آموزش الکترونیکی به علت برخورداری از ویژگی دسترسی جهانی به آن و ایجاد فرصت برای اجرای طرحهای منعطف، فواید مهمّی را برای تداوم آموزش پزشکی پیشنهاد می کند ولی آنچه مهم است نحوه دسترسی موثر به این نوع آموزش است. یکی از مهم ترین گروه های آموزش دهنده و آموزش گیرنده پزشکی، هیئت علمی بالینی و دستیاران تخصصی هستند. با توجه به این موضوع که زمان فعالیت دستیاران در بیمارستان بسیار طولانی و زمان استفاده از کامپیوتر توسط آنان بسیار کم است، لذا باید راه کار مناسب، ساده و در دسترس تری برای ارائه اطّلاعات علمی به ایشان به کار گرفت. هدف کلی این پایان نامه، ارائه یک طرح کاربردی فناوری در حوزه آموزش با استفاده از فناوری های وب 2 و سیستم ارسال پیام کوتاه جهت ارتقاء آموزش اساتید هیئت علمی بالینی و دستیاران تخصصی و فوق تخصصی است. در ابتدا به منظور ارائه و اجرای مدل، جهت ارتقاء آموزش در زمینه الگوریتم های درمانی و با استفاده از سامانه پیام کوتاه، نیاز سنجی صورت گرفت. یافته ها نشان داد که 58 درصد اعضا هیئت علمی و دستیاران بیشتر از 3 ماه و 24 درصد آن ها بین 1 تا 3 ماه طول می کشد تا اطّلاعات تغییر یافته در مراجع علمی جدید به دست آن ها برسد و در مجموع 82 درصد افراد بیش از 1 ماه طول می کشد تا اطّلاعات تغییر یافته در مراجع جدید علمی به دست آن ها برسد. با وجود استفاده کم از پیام کوتاه برای ارسال و دریافت مطالب علمی، 1/87 درصد اعضا هیئت علمی و دستیاران علاقه زیاد به دریافت اطّلاعات جدید و تغییر یافته از الگوریتم های درمانی بر روی پیام کوتاه علاوه بر ایمیل دارند؛ لذا با توجه به نتایج بدست آمده، طرحی ارائه شد که بتواند به طور بهینه تری در این زمینه مورد استفاده قرار گیرد. این روش، در واقع یک زیرساخت ارتباطی است که امکان ترکیب انواع ویژگی های مربوط به انتقال دانش خلاصه شده (الگوریتم ها) را، جهت دست یابی به تصمیمات بهتر، در سطوح آموزش مداوم پزشکان فراهم نموده است.

با ظهور اینترنت علاوه بر تسریع و آسان شدن انتقال اطلاعات زمینه های جدیدی نیز برای تحول در رفتارهای سنتی به وجود آمده است. از جمله این تحولات، تغییر کانال استخدام از صنعت چاپ به اینترنت است. به این ترتیب، هر روزه تعداد زیادی از کاربران به دنبال یافتن مشاغل دلخواه و متناسب با مهارت های خود و یا به منظور بهره بردن از نیروهایی با تخصص مورد نیاز، در اینترنت به جستجو می پردازند و با انبوه اطلاعات مرتبط با نیازشان مواجه می شوند. در این بین از جمله خدماتی که سایت های کاریابی می توانند به کاربران خود ارائه دهند، فراهم کردن لیستی از فرصت های شغلی موجود در جامعه و ارائه آن به کاربران با در نظر گرفتن تخصص و اطلاعات بومی آن ها است. یک راه برای رسیدن به این مقصود استفاده از برنامه هایی موسوم به سیستم های پیشنهاددهنده است. هدف اصلی این تحقیق، شخصی سازی فرصت های شغلی پیشنهاد شده به کاربران در وب سایت ها و پورتال های مشاغل، بر اساس معرفی نامه ی کاربر و درخواست های مشاغل او است. از این رو رویکردها و روش های مختلف سیستم های پیشنهاددهنده، در راستای ارائه راهکارهایی جهت طراحی و بالا بردن کارایی سیستم پیشنهادی بررسی شده است. در این پژوهش از سه روش مبتنی بر محتوا، مبتنی بر پالایش مشارکتی و مبتنی بر داده های جمعیت شناختی و نیز ترکیب آن ها برای یشنهادشغل به کارجویان استفاده کرده ایم. همچنین روش های مبتنی بر دانش جهت ارائه ی پیشنهاد بر روی بستر جابیران، بررسی و پیاده سازی شدند؛ که با وجود دقت ظاهراً پایین، مزایای قابل توجهی را به همراه دارند. در پژوهش حاضر به منظور بررسی نتایج روش پیشنهادی از داده های سایت کاریابی جابیران استفاده شده است. داده های پایگاه داده شامل اطلاعات پروفایل کاربران و اطلاعات مشاغل ثبت شده و درخواست مشاغل کارجویان در سایت است.