مقدمه : پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش گروهی کنترل خشم به شیوه عقلانی ، رفتاری و عاطفی بر کاهش پرخاشگری و افزایش سازگاری زندانیان مرد زندان مرکزی شهرکرد به اجرا درآمده است. روش : این پژوهش یک مطالعه آزمایشی با گروه کنترل است که جامعه آماری آن را کلیه زندانیان مرد زندان مرکزی شهرکرد در سال 90 – 1389 تشکیل می دهند . حجم نمونه پژوهش 40 نفر زندانی می باشد که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (20 نفره) جایگزین شدند . از پرسشنامه (agq) و سازگاری بل به عنوان ابزار غربالگری استفاده گردید . سپس برنام? آموزش گروهی کنترل خشم به روش مایکل فری به مدت 12 جلسه هر هفته یک و نیم ساعت بر روی اعضای گروه آزمایشی اجرا شد . پس از پایان مداخل? درمانی پس آزمون و بعد از یک ماه آزمون پیگیری از هر دو گروه اخذ گردید . یافته ها : نتایج نشان داد که بین میانگین نمر? پرخاشگری و سازگاری دو گروه در مرحله پیش آزمون با میانگین نمرات آزمودنی ها در پس آزمون و پیگیری تفاوت معنی دار وجود دارد ، بنابراین نمرات آزمودنی ها پس از آموزش گروهی کنترل خشم در آزمون پرخاشگری کاهش و در آزمون سازگاری افزایش را نشان می دهد نتیجه گیری : آموزش گروهی کنترل خشم به شیوه عقلانی ، رفتاری و عاطفی بر کاهش پرخاشگری و سازگاری زندانیان مرد زندان مرکزی شهرکرد موثر است . با احتمال زیاد به نظر می رسد که می توان نتایج این پژوهش را به سایر بند های زندان تعمیم و از آن در درمان پرخاشگری زندانیان سود برد و در نتیجه از خطرات احتمالی که می تواند آسیب زا باشند پیشگیری نمود و همچنین بر فرایند درمانی جلو گیری از بازگشت مجدد زندانیان به زندان اثر مثبت گذاشت . واژگان کلیدی : پرخاشگری ، سازگاری ، رفتار پرخاشگرانه ، زندانیان مرد ، درمان عقلانی ، عاطفی و رفتاری ، روان درمانی عقلانی ، رفتاری ، عاطفی گروهی