سرطان سینه شایع ترین سرطان تشخیص داده شده و اصلی ترین عامل مرگ و میر زنان سرتاسر جهان می باشد. متفورمین به طور گسترده برای درمان بیماران دیابتی نوع 2 استفاده می شود. مطالعات همه گیر شناسی پیشنهاد کرده اند که متفورمین ممکن است یک عامل اثر گذار در درمان بیماران دیابتی مبتلا به سرطان پستان باشد. در این مطالعه از رده ی سلولی t47d سرطان پستان استفاده شد. این رده ی سلولی را در محیط کشت dmem با 10 درصد سرم جنین گاوی، تحت 5 درصد co2 و دمای 37 درجه سانتیگراد انکوبه شد. سپس رده ی سلولی t47d را با دوزهای مختلف متفورمین (5، 10و50 میلی مول) و سه زمان مختلف (24، 48 و 72 ساعت) تیمار نموده، که حداقل 3 بار تیمار یکسان و هم زمان در هر گروه انجام شد. بعد از برداشت سلول ها، تکثیر سلولی توسط روش متیلن بلو مورد سنجش قرار گرفت. پس از بررسی های آماری pair t test، t test، anova که با استفاده از نرم افزار spss v.16 صورت گرفت نشان داد که در بازه های زمانی، بین گروهای کنترل و تیمار ها و همچنین بین قبل و بعد دوز ها اختلاف معنی دار وجود دارد. در نتیجه متفورمین به صورت وابسته به دوز موجب کاهش تعداد سلول های t47d سرطان پستان می شود.

والپروئیک اسید یک اسید چرب 8 کربنه است که دارای اثرات ضد صرع می باشد همچنین برای بیماران دو قطبی و میگرنی استفاده می شود .به عنوان یک مهار کننده هیستون داستیلاز اخیرا این ترکیب در درمان سرطان مورد بررسی قرار گرفته است که می تواند به تنهایی و یا در ترکیب با سایر درمان های رایج سرطان از جمله شیمی درمانی و پرتو درمانی به کار رود. در این پژوهش اثر والپروئیک اسید بر پاسخ سلول ها نسبت به پرتو درمانی مورد بررسی قرار گرفته است. ابتدا سلول های mcf-7 از انستیتو پاستور ایران خریداری شد. با غلظت های 2، 8 و 16 میلی مولار والپروئیک اسید به تنهایی ودر ترکیب با دوز 4 گری پرتو درمانی تیمار و سپس انکوبه شدند. پس از بررسی سمیت سلولی با تست رنگ آمیزی نوترال رد، نزدیک ترین نتایج به ld50 انتخاب شدند. زیست پذیری سلول ها با رنگ آمیزی تریپان بلو بررسی شد. بررسی آماری داده ها از نرم افزار آماری ((version 16spss و روش تحلیل واریانس (anova) و آزمون t-test و آزمون بونفرونی استفاده شد. ضریب معنی دار بودن داده ها نیز در سطح 95% مشخص گردید. نتایج مطالعه نشان داد که نزدیک ترین نتایج به ld50 در کاربرد ترکیبی غلظت های 2، 8 و 16 میلی مولار والپروئیک اسید و دوز gy 4 پرتو درمانی می باشد. همچنین بررسی زیست پذیری سلول ها، کاهش معنی دار زیست پذیری سلول ها را به طور وابسته به غلظت والپروئیک اسید نشان داد. نتایج این بررسی نشان داد که والپروئیک اسید هم به تنهایی و هم در ترکیب با پرتو درمانی، باعث کاهش معنی داری در زیست پذیری سلول ها می شود. همچنین در مطالعه حاضر کاربرد ترکیبی این دو عامل اثر افزایشی بر کاهش زیست پذیری سلول ها نشان داده است.