استفاده از گونه های بومی برای احیاء و غنی سازی جنگل ها یکی از مناسبترین روش ها برای افزایش سطح کمی و کیفی جنگل ها به شمار می آید. از طرف دیگر، نیاز اکولوژیکی گونه ها نسبت به شرایط محیطی متفاوت است. این مطالعه به بررسی رویش قطری و حجمی و اثر شیب و جهت جغرافیایی بر روی مولفه های کمی ( قطر یقه، قطر برابر سینه، قطر میانه، قطر 1/0، ضریب کاهش قطری، ضریب کاهش طبیعی، ضریب شکل طبیعی و مصنوعی ساقه، ضریب پایداری) و کیفی ( شاخه دوانی، انحنای تنه، سلامتی تنه، تقارن تاج) در جنگلکاری های پلت و توسکا در رامسر پرداخته است. آماربرداری به روش تصادفی سیستماتیک با قطعات نمونه ی 2 آری برای اندازه گیری مشخصه های مورد نظر انجام شد. کلیه داده ها در سه کلاسه شیب ( 0-20، 20-40، 40-60) و سه جهت ( شمال، شمال شرق، شمال غرب) طبقه بندی شدند. نتایج نشان داد که شیب بر روی قطر یقه، قطر برابر سینه، ارتفاع، ارتفاع تنه توسکای ییلاقی و بر روی ارتفاع، ارتفاع تنه، ارتفاع تاج، ضریب کاهش قطری پلت دارای اثر معنی دار بود. جهت بر روی ارتفاع، ضریب شکل ساقه توسکا و بر روی ارتفاع، ارتفاع تنه ی پلت دارای اثر معنی دار بود. اثر شیب و جهت بر روی سایر متغیر ها معنی دار نبود. شیب و جهت بر روی متغیر های کیفی هر دو گونه دارای اثر معنی داری بودند. مقایسه ی کمی دو گونه نشان دهنده ی وضعیت بهتر توسکای ییلاقی نسبت به پلت است.