از آثار جامعه مصرفی این است که با ارزش دادن به اشیاء، نقش انسان را محو می کند. بنابراین، اشیاء اهمیتی بیش از انسان می یابند، به گونه ایی که انسان هویت خود را در اشیاء جستجو می کند. این پدیده و تغییراتی که در اجتماع در پی داشته است، منجر به ظهور آثاری در عرصه هنر و خصوصاً در ادبیات شده است. نمونه ی آن را در چیزها اثر ژرژ پرک می بینیم. در این رمان، روابط میان انسان و اشیاء چنان متحول شده که گویی انسان شیء شده است و شیء انسان، به این معنی که اشیاء جای قهرمانان را گرفته اند. به اشیا بیش از انسان ها پرداخته می شود. فراوانی اشیاء مصرفی در این اثر به وضوح مشاهده می شود و خوشبختی انسان در مالکیت اشیاء و قدرت خرید خلاصه می شود. هدف از این پژوهش، مطالعه این نکته است که چرا پرک در چیزها، این چنین به توصیف و شمارش اشیا علاقه مند است. اشیاء در رمان واقع گرایانه و رمان نو نیز جای ویژه ای دارند. با این تفاوت که نویسنده ی واقع گرا می کوشد بوسیله ی اشیاء ویژگی ها، سلیقه ها، آرمان ها و گاه حتی افکار شخصیت های داستان را به تصویر بکشد، و در رمان نو، نویسنده بر آن است تا با توصیف اشیا صرفاً به هنر توصیفی دست یابد، حال آن که در این رمان پرک، این طور به نظر می رسد که حتی وجود شخصیت های داستان، ابزاری برای معرفی اشیاء است. با آگاهی از نقش اشیاء در ادبیات واقع گرایانه و رمان های نو، به بررسی شباهت ها و تفاوت های میان شیوه نگارش چیزها و این دو نوع ادبی پرداخته ایم. از این مقایسه و نیز از بررسی شیوه ی نگارش منحصر به فرد پرک به این نتیجه می رسیم که این رمان فراتر از رمان واقع گرایانه یا رمان نو است. به گفته ی خود پرک این گونه داستان سرایی در حقیقت «واقع گرایی نو» است.

چکیده هرصبح زندگی اثر پاسکال کینیار که در تاربخ 1991 نوشته شده، امروزه به عنوان یکی از مهم ترین آثار ادبیات فرانسه معاصر به شمار می رود. یکی از ویژگی های این رمان حضور شخصیت های حقیقی و استفاده از وقایع تاریخی می باشد. اما، حضور پررنگ مرگ در کل رمان، خصوصیت اصلی این داستانست. این اثر ماجرای زندگی موسیقیدانی را بعد ازمرگ همسرش به تصویر می کشد که چون نمی تواند مرگ وی را بپذیرد، هر روز بیش از روز پیش به خلوت خود پناه می برد و با تنظیم آهنگ هایی با درونمایه مرگ، خاطر? همسر خویش را زنده نگه می-دارد و بدین ترتیب از مرگ وسیله ای می سازد برای ادامه زندگی. بنابراین سعی ما در این کار تحقیقی بر آن بوده تا با توصیف سیمای مرگ از خلال این اثر نشان دهیم که چگونه مرگ وسیله ای برای درک بهتر مفهوم زندگی می شود؛ و چگونه موسیقی به زندگی شکل می بخشد و از آن پلی می سازد که حیات انسانی را به دنیای مردگان پیوند می زند. در بخش اول این تحقیق به چگونگی ساختار اثر، نحوه نگرش نویسنده و به شرح حضور تقریباٌ همه جانبه مرگ در سراسر این داستان پرداخته ایم ، سپس پیوند لاینفک موسیقی و مرگ را در این اثر مورد بررسی قرار داده و در بخش پایانی به تجزیه و تحلیل ابعاد و صورت های زیباشناختی هنر نویسنده در ترسیم مرگ پرداخته ایم.

جزیره پنگوئن ها اثری هجوی، با لحنی گزنده و نیش دار است. این اثر در مورد پنگوئن هایی می باشد که به دلیل اشتباه یک قدیس به نام سن مائل، انسان فرض شده و غسل تعمید داده می شوند. سن مائل مقدس به اشتباه پنگوئن ها را انسان های بی دین پنداشته، آن ها را غسل تعمید داده و به انسان تبدیل می کند. شایان ذکر است که از این پس این پنگوئن های انسان شده نماد و سمبل انسان ها و انسانیت هستند. خداوند نیز این "انسان شدن" را می پذیرد. به این ترتیب پنگوئن های انسان شده که هیچ اطلاعی از انسانیت ندارند، می بایست همان طور که خداوند از آن ها انتظار دارد رفتار کنند، یعنی که رفتاری پسندیده و از روی آگاهی را در پیش بگیرند. از آن جا که یکی از ویژگی های انسان اجتماعی و آینده نگر بودن است و انسان ها هر روز تمایل بیشتری به کسب دارایی دارند، به جان یک دیگر می افتند و هر روز بیش از پیش به سمت خشونت کشیده می شوند. تمایل به جمع آوری مال موجب می شود که به یک دیگر تهمت دزدی و غصب مال همدیگر را بزنند. از طرف دیگر، غسل تعمید باعث می شود که پنگوئن های انسان شده وسواس بیش از اندازه ای نسبت به دین پیدا کنند، تا جایی که تمام آثار علمی و هنری عصر خویش را از بین برده و بر روی آن ها تعلیمات دینی را به نگارش در می آورده اند. شواهدی همچون دلیل به وجود آمدن انسان از روی اشتباه و نادانی، تاثیرات منفی ویژگی اجتماعی بودن انسان و اثرات مخرب دین گرایی افراطی پنگوئن ها، ما را به سمت درک هر چه بیشتر نگرش بدبینانه نویسنده نسبت به انسان و تمام جوانب زندگی انسانی پیش می برد.