به منظور بررسی اثر تیدیازورون و اکسید نیتریک بر صفات مورفوفیزیولوژیکی و تغییرات آنزیمی در گل شاخه بریده لیلیوم رقم "ناوانا" آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در 3 تکرار انجام شد. فاکتور های آزمایشی شامل تیدیازورون(tdz) در سه سطح( 0، 25 و 50 میکرومول در لیتر) و سدیم نیتروپروساید( snp) به عنوان تولید کننده اکسید نیتریک در چهار سطح ( 0، 25، 50 و 75 میکرومول در لیتر) به صورت پالسی بود. در این پژوهش صفاتی مانند درصد ماندگاری، قطر گل ها، محتوای نسبی آب، مقدار جذب محلول، نشت الکترولیت، کلروفیل، پروتئین محلول گلبرگ و فعالیت آنزیم های کاتالاز و پراکسیداز گلبرگ ها مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج به دست آمده نشان داد که 50 میکرومول در لیتر تیدیازورون بیشترین تاثیر را بر کلروفیل a، کلروفیل کل، پروتئین محلول گلبرگ،فعالیت کاتالاز گلبرگ و ماندگاری و تیمار 25 میکرومول در لیتر تیدیازورون بیشترین تاثیر را بر محتوای نسبی آب گلبرگ داشت. تیمار25 میکرومول در لیتر سدیم نیتروپروساید قطر گل را افزایش داد. ماندگاری، مقدار کلروفیل کل و پروتئین درتیمار 50 میکرومول در لیتر سدیم نیتروپروساید بیشتر بود. بیشترین محتوای نسبی آب، فعالیت آنزیم کاتالاز و پراکسیداز گلبرگ، مربوط به تیمار 75 میکرومول در لیتر سدیم نیتروپروساید بود. 25 میکرومول در لیتر تیدیازورون به همراه 50 میکرومول در لیتر سدیم نیتروپروساید قطر گل و ماندگاری،50 میکرومول در لیتر تیدیازورون به همراه 50 میکرومول در لیتر سدیم نیتروپروساید مقدار ماندگاری، کلروفیل کل و پروتئین گلبرگ و 50 میکرومول در لیتر تیدیازورون به همراه 75 میکرومول سدیم نیتروپروساید آنزیم پراکسیداز و کاتالاز را افزایش داد. با توجه به نتایج به دست آمده بکارگیری سدیم نیتروپروساید و تیدیازورون کیفیت پس از برداشت گلهای لیلیوم را افزایش می دهند