pet (polyethylene terephthalate) یکی از رایج ترین پلاستیک های مصرفی است که هم اکنون به طور گسترده به عنوان ماده اولیه در ساخت بطری های انواع نوشیدنی و همچنین بسته بندی مواد غذایی مورد استفاده قرار می گیرد. این بطری ها بعلت وزن سبک و سهولت استفاده و یک بار مصرف بودن آن، جای بطری های شیشه ای را گرفته اند. عموماً بطری های pet پس از یک بار مصرف تبدیل به زباله شده و در محیط زیست رها می گردند. زباله pet تقریبا تجزیه ناپذیر است و به زمان زیادی نیاز دارد تا به چرخه طبیعت باز گردد. بنابراین ضرورت بازیافت این زباله پلیمری بیش از پیش جلب توجه می کند. از ضایعات بطری های pet می توان به عنوان ماده اولیه در تولید مجدد محصولات پلیمری استفاده کرد و مانع افزایش زباله پلاستیکی شد. با این وجود، از آنجاییکه pet یکی از فراوانترین پلاستیک ها در میان زباله های شهری می باشد، هنوز به صورت جدی تهدیدی برای محیط زیست تلقی می شود. هنگامیکه بازیافت مواد امکان پذیر نباشد، گاهی زباله pet سوزانده می شود که این کار هم با تولید انرژی بسیار کم، ایجاد دود و سموم و بارش باران اسیدی می نماید.یک راه کار عملی و مفید برای حل این مشکل استفاده از pet در بتن است. اینکار می تواند علاوه بر کمک به حل معضل زیست محیطی، باعث کاهش وزن مخصوص بتن که سبب کاهش در میزان بار مرده سازه می گردد و از نظر اقتصادی کاهش در هزینه نهایی پروژه را به همراه داشته و از طرفی صرفه جویی در منابع طبیعی (شن و ماسه) را به دنبال دارد. در این مطالعه خصوصیات مکانیکی نظیر مقاومت فشاری، کششی، مدول گسیختگی و مدول الاستیسیته بتن حاوی سبکدانهpet که با درصدهای 5، 10، 15 و 20 جایگزین ریزدانه (ماسه) شده است و با دو نسبت آب به سیمان 45/0 و 55/0 با دو عیار سیمان به ترتیب 409 و 373 کیلوگرم در هر متر مکعب بتن، مورد بررسی قرار می گیرد. همچنین خصوصیات بتن تازه شامل اسلامپ و وزن مخصوص بتن مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که می توان با اضافه نمودن درصد مشخصی (تا 10%) از pet به بتن تازه، علاوه برافزایش انعطاف پذیری و جذب انرژی، وزن مخصوص بتن را کاهش داد.

یکی از بزرگترین معضلات زیست محیطی در جهان بازیافت و استفاده مجدد از پلاستیک های فرسوده است. که به دلیل غیرقابل تجزیه بودنشان، در محیط زیست باقی می مانند و متلاشی شدن آنها ممکن است بیش از یکصد سال به طول بیانجامد. یکی از پرکاربردترین تولیدات پلاستیکی، پی ای تی یا همان پلی اتیلن ترفتالات است. یکی از راه حل های پیشنهادی برای بازیافت این ضایعات به کار گیری آنها در تولید بتن است. در زمینه استفاده از ضایعات در بتن معمولی تحقیقات نسبتاً جامعی صورت پذیرفته است اما در زمینه استفاده از ضایعات بویژه پی ای تی در بتن خودتراکم، تحقیقات در مراحل ابتدایی خود قرار دارند. بتن خودتراکم با قابلیت جریان پذیری بالا بهترین راه حل برای ساخت سازه های با شکل های پیچیده و پر میلگرد بدون نیاز به ویبره می باشد. در این پایان نامه مطالعات آزمایشگاهی بر روی بتن های خودتراکم با دو نسبت آب به سیمان 48/0 و 53/0 حاوی درصدهای مختلف ذرات خرد شده بطری های ضایعاتی پی ای تی به عنوان جایگزین بخشی از ماسه شامل آزمایش های جریان اسلامپ، قیف v، جعبه l، مقاومت فشاری، مقاومت کششی (به روش دونیم شدن استوانه) و مدول الاستیسیته انجام گرفته است. نتایج نشان می دهند که وارد کردن ذرات خردشده پی ای تی به ماتریس بتن، در خواص خودتراکمی کاهش ایجاد می کند. اما تا 18% جایگزینی ماسه با ذرات خردشده پی ای تی می توان به بتن خودتراکم مورد قبول از نظر خواص خودتراکمی دست یافت. از نتایج آزمایش های بتن سخت شده مشاهده می شود که افزایش میزان این ذرات در بتن منجر به کاهش مقاومت فشاری، مقاومت کششی و مدول الاستیسیته می گردد. لیکن وجود این ذرات در بتن با کاهش چگالی، برخی خواص بتن را بهبود می بخشد.