مربوط به نماتود (تعداد گال، شاخص گال، تعداد لارو سن دوم در 100 گرم خاک و فاکتور تولید مثل) اندازه گیری و برآورد شد.آنالیز داده ها با نرم افزار sas انجام شد. نتایج نشان داد تمام تیمارها نسبت به شاهد کاهش معنی داری (p<0.05) در فاکتورهای زایشی نماتود داشتند. بیشترین کاهش مربوط به عصاره mg/ml40 شاهدانه و نماتودکش فنامیفوس بود. نتایج همچنین نشان داد که استفاده از پودر گیاهی به عنوان مکمل به خاک سبب افزایش فاکتورهای رویشی پسته می شود. در بررسی های بیوشیمیایی نتایج حاصله نشان داد که میزان فنل کل در تیمارهای پودر شاهدانه و عصاره اسپند (mg/ml40) با شاهد اختلاف معنی دار (p<0.05) نشان می دهد.

نخل خرما (phoenix dactylifera l .) یکی از درختان میوه مهم در مناطق جنوبی ایران به شمار می رود که می تواند در شرایط محیطی نامساعد که دیگر درختان میوه قادر به رشد و نمو نیستند، میوه با کیفیت بالا تولید کند. درحال حاضر نخل کاران کشور بدون آگاهی از نوع پایه نر، از گرده های مختلف برای گرده افشانی استفاده می کنند. لذا این پژوهش برای تعیین رقم گرده زای مناسب، همراه با بررسی اثرات دانه های گرده بر برخی صفات میوه خرمای رقم زاهدی که با روش کشت بافت تکثیر شده بود، در شهرستان زاهدان استان سیستان و بلوچستان انجام شد. در این پژوهش از ژنوتیپ های گرده زای m001، m002 و m003 که بالاترین سطح زیرکشت ارقام نر منطقه را دارا می باشند، استفاده گردید. این آزمایش بصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تیمار گرده زا و سه زمان برداشت، در چهار تکرار(بلوک) انجام شد. ویژگی هایی مانند درصد میوه نشینی، درصد ریزش میوه، عملکرد، زمان رسیدگی میوه، میانگین طول میوه، قطر میوه، طول هسته، قطر هسته، وزن تر میوه و وزن تر هسته، نسبت گوشت میوه به هسته، حجم میوه، ph، tss، ta، tss/ta و قندکل، در سه مرحله خلال (خارک)، رطب و خرما اندازه گیری گردید. نتایج نشان داد که ژنوتیپ گرده زای m003 از نظر میزان عملکرد و تسریع زمان رسیدگی میوه، از ژنوتیپ های دیگر مورد مطالعه برتر می باشد.

هدف از پرورش و نگهداری درختان میوه، به حد مطلوب رسانیدن بارآوری سالیانه و تولید محصول در سراسر طول عمر اقتصادی باغات می باشد. بیشتر درختان میوه بیش از حد توانایی باردهی خود، گل تولید می کنند که اگر همگی این گلها تبدیل به میوه شوند، درخت ضعیف و میوه ها ریز و نامرغوب خواهند شد و ممکن است درخت دچار تناوب باردهی شود. به همین دلیل، باید برخی از گلها و میوه های جوان را حذف نمود. در این پژوهش در آزمایش اول تأثیر پدیده تناوب باردهی بر برخی خصوصیات مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی زرشک بی دانه در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی بررسی گردید. در آزمایش دوم تاثیر تنک دستی (10%، 20% و 40% حذف خوشه ها) و محلول پاشی هورمون نفتالین استیک اسید (5، 10، 20 و 40 پی پی ام) و اتفن (25، 50، 100، و 200) در مقایسه با شاهد (بدون اعمال تنک) بر میزان تنک میوه و برخی خصوصیات کمی و کیفی میوه زرشک بی دانه در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی بررسی گردید. نتایج نشان داد در درختچه کم بار میزان tss، ph، tss/ta، کربوهیدرات شاخه، وزن تر وخشک 100 حبه، طول و قطر حبه و ویتامین ث بیشتر و میزان ta، آنتوسیانین، کلروفیل a، طول شاخه میوه دهنده و تعداد حبه در خوشه کمتر از درختچه پربار بود. همچنین بین درختچه های پربار و کم بار زرشک بی دانه از نظر قطر شاخه، وزن تر و خشک شاخه، سطح برگ شاخه میوه دهنده و میزان کلروفیل b و کل تفاوت معنی داری وجود نداشت. نتایج آزمایش دوم نیز نشان داد، کاربرد نفتالین استیک اسید و اتفن سبب تنک موثر میوه ها گردید، بطوریکه، بیشترین میزان تنک در تیمار نفتالین استیک اسید 10 پی پی ام و همچنین اتفن 50 پی پی ام مشاهده گردید. از طرفی این تیمارها میزان عملکرد را نیز نسبت به شاهد افزایش دادند. تنک دستی و کاربرد نفتالین استیک اسید و اتفن باعث افزایش طول، قطر، حجم، وزن تر 100 حبه، وزن خشک 100 حبه، آنتوسیانین، ویتامین ث، کل مواد جامد محلول (tss) و نسبت مواد جامد محلول به اسید کل شدند.

درختان پسته با مشکلات فیزیولوژیکی مهمی چون ریزش جوانه های گل، ریزش میوه ها، پوکی، بدشکلی, ناخندانی, ترک خوردگی, زودخندانی و نوک سیاهی میوه مواجه هستند که این عوامل سبب کاهش عملکرد درختان و کیفیت محصول می گردند. در این پژوهش، اثر محلول پاشی با کودهای کلرید کلسیم (با غلظت 5/0 و 1 درصد)، نیترات کلسیم (با غلظت 5/0 و1 درصد) و کلات کلسیم (با غلظت 1/0 و 2/0 درصد) در سه مرحله شامل یک هفته قبل از تمام گل (مرحله اول)، یک هفته بعد از تمام گل (مرحله دوم)و پنج هفته بعد از تمام گل (مرحله سوم) و در دو سال پربار و کم بار بر برخی خصوصیات کمی و کیفی پسته رقم "احمدآقایی" مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که تیمارهای کلات کلسیم (1/0 و 2/0 درصد) در مراحل اول و دوم و در هر دو سال پربار و کم بار باعث کاهش ریزش جوانه گل و کاهش ریزش میوه در مراحل اول و دوم و در سال کم بار گردید. از طرفی کلات کلسیم در هر دو غلظت سبب افزایش میوه خندان در مرحله دوم سال پربار و مراحل دوم و سوم در سال کم بار شدند. نیترات کلسیم (5/0 و 1 درصد) و کلات کلسیم (1/0 و 2/0 درصد) باعث کاهش پوکی در مراحل اول و دوم در هر دو سال گردید. همچنین تیمارهای کلات کلسیم (1/0 و 2/0 درصد) باعث کاهش درصد میوه بدشکل در هر دو سال و در مرحله دوم محلول-پاشی شد. تیمارهای کلرید کلسیم (5/0 و 1 درصد) در تمامی مراحل محلول پاشی و در هر دو سال, درصد ترک خوردگی میوه را کاهش دادند. همچنین تیمارهای کلرید کلسیم (5/0 و 1 درصد) و نیترات کلسیم (5/0 و 1 درصد) سبب کاهش درصد میوه زودخندان در هر سه مرحله محلول پاشی و در هر دو سال آزمایش شدند. تیمارهای کلات کلسیم (1/0 و 2/0 درصد) باعث افزایش عملکرد، سطح برگ و رشد طولی و قطری شاخه و کاهش میوه نوک سیاه گردیدند. با توجه به نتایج, به نظر می رسد که محلول پاشی کلسیم به ویژه کلات کلسیم جهت کاهش مشکلات فیزیولوژیکی و افزایش عملکرد درختان پسته رقم "احمد آقایی" موثر است.

وجود مشکلات فیزیولوژیکی متعددی مانند ریزش جوانه های گل، ریزش میوه، پوکی، ناخندانی و بدشکلی میوه ها منجر به کاهش عملکرد در درختان پسته شده است.هدف از این پژوهش، مطالعه تأثیر محلول پاشی اسید آمینه آرژینین (گهرمایه آنزیم نیتریک اکسیدسنتاز) و سدیم نیتروپروساید (رهاکننده نیتریک اکسید) بر ریزش میوه و جوانه های گل، مشکلات فیزیولوژیکی و عملکرد شاخه های پسته رقم احمدآقایی بود