هدف:پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه سبک های مقابله با استرس و حمایت اجتماعی با تاب آوری در نوجوانان پسر بزهکار کانون اصلاح و تربیت و نوجوانان عادی شهر تهران انجام شد. روش: 120 نفر از نوجوانان کانون از طریق نمونه گیری در دسترس و 410 نفر از نوجوانان عادی از میان دانش آموزان مقطع راهنمایی و دبیرستان مناطق جنوب شهر و مناطق حومه شهر تهران از طریق نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های سبک های مقابله با استرس و پرسشنامه حمایت اجتماعی و پرسشنامه تاب آوری جمع آوری و با استفاده از آزمون های آماری همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون چند گانه و t مستقل تحلیل شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد سبک مقابله با استرس مسئله محور و حمایت اجتماعی در هر دو جامعه عادی و بزهکار قادر به پیش بینی تاب آوری هستند. همچنین یافته های حاصل از آزمون t نشان داد که میزان حمایت اجتماعی ادراک شده و تاب آوری نوجوانان عادی نسبت به نوجوانان بزهکار بصورت معناداری بیشتر بود؛ در حالی که میزان مقابله هیجان محور در نوجوانان بزهکار بیشتر از نوجوانان عادی بود. بحث: یافته های پژوهش حاضر مطابق با پژوهش های پیشین نشان داد که مهارت های مقابله ای کارآمد و مثبت و حمایت اجتماعی دریافتی از جانب خانواده و جامعه باعث ارتقای تاب آوری در هر دو جامعه عادی و بزهکار می شود. همچنین با توجه به اینکه میزان تاب آوری و حمایت اجتماعی دریافتی نوجوانان بزهکار از نوجوانان عادی کمتر است، می توان این دو متغیر را دو عامل تاثیر گذار بر بزهکاری نوجوانان محسوب کرد. کلید واژه: حمایت اجتماعی، سبک مقابله مسئله محور، سبک مقابله هیجان محور، تاب آوری.