شیدا مندمی هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ابعاد عزت نفس، آرزوها و انتظارات دانش آموزان معلول جسمی بود. نمونه پژوهش مشتمل بر 71 نفر از دانش آموزان معلول جسمی (41 پسر و 30 دختر) شهر شیراز بود. به منظور گردآوری اطلاعات از سه ابزار؛ فرم کوتاه مقیاس عزت نفس هر (کلی، دنی و یونگ، 1997)؛ زیرمقیاس عزت نفس ارتباط با همسالان از پرسشنامه دوبوا، فلنر، براند، فیلیپس و لیز (1996) و مقیاس آرزوها و انتظارات (لوبر، استوت همر- لوبر، وان کامِن و فارینگتون، 1991) استفاده گردید. پایایی ابزارها از طریق ضریب آلفای کرونباخ و روائی از طریق همبستگی هر گویه با نمره کل زیرمقیاس مربوطه و همچنین همبستگی بین زیرمقیاس ها بدست آمد. نتایج حاکی از پایایی و روایی قابل قبول ابزارها بود. نتایج حاصل از این پژوهش نشـان داد که بین ابعاد عزت نفس (عزت نفس در خانه، عزت نفس با همسالان، عزت نفس در مدرسه) و آرزوها و انتظارات (اهمیت کنونی اهداف، انتظارات آینده ی نزدیک، انتظارات آینده ی دور) دانش آموزان معلول جسمی همبستگی معنادار وجود دارد. به این صورت که بین عزت نفس و آرزوها و انتظارات رابطه مثبت معنادار وجود داشت و عزت نفس در مدرسه نسبت به عزت نفس در خانه و با همسالان همبستگی کمتری با آرزوها و انتظارات داشت. همچنین اهمیت کنونی اهداف (آرزوها) نسبت به انتظارات آینده ی نزدیک و دور همبستگی کمتری با ابعا عزت نفس داشت. بین سن آزمودنی ها و اهمیت کنونی اهداف (آرزوها) همبستگی مثبت و معنادار و بین سن آزمودنی ها و آرزوهای شغلی همبستگی منفی و معنادار مشاهده شد. تحصیلات پدر همبستگی معناداری با عزت نفس و آرزوها و انتظارات آزمودنی ها نداشت. طبقه شغلی پدر و عزت نفس با همسالان کودکان همبستگی معنادار داشت. نتایج پژوهش مورد بحث و نتیجه گیری قرار گرفت. محدودیت ها و پیشنهادهای پژوهشی و کاربردی ارائه گردید.

هدف از پژوهش حاضر مطالعه تأثیر فعالیت های ورزشی بر مشکلات رفتاری- عاطفی دانش آموزان کم توان ذهنی بود. نمونه مشتمل بر 30 دانش آموز بود. افراد نمونه به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جاگماری شدند.. از پرسشنامه مشکلات رفتاری- عاطفی (اینفلد و تونگ، 2002) به عنوان ابزار پژوهش استفاده گردید. پیش از شروع انجام فعالیت های ورزشی معلمان هر دو گروه پرسشنامه مشکلات رفتاری- عاطفی کودکان را به عنوان پیش آزمون تکمیل نمودند. گروه آزمایش برنامه مداخله ای را طی دو ماه (24 جلسه) دریافت نمودند. برنامه مداخله ای سه جلسه در هفته و به مدت 60 دقیقه ارایه شد. و گروه کنترل این فعالیت های ورزشی را دریافت نکردند و پس از تمام شدن دوره اجرای برنامه های مداخله ای معلمان بار دیگر پرسشنامه مشکلات رفتاری را به عنوان پس آزمون تکمیل گردید. تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس نشان داد که میانگین نمرات مشکلات رفتاری- عاطفی و خرده مقیاس های آن در گروه آزمایش به طور معناداری کاهش یافته است(01/0p<). نتایج نهایی این پژوهش نشان داد فعالیت های ورزشی، مشکلات رفتاری- عاطفی و خرده مقیاس های آن را بهبود بخشیده است.