این پژوهش تلاشی است در جهت بررسی نظام تنشی گفتمان در رمان مردی که خواب است اثر ژرژ پرک. هدف ما بر این است تا با در نظرگرفتن بعد تنشی معنای پنهان، به تبیین شرایط تولید و دریافت آن درمتن بپردازیم. جملات مبهم، توالی توهمات و ریتم شاعرانه ی رمان موجب شد تا به دنبال متدی باشیم که قادر به پاسخگویی همه ی نیازمندی های فهم متن باشد. بررسی های ما نشان می دهد که درنشانه-معنا شناسی مبتنی بر دیدگاه پدیدارشناختی،جریان معناسازی تابع فرآیند تنشی است. از طریق همین فرآیند تنشی است که ارزش های مطلق تنهایی، بی تحرکی و بی تفاوتی پدید می آید. ضمن معرفی نشانه-معناشناسی در فصل نخست، مبانی نظریه های نشانه-معناشناسی عاطفی و حسی-ادراکی را در فصل دوم تبیین می نماییم. سپس در فصل سوم به بررسی فرآیند جریان سازی ارزش های مطلق و جهانشمول در گفتمانه و ابعاد گوناگون گفته پردازی: حضور، فرم زندگی، افعال تاثیر گذار و بیانگرهای تنشی می پردازیم