در این پژوهش اثر مقدار ماده لیگنوسلولزی (پوست گردو) و مقدار نانو ذرات سیلیکا بر ویژگی های فیزیکی و مکانیکی چندسازه ساخته شده از این مواد مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور آرد پوست گردو در سه سطح 40، 50 و 60 درصد و نانو ذرات سیلیکا در در سه سطح 0، 2 و4 درصد با پلی اتیلن مخلوط شدند.مواد آزمایشی بوسیله دستگاه اکسترودر مخلوط و گرانول ایجاد شد. نمونه های آزمونی استاندارد با استفاده از دستگاه پرس ساخته شدند. سپس خواص مکانیکی شامل مقاومت خمشی و کششی، مدول خمشی و مقاومت به ضربه فاقدار و خواص فیزیکی شامل جذب آب و واکشیدگی ضخامت اندازه گیری شد. همچنین به منظور بررسی ساختار و نحوه عملکرد ذرات نانوسیلیکا، ریخت شناسی نانوکامپوزیت تولید شده به وسیله sem مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که استفاده از 50 درصد آرد پوست گردو در ساخت چند سازه، بیشترین مقاومت خمشی و کششی، مدول خمشی، سبب شد، این در حالی که استفاده از. 40 درصد آرد پوست گردو بالاترین مقاومت به ضربه را ایجاد کرد. همچنین کمترین مقدار جذب آب و واکشیدگی ضخامت چند سازه در استفاده از 40 درصد آرد پوست گردو حاصل گردید. از طرفی استفاده از 2 درصد ذرات نانو سیلیکا در چند سازه، بالاترین مقاومت خمشی و کششی، مدول الاستیسیته ، مقاومت به ضربه فاق دار و کمترین مقدار جذب آب و واکشیدگی ضخامت را سبب گردید. بررسی ریخت شناسی نانوکامپوزیت sem نشان داد که نمونه های دارای 2 درصد نانو سیلیکا حفرات و شکاف کمتر و همچنین اختلاط همگن تری بودند.

در این تحقیق، مقاومت به پوسیدگی فرآورده چندسازه سرشاخه پسته-پلی پروپیلن تیمار شده با درصدهای مختلف نانواکسید مس (2،1،0 و 3 درصد)، در برابر قارچ های عامل پوسیدگی سفید رنگین کمان (trametes versicolor) و پوسیدگی قهوه ای سرداب (coniophora puteana) بررسی گردید. بدین منظور آرد سرشاخه پسته به میزان 70 درصد با پلی پروپیلن، 2 درصد عامل سازگارکننده mapp و 4 سطح نانواکسید مس، در یک مخلوط کن داخلی (hakke) در دمای 170 درجه سانتی-گراد و سرعت 60 دور در دقیقه با یکدیگر مخلوط شدند و چندسازه های چوب پلاستیک با استفاده از روش ناپیوسته پرس گرم ساخته شدند. نمونه های فرآورده چندسازه مطابق با استاندارد astm d1413 اصلاح شده با ابعاد 1×1×1 سانتیمتر به مدت 3 ماه در معرض آزمون پوسیدگی قرار گرفتند. بعد از این مدت، وزن نمونه ها اندازه گیری و کاهش وزن آنها محاسبه شد. تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که تیمار با نانو اکسید مس مقاومت به پوسیدگی فرآورده چندسازه سرشاخه پسته -پلی پروپیلن را در برابر قارچ های c. puteana و t. versicolor افزایش داد. با افزایش میزان نانواکسیدروی تا 3 درصد، مقاومت به پوسیدگی فرآورده چند سازه چوب پلاستیک بهبود بخشیده شد

چندسازه های هیدروکسی آپاتیت-پلی وینیل الکل به دلیل داشتن سازگاری زیستی، زیست فعالی و قابلیت اطمینان بالا برای استفاده در بدن، به طور گسترده ای برای کاربردهای پزشکی و بازسازی استخوان استفاده می شود. هدف از این پژوهش، ساخت هیبریدنانوکامپوزیت پلی وینیل الکل/نانوفیبرسلولز/هیدروکسی آپاتیت و بررسی خواص آن می باشد. چندسازه مورد نظر با استفاده از اختلاط هیدروکسی آپاتیت و پلی وینیل الکل تولید و خواص آن با نانوفیبرسلولز تقویت شد. غلظت پلی-وینیل الکل در سه سطح به ترتیب 2، 3 و 4 درصد، نانوفیبرسلولز 1، 3 و 5 درصد، هیدروکسی آپاتیت در سه سطح 15، 20 و 25 درصد و زمان تیمار اولتراسونیک در سطح 7، 10 و 13 دقیقه به عنوان عوامل متغیر انتخاب گردید. خواص مکانیکی نمونه ها شامل، مقاومت کششی، مدول الاستیسیته و خواص فیزیکی شامل مقدار ماده حل شده در آب اندازه گیری شد. همچنین به منظور بررسی شکل شناسی نانو کامپوزیت ها از میکروسکوپ پویش الکترونی استفاده شد. نتایج نشان داد که با افزایش نانوفیبرسلولز، زمان تیمار اولتراسونیک و غلظت پلی وینیل الکل مقاومت کششی و مدول الاستیسیته نمونه ها افزایش می یابد ولی با افزایش میزان هیدروکسی آپاتیت مقاومت کششی کاهش و مدول الاستیسیته افزایش می یابد. همچنین نتایج حاصل از مقدار ماده حل شده نشان داد که با افزایش نانوفیبرسلولز، زمان تیمار اولتراسونیک و غلظت پلی وینیل الکل مقدار ماده حل شده افزایش می یابد ولی با افزایش میزان هیدروکسی آپاتیت مقدار ماده حل شده کاهش می یابد. در پایان به منظور بررسی ساختار و نحوه عملکرد نانوذرات تحلیلی براساس تصاویر sem صورت گرفت.

در این تحقیق از مخلوط آرد چوب گونه های جنگلی و پالونیا در ساخت فرآورده چوب پلاستیک استفاده شد. برای ساخت چندسازه، از دو نوع ماده کندسوزکننده ( نانو هیدوکسید منیزیم و پلی فسفات آمونیوم) در سه سطح 0، 2 و 4 درصد استفاده شد. همچنین برای ساخت نمونه های اصلاح شده با پلی فسفات آمونیوم، دو روش ( روش متداول خشک- مخلوط و روش اشباع آرد چوب با پلی فسفات آمونیوم) به کار رفت. از ترکیب عوامل فوق 10 تیمار حاصل شد. برای ساخت آزمونه های خواص مکانیکی ( مدول گسیختگی، مدول الاستیسیته، مقاومت به ضربه و کشش ) و خواص فیزیکی ( جذب آب و واکشیدگی ضخامت 2 و 24 ساعت) از سیستم تزریق استفاده شد. همچنین ساخت آزمونه های تست شعله به روش ناپیوسته توسط پرس گرم انجام گرفت. داده های حاصل از انجام آزمون ها به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و جهت مقایسه و گروه بندی میانگین ها از آزمون دانکن استفاده شد.نتایج بدست آمده حاکی از این بود که استفاده از مواد کندسوزکننده در کلیه سطوح موجب بهبود مقاومت به آتش، خواص خمشی و کششی گردید، لکن تأثیر فاکتورهای متغیر بر مقاومت به ضربه معنی دار نبود. همچنین مشخص شد که اشباع آرد چوب با پلی فسفات آمونیوم روی مقاومت به آتش، مکانیکی و فیزیکی چندسازه ساخته شده، اثر بهبود دهنده داشت.

چکیده در این تحقیق اثر تیمار با نانو ذرات اکسید روی بر روی خصوصیات هوازدگی، پوسیدگی و مقاومت های مکانیکی چوب پلیمر مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور نمونه هایی بدون عیب از برون چوب صنوبر دلتوئیدس با ابعاد 50×50×5 و 19×19×19 میلی متر (شعاعی × مماسی × طولی) به ترتیب، برای آزمون هوازدگی و پوسیدگی تهیه شد. نمونه های آزمون فیزیکی و مکانیکی بر اساس استاندارد های متداول astm تهیه و سپس با نانو کامپوزیت روی/استایرین، با غلظت های 5/0، 1 و 5/1 درصد اشباع شد. خصوصیات رنگ نمونه ها بر طبق استاندارد astm d 2244 قبل و بعد از 200، 400 و 800 ساعت قرار گرفتن در معرض هوازدگی مصنوعی اندازه گیری شد. نمونه های مربوط به آزمون پوسیدگی بر طبق استاندارد astm d 1413 در تماس با قارچ مولد پوسیدگی سفید (t.versicolor) و قارچ مولد پوسیدگی قهوه ای (c. puteana) قرار گرفته و میزان کاهش وزن اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل آماری نتایج مربوط به تغییر رنگ نمونه های هوازدگی نشان داد که اثر تیمار بر روی فاکتور روشنایی(?e) نمونه ها معنی دار بود. تغییرات مربوط به پارامتر ?e در نمونه های تیمار شده کمتر از نمونه های شاهد بود. نتایج مربوط به مقاومت های مکانیکی نشان داد، که در برخی از نمونه ها تیمار شده، خصوصیات مکانیکی با افزایش معنی داری همراه بودند. بررسی آماری نتایج حاصل از کاهش وزن به وسیله قارچ های عامل پوسیدگی نشان داد که تیمار با نانو اکسید روی تاثیر معنی داری در افزایش مقاومت به پوسیدگی چوب پلیمر داشته است. همچنین اثر افزایش غلظت نانو اکسید روی، با توجه به نوع قارچ معنی دار بوده است، به طوری که نمونه هایی که در آنها از نانو اکسید روی استفاده شده بود قابلیت جایگزینی با نمونه هایی را داشت که در آن از میزان جذب پلیمر با سطح بالا استفاده شده بود.

با توجه به نقش و اهمیت فناوری نانو در پیشرفت علم، استفاده از این فناوری در ارتقاء علوم مهندسی به ویژه علوم مهندسی خمیر و کاغذ ضرورت پیدا کرده است. بدین منظور در پژوهش حاضر با مطالعه تولید نانوویسکر سلولز از ساقه پنبه و بهینه یابی شرایط هیدرولیز اسیدی تلاش فراوانی برای به کارگیری این فناوری شده است. در این بررسی، آماده سازی ساقه پنبه با هدف تهیه آلفاسلولز طی سه مرحله ی تهیه خمیر سودا-آنتراکینون، لیگنین زدایی و تیمار قلیایی انجام شد. هیدرولیز اسیدی آلفاسلولز تهیه شده به وسیله اسید سولفوریک 64 درصد با دو پارامتر متغیر زمان و دمای هیدرولیز اسیدی در زمان های 25، 35 و 45 دقیقه و دماهای 35، 45 و 55 درجه سانتی گراد به منظور دست یابی به شرایط بهینه تولید نانوکریستال سلولز انجام گرفت. سپس به وسیله ی میکروسکوپ نیروی اتمی، آنالیز پراش پرتو ایکس و آنالیز پراکنش دینامیکی نور، قطر نانوکریستال، درجه کریستالیته، بازده تولید نانوکریستال های سلولز و ... مشخص گردید. براساس تصاویر میکروسکوپ نیروی اتمی، تیمارهای شدیدتر در تولید کریستال ها موثرتر بوده اند. نتایج پراش پرتو ایکس نشان داد که مراحل آماده سازی آلفاسلولز و همچنین تیمارهای هیدرولیز اسیدی در افزایش درجه کریستالیته نیز تاثیر بسیاری داشته است. براساس نتایج پراکنش دینامیکی نور، بیشترین مقدار بازده 91/31 درصد بود که مربوط به تیمار با دمای 55 درجه سانتی گراد و زمان 45 دقیقه می باشد. 7/98 درصد کریستال های تولید شده در تیمار مذکور در محدوده قطری 95-18 نانومتر بودند که بیشترین فراوانی آن ها 39-18 نانومتر بوده است. لذا شرایط تیمار مذکور به عنوان بهترین شرایط تولید نانوکریستال سلولز از ساقه پنبه تعیین شد.

این تحقیق به منظور بررسی امکان ساخت چندسازه ساقه پنبه-پلی پروپیلن با درصدهای مختلف آرد ساقه پنبه انجام شد. تعیین بهترین تیمار به لحاظ مقاومتی، بررسی اثر استفاده از پوست ساقه گیاه پنبه در ساخت چند سازه از اهداف مهم این تحقیق بود. شش تیمار شامل سه سطح 40، 55 و 70 درصد ساقه پنبه و دو سطح پرکننده (ساقه پنبه با پوست و بدون پوست) تهیه گردید. همچنین یک تیمار از پلی پروپیلن خالص به عنوان تیمار شاهد درنظر گرفته شد. اندازه ذرات در حد مش 60-20 تعیین شد و از ماده جفت کننده مالئیک انیدرید پلی پروپیلن به میزان 3 درصد وزنی در هر تیمار استفاده شد. عملیات اختلاط و گرانول سازی پلاستیک و آرد ساقه پنبه به وسیله دستگاه اکسترودر دو ماردونه مدل 4815 انجام گرفت. سپس با استفاده از پرس گرم از گرانول های به دست آمده تخته های موردنظر ساخته شد. پس از تهیه و برش نمونه های آزمونی خواص مکانیکی چندسازه شامل خمش و کشش توسط دستگاه schenck trebel محاسبه شد. همچنین آزمون جذب آب و واکشیدگی ضخامت مطابق استاندارد انجام شد. داده های حاصل از آزمون ها در قالب طرح کاملاً تصادفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که با افزایش مقدار آرد ساقه پنبه مقاومت کششی و مدول گسیختگی کاهش یافته، درحالی که مدول الاستیسیته خمشی، جذب آب و واکشیدگی ضخامت افزایش یافت. به طور کلی مقاومت کششی و مدول گسیختگی تیمارهای مختلف در مقایسه با پلی-پروپیلن خالص کاهش یافت. از سوی دیگر مقادیر مدول الاستیسیته کلیه چند سازه ها بیشتر از پلی-پروپیلن خالص بود. به لحاظ عملکرد نوع پرکننده مقادیر مدول گسیختگی، مدول الاستیسیته و مقاومت کششی اختلاف معناداری نداشت، درحالی که برای مقادیر جذب آب و واکشیدگی ضخامت اختلاف معنادار مشاهده شد. بیشترین مقادیر مقاومتی مربوط به تیمار t1 با 40 درصد الیاف ساقه پنبه با پوست بود.

در این تحقیق، سوسپانسیون نانوویسکرسلولز از طریق روش هیدرولیز اسیدی با اسیدسولفوریک از میکروکریستال لینتر پنبه تهیه گردید. از نانوویسکر سلولز حاصل در سطوح مختلف 3، 6 و 9% به همراه دو سطح فشار پرس 3 و 6 بار، به منظور تقویت خواص فیزیکی و مقاومتی کاغذ استفاده شد. خواص سوسپانسیون نانوویسکر با استفاده از میکروسکوپ نیروی اتمی (afm)، آزمون پراکنش دینامیکی نور (dls)، پراش اشعه ایکس (xrd) و طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه (ftir) بررسی شد. بر اساس نتایج، در این تحقیق نانوویسکر سلولز بسیار باریک با میانگین قطر 6 نانومتر با ضریب لاغری حدود 5/13 نانومتر به دست آمد. بار الکتریکی سوسپانسیون نانوویسکر سلولز در محدوده بین 5/26- تا 2/78- میلی ولت (mv) به دست آمد. تجزیه و تحلیل پراش اشعه ایکس آشکار کرد که درجه کریستالیته نانوویسکر سلولز به 4/98% رسیده است. همچنین نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل ftir نشان داد که تعداد گروه های هیدروکسیل روی سطح نانوویسکرها زیاد شده است. نتایج مربوط به خواص فیزیکی و مقاومتی کاغذ نشان داد که از یک طرف افزایش نانوویسکر و فشار پرس باعث زیادشدن مقاومت به ترکیدن، مقاومت به عبور هوا و دانسیته شده و تاثیر مهمی روی مقاومت به پارگی کاغذ نداشته و از طرف دیگر موجب کاهش خواص نوری کاغذ از قبیل ماتی و درجه روشنی می شود.

با توجه به کمبود مواد اولیه در کشور و افزایش ضایعات پانل های چوبی، استفاده مجدد از این پانل-ها جهت جبران کمبود مواد اولیه امری اجتناب ناپذیر می باشد. در این مطالعه خواص فیزیکی و مکانیکی تخته خرده چوب ساخته شده از ضایعات پانل های چوبی تقویت شده با نانو ذرات رس مورد ارزیابی قرار گرفت.. درصد اختلاط خرده چوب ضایعاتی و خرده چوب پالونیا در سه سطح (100:0،80:20 و 60:40) بود. درصدهای مختلف خرده چوب با چسب تقویت شده با نانو ذرات رس در سه سطح 0، 2 و 4 چسب زنی و با هم مخلوط شدند. پس از ساخت تخته ها و تهیه نمونه-های آزمونی، آزمون های خمش، چسبندگی داخلی و جذب آب انجام شد. سپس داده های بدست آمده با استفاده از آزمون فاکتوریل و در قالب طرح کاملاً تصادفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. براساس نتایج با افزایش نسبت خرده چوب پالونیا به خرده چوب ضایعاتی، مقادیر مدول گسیختگی و مدول الاستیسیته، به طور معنی داری افزایش یافت. از سوی دیگر مقادیر جذب آب 2 و 24 ساعت به طور معنادار کاهش یافت. در رابطه با چسبندگی داخلی تا یک محدوده مشخص استفاده از خرده-چوب پالونیا تأثیر مثبتی بر روی چسبندگی داخلی داشت و باعث افزایش این مقاومت گردید.

از بخش های مهم سازه های چوبی، اتصالات آن است که باید شرایط تحمل بارهای وارده را داشته باشد. بحث اتصالات چوبی بسیار پیچیده، حساس و قابل تامل است. اتصال، باید از نظر مکانیکی تحمل بارهای وارد شده را داشته و در اثر گذشت زمان و عوامل محیطی ضعیف نشود. از شرایط برقراری اتصالی مناسب، کیفیت چسب مصرفی است. چسب پلی وینیل استات به عنوان پلیمر ترموپلاستیک، دارای عملکرد ضعیفی در برابر شرایط حرارتی و رطوبتی بالا می باشد. در این تحقیق از نانوذرات رس و اکسید آلومینیوم در سطوح 0 (شاهد)، 1، 2 و 4 درصد به چسب پلی وینیل استات افزوده شد و چسب ساخته شده در اتصالات دوبل به کار برده شد. به منظور تعیین عملکرد خط چسب در اتصالات، از آزمون کششی استفاده شد و لنگر خمشی محاسبه گردید. آزمون کششی در نمونه های قرار گرفته در 3 سطح دمایی شامل دمای اتاق، شرایط مرطوب و حرارت بالا، انجام گرفت. نتایج نشان داد که افزودن نانوذرات رس و اکسید آلومینیوم منجر به افزایش لنگر خمشی نسبت به نمونه های شاهد، در تمامی شرایط دمایی شد. سطح بهینه ی افزودن نانو ذرات رس 4 درصد و نانو اکسید آلومینیوم 1 درصد، به دست آمد.

چکیده هدف این تحقیق یافتن شرایط بهینه ساخت نسل جدیدی از نانوبیوالکترود کامپوزیت های بر پایه ی نانوالیاف سلولزی و نانولوله های کربنی چندجداره می باشد. پارامتر های متغیر فرایندی عبارتند از نوع نانوالیاف سلولزی (سلولز نانوفیبریله شده و سلولز باکتری)، روش خشک کردن بسترهای سلولزی (خشک کردن در دمای محیط، آون و خشک کن انجمادی)، تیمار شیمیایی استفاده شده با هدف پایدارسازی سوسپانسیون آبی کلوئیدی نانولوله های کربنی (کربوکسیل دار کردن و استفاده از صمغ عربی) و نیز دمای حذف فاز آبی از نانولوله های کربنی قالب ریزی شده بر روی بسترهای سلولزی (دمای محیط و 60 درجه سانتی گراد). ویژگی های ساختاری با استفاده از میکروسکوپ الکترونی پویشی (sem) و طیف سنجی مادون قرمز (ftir) و کارایی الکتریکی نانوبیوالکترودهای ساخته شده با استفاده از تکنیک پروب 4-نقطه ای ارزیابی شدند. در نهایت ارتباط میان ریزساختار و کارایی الکتریکی نانوبیوالکترودهای ساخته شده به صورت مبسوط مورد بحث قرار گرفت. آن چنان که نتایج نشان می دهد، بیشترین رسانایی الکتریکی در نانوبیوالکترودهایی به دست آمد که از بستره ی سلولز نانوفیبریله خشک شده در دمای محیط تهیه شده بودند و از نانولوله های کربنی چند جداره ای که از صمغ عربی برای اصلاح پراکنش آن ها در محیط آبی استفاده گردیده و فاز آبی سوسپانسیون شان در دمای 60 درجه ی سانتی گراد حذف شده بود در ساختار خود بهره مند بودند. کلمات کلیدی: نانوبیوالکترودهای پایه سلولزی، نانوالیاف سلولزی، سلولز باکتری، نانولوله کربنی چندجداره، و کارایی الکتریکی

در این پژوهش، اثر نوع پوشش، ضخامت پوشش و نوع پانل چوبی بر خواص کارکردی سطح میز تنیس مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور نمونه¬هایی به ابعاد 40×40 سانتی¬متر مربع از دو نوع پانل mdf و تخته خرده چوب تهیه گردید. دو نوع پوشش پلی اورتان و نیم¬پلی استرمات با دو ضخامت 200 و 300 میکرون توسط اسپری، بر روی نمونه¬های آزمونی اعمال گردید. دو پارامتر جهش توپ از سطح پانل و ضریب اصطکاک طبق استاندارد اعلام شده توسط سازمان فدراسیون بین المللی تنیس روی میز (ittf) برای همه نمونه¬ها قبل و بعد از رنگ¬آمیزی اندازه¬گیری شدند. سپس نتایج آزمون¬های جهش توپ و ضریب اصطکاک به¬وسیله آزمون فاکتوریل، در قالب طرح کاملاً تصادفی و به کمک نرم¬افزار minitab تجزیه و تحلیل شد. میزان اثرگذاری عوامل نوع پانل چوبی، نوع پوشش و ضخامت پوشش به¬طور مستقل و متقابل با هم در سطح معنی¬داری 95 درصد بررسی شد. نتایج تجزیه و تحلیل داده¬های آماری جهش توپ نشان داد که پانل تخته فیبر با دانسیته متوسط(mdf) پوشش داده شده با رنگ پلی اورتان در ضخامت 200 میکرون دارای بیشترین مقدار جهش بود که نزدیکترین مقدار به استانداردهای ittf گزارش شد. کمترین مقدار جهش توپ نیز در نمونه¬های آزمونی تخته خرده چوب پوشش داده شده با 300 میکرون از پوشش نیم پلی¬استر مشاهده گردید. بالاترین مقدارجهش توپ در نمونه¬ی تخته فیبر با دانسیته متوسط (mdf) بدون پوشش مشاهده شد. نتایج آزمون ضریب اصطکاک نشان داد که به¬طور کلی بیشترین میزان ضریب اصطکاک در نمونه¬هایmdf پوشش داده شده با پلی¬اورتان و نمونه های تخته خرده¬چوب رنگ شده با پلی اورتان و نیم پلی¬استر و کمترین مقدار ضریب اصطکاک در نمونه¬های mdf با پوشش نیم پلی¬استر می باشد. واژه¬های کلیدی: جهش توپ، ضریب اصطکاک، پلی¬اورتان، نیم پلی¬استر، تخته خرده چوب، تخته فیبر با دانسیته متوسط (mdf)

استفاده از الیاف سلولزی نانوفیبریله (nfc) به عنوان فاز تقویت کننده نانوکامپوزیت های پلیمری از مهم ترین کاربردهای این دسته از نانوالیاف زیستی است. هم چنین تحقیقات نشان داده است که نانوذرات دی اکسید روی (zno2) با ساختار و خواص استثنایی و اختصاصی خود پتانسیل های جدیدی را در خلق مواد پیشرفته ایجاد می نمایند. هدف این پژوهش، تولید نانوکامپوزیتی شفاف از nfc اصلاح شده با نانوذرات دی اکسید روی و رزین اپوکسی است که بتواند به صورت کارآمد پرتو های فرابنفش (uv) را فیلتر نماید. برای نیل به این هدف، نانوذرات zno2 با استفاده از استات روی در حضور نانوالیاف سلولزی پیش اکسید شده، به صورت درجا سنتز شدند. برای ساخت نانوبیوکامپوزیت های شفاف هدف، نانوالیاف های سلولزی اصلاح شده و بکر با نسبت های ترکیبی متفاوت (0، 30، 50، 70 و 100 درصد) با روش فیلتراسیون ساده به صورت فیلم های مرطوب آماده شدند و سپس ماتریس پلیمری رزین اپوکسی با روش تعویض حلال گام به گام اضافه شد. ویژگی های ساختاری نانوالیاف سلولزی بکر و اصلاح شده با استفاده از میکروسکوپ الکترونی پویشی گسیل میدان (fesem)، آنالیز پراش پرتو x، طیف سنجی مادون قرمز (ftir)، روش آنالیز عنصری و آزمون گرما وزن سنجی (tga) بررسی شد. رفتار نوری فیلم های نانوبیوکامپوزیت ساخته شده شامل شفافیت و جذب uv با استفاده از تکنیک uv-vis ارزیابی شد. نتایج نشان داد که سنتز درجای نانوذرات دی اکسید روی در حضور نانوالیاف سلولزی فیبریله شده کاملاً موفق بود. هم چنین، میزان شفافیت نانوکامپوزیت های ساخته شده با استفاده از نانوالیاف سلولزی اصلاح شده به جای نانوالیاف سلولزی بکر در بستره ی رزین اپوکسی چندان کاهش نیافت و در مقابل میزان جذب پرتو uv به-صورت قابل ملاحظه ای بهبود یافت.

کاغذها و نانوکامپوزیت¬های سلولزی-مغناطیسی، حدود دو دهه است که توجه محققین را به¬خود معطوف داشته¬است. پتانسیل¬های کاربردی این مواد شامل مواردی نظیر استفاده در ساخت حافظه¬های مغناطیسی، کارت¬ها و لیبیل¬های امنیتی، جاذب امواج الکترومغناطیس و بازو¬های مغناطیسی می¬باشد. در کنار ارائه ویژگی-های مطلوب مغناطیسی، پایداری فیزیکی و استحکام مکانیکی از جمله مهمترین عوامل موثر بر توسعه کاربرد این قبیل نانوکامپوزیت¬های سلولزی است. اغلب کاغذها و نانوکامپوزیت¬های سلولزی-مغناطیسی در رفتارهای فیزیکی و مکانیکی خود دچار ضعف می¬باشند. این تحقیق روش¬ لایه¬دار نمودن فیلم¬های نانوکامپوزیتی سلولزی¬-مغناطیسی را با لایه¬ای از جنس رزین¬های مقاوم مهندسی، به¬عنوان روشی کارامد معرفی می¬نماید که ضمن بهره¬مندی از ویژگی¬های مثبت سلولز و نانوذرات مغناطیسی، خواص مکانیکی و فیزیکی بهبود یافته و قابل ملاحظه¬ای را ارائه می¬نمایند. نانوکامپوزیت¬های سه¬لایه ساخته شده از جنس سلولز باکتری مغناطیسی در لایه¬مرکزی بوده که با دو لایه¬ سطحی از جنس رزین اپوکسی پوشانیده شده¬اند و در نهایت ویژگی¬های سوپرپارامغناطیس نشان ¬می-دهند. در بهترین شرایط تیمار، مقاومت به¬جذب آب و واکشیدگی ضخامت نسبت به نمونه¬ی شاهد، به¬ترتیب، حدود 100% و 80%، و استحکام کششی حدود 250% در نانوبیوکاپوزیت¬های مغناطیسی سه لایه ساخته شده بهبود یافت

در نانوکامپوزیت های پلی مری از الیاف سلولزی نانوفیبریله به عنوان فاز تقویت کننده استفاده می-شود. همچنین تحقیقات نشان داده است که نانوذرات دی اکسید روی (zno2) با ساختار و خواص استثنایی و اختصاصی خود پتانسیل های جدیدی را در خلق مواد پیشرفته ایجاد می نمایند. هدف این پژوهش، تولید نانوکامپوزیتی شفاف از nfc اصلاح شده با نانوذرات دی اکسید روی و رزین اپوکسی و بررسی تغییرات رفتار نوری و ساختاری وابسته به زمان در مواجه با پرتو uv است.