مقدمه : تهوع و استفراغ دومین عارضه شایع پس از عمل جراحی می باشد که شیوع آن بسته به نوع عمل جراحی،نوع داروی بی هوشی،سن،جنس و ... متفاوت بوده و از 20 تا 80 درصد ذکر می گردد.این عارضه می تواند منجر به مشکلاتی نظیر افزایش فشار داخل چشم،باز شدن سوچورهای جراحی و یا در مواردی آسپیراسیون ریوی و مرگ گردد.در چند تحقیق انجام گرفته اثر میدازولام در کاهش تهوع و استفراغ اثبات شده است ولی تا کنون تحقیقی در مورد تاثیر دوزهای مختلف میدازولام انجام نگرفته است.در این تحقیق تاثیر دوزهای مختلف میدازولام بر روی تهوع،استفراغ و سدیشن پس از عمل مقایسه شده است. روش کار : این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی دو سو کور در سه گروه 39 نفری از بیمارانی که در بیمارستان ولیعصر اراک تحت عمل جراحی الکتیو شکمی قرار گرفته اند،انجام شد.بیماران زن ومرد iiوasa i کاندید عمل جراحی الکتیو شکمی بطور مساوی و به شکل تصادفی به سه گروه تقسیم شدند.در گروه a بلافاصله قبل از القای بی هوشی از میدازولام ?g/kg 70 ودر گروهbاز ?g/kg20میدازولام و در گروه c از پلاسبو استفاده شد.سپس در ریکاوری ،دو و چهار ساعت پس از عمل شدت تهوع با معیارvas و سدیشن دو و چهار ساعت پس از عمل توسط معیار ramseyاندازه گیری و ثبت شد.تعداد دفعات استفراغ اندازه گیری و ثبت گردید.داده ها توسط spss16 آنالیز گردید و توسط آزمون t تحلیل شد. نتایج : میانگین score تهوع در ریکاوری درگروه a،bوc به ترتیب)51/1±(61/1،(74/0±)15/1و(40/1±)35/2بود.میانگین score تهوع دو ساعت پس از عمل در گروه a،bوc به ترتیب(9/1±)58/1،(51/1±)97/0و(44/2±)76/1بود.میانگین score تهوع چهار ساعت پس از عمل در گروه a،bوc به ترتیب(51/1±)07/1،(16/1±)51/0و (32/1±)69/0بود. میانگین score سدیشن دو ساعت بعد از عمل در گروه a،bوc به ترتیب( 52/0±)87/4،(48/0±)77/4و (50/0±)82/4 بود. میانگین score سدیشن چهار ساعت بعد از عمل در گروه a،bوc به ترتیب( 22/0±)97/4،(35/0±)92/4و(26/0±)92/4 بود.اختلاف آماری معنی داری بین میانگین تهوع در ریکاوری بین گروه aو گروه c با استفاده از آزمون مقایسه های چند گانه شفه (scheffe) وجود داشت.(p=0.038) همچنین اختلاف آماری معنی داری بین گروه b با گروه c از نظر شدت تهوع در ریکاوری وجود داشت. (p=0.001) نتیجه گیری :استفاده از میدازولام وریدی با دوز پایین( ?g/kg20) به عنوان پیش داروی بی هوشی حداقل به همان اندازه میدازولام با دوز بالا( ?g/kg 70 )می تواند سبب کاهش تهوع بیماران بعد از عمل جراحی الکتیو شکمی در ریکاوری،در مقایسه با پلاسبو شود. واژگان کلیدی : تهوع ، استفراغ ، میدازولام ،سدیشن

هدف از مطالعه فوق بررسی اثر اکسیژن 80% در حین عمل و 2 ساعت پس از ان در مقایسه با اکسیژن 30% در کاهش عفونت محل زخم جراحی پس از هیسترکتومی شکمی می باشد. طی این مطالعه تعداد 60 بیمار را که رضایت آگاهانه به شرکت در مطالعه داشته اند را انتخاب و بصورت تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند در گروه اول اکسیژن 80% و در گروه دوم اکسیژن 30%حین عمل و 2 ساعت پس از عمل قرار گرفتند و سپس معیارهای عفونت زخم در طی 24 ساعت و 2 هفته پس از عمل جراحی در بیماران بررسی و در هر دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت و پس از آنالیز اطلاعات توسط تست های آماری نتایج بیان گردید. میانگین سنی گروه مورد مطالعه در گروه 30% و 80% به ترتیب برابر با 03/6?6/47 و 1/6?6/47 بود از نظر bmi در گروه 30% و 80% به ترتیب 3/1 ?2/28 و 2/3?9/25 بود .از نظر قطر بافت زیر جلدی در گروه 30 و 80 % به ترتیب 8%? 06/3 و 7%? 9/2 بود که این اختلاف معنی دار نیست (p=0.64)از نظر زمان دفع مدفوع در دو گروه 30% و 80% 5/11?6/27 و 8/6?4/27ساعت بود که این اختلاف معنی دار نبود (p=0.9).از نظر مدت زمان بستری در دو گروه 30% و 80%به ترتیب 5/2?4/9 و 6/1?6/8 روز بود که این اختلاف معنی دار نبود (p=0.15) از نظر معیارهای عفونت : تب در 24 ساعت در دو گروه 30% و 80% به ترتیب 2/17 % و 3/13% افراد دارای تب بود که این اختلاف معنی دار نبود (p=0.67) در گروه 30% تعداد 2/17% دارای اریتم بود ند این که اختلاف معنی دار نبوده هیچکدام از بیماران در دو گروه ترشح چرکی از زخم ، ترشح واژینال ،تحت باز کردن زخم و مصرف آنتی بیوتیک در 24 ساعت اول و 2 هفته پس از عمل جراحی نداشته اند و همچنین هیچکدام از بیماران نیاز بستری مجدد در بیمارستان پیدا نکردند کاربرد اکسیژن 80% در مقایسه با اکسیژن 30% در حین عمل جراحی و 2 ساعت پس از آن تاثیری بر کاهش عفونت محل زخم ندارد .

چکیده مقدمه: لوله گذاری داخل تراشه باکمک لوله تراشه کافدار یکی ازروشهای استاندارد کنترل راه هوایی درحین بیهوشی عمومی میباشد..گلودرد،گرفتگی صدا،سرفه ولارنگواسپاسم ازجمله عوارض شایع به دنبال لوله گذاری میباشد.دراین مطالعه سعی شده است تا تاثیر داروی لیدو کایین،دگزامتازون،وترکیب این دو دارو بر روی کاهش عوارض پس از لوله گذاری بررسی شود روش کار: این مطالعه یک مطالعه ی کارآزمایی بالینی دوسوکورمی باشدکه روی بیماران کاندید جراحی وبیهوشی عمومی که تحت لوله گذاری تراشه قرار گرفتند، انجام شد. شرکت کنندگان به چهار گروه دریافت کننده لیدوکایین ، دگزامتازون ،لیدوکایین+دگزامتازون و نرمال سالین تقسیم شدند. علایم حیاتی بیماران بلافاصله بعد از پایان عمل و قبل از اکستوباسیون ثبت شده و از نظر بروز سرفه و لارنگواسپاسم بررسی گردیدند.بلافاصله بعد از اکستوباسیون میزان گلودرد و گرفتگی صدا بعد از عمل (20 دقیقه بعد از ریکاوری و 24 ساعت بعد) بررسی شده و در چک لیست مربوطه ثبت شد. نتایج: بر اساس نتایج آزمون تمامی عوارض، به جز گلودرد 24 ساعت پس از اکستوباسیون ، در بین گروهها تفاوت معنی داری داشت به طوری که گروه dl کمترین میزان عوارض و گروه نرمال سالین بیشترین میزان را نشان داد. نتیجه گیری: بدلیل اینکه عوارض بعد از اکستوباسیون در افرادی که همزمان از داروی دگزامتازون و لیدوکایین دریافت کرده اند، به میزان قابل توجهی کمتر بوده است. لذا پیشنهاد می شود به جای آب مقطر یا هوا از این دو دارو جهت باد کردن کاف لوله تراشه بیماران استفاده گردد. کلمات کلیدی: عوارض اکستوباسیون،دگزامتازون،لیدوکایین،اینتراکاف