زعفران (crocus sativus l.)یکی از گران ترین گیاهان دارویی جهان است که از کلاله های خشک آن استفاده می شود. به دلیل استفاده بیش از حد کودهای شیمیایی در کشت و کار زعفران و هم چنین قلیایی بودن خاک های مناطق خراسان که باعث تثبیت عناصر می شود، از روش محلول پاشی به صورت تقسیط کو دهی برای تامین نیاز کودی این گیاه استفاده شد. به منظور بررسی و تاثیر تقسیط سه کود تجاری به صورت محلول پاشی روی عملکرد و کیفیت زعفران، آزمایشی به صورت طرح اسپلیت پلات در قالب بلوک کامل تصادفی با دو فاکتور نوع کود در چهار سطح (agrimel 20 20 20، prolix، multipurplex و شاهد) و دفعات محلول پاشی به صورت تقسیط کودی در سه سطح با سه تکرار انجام گرفت. صفات اندازه گیری شده شامل عملکرد، تعداد گل، (رنگ)، پیکروکروسین (طعم) و سافرونال (عطر) زعفران بودند. نتایج نشان داد که تقسیط کود دهی تاثیر معنی داری روی کروسین عملکرد و تعداد گل دارد، به طوری که بیش ترین میزان عملکرد، تعداد گل و کروسین زعفران در تقسیط کودی سه بار محلول پاشی بدست آمد. در حالی که بیش ترین میزان پیکروکروسین و سافرونال در تیمار یک بار محلول پاشی (بدون تقسیط کوددهی) مشاهده شد. بنابراین تقسیط کوددهی باعث افزایش عملکرد، تعداد گل و کروسین زعفران و هم چنین کاهش پیکروکروسین و سافرونال زعفران می شود. هم چنین نتایج نشان داد که نوع کود تاثیر معنی داری روی عملکرد و تعداد گل نداشته است، در حالی که میزا ن کروسین، پیکروکروسین و سافرونال زعفران در بین انواع کود تفاوت چشم گیری را نشان می دهد. بیش-ترین میزان کروسین، پیکروکروسین و سافرونال زعفران در تیمار کودی agrimel 20 20 20 بدست آمد. احتمالا در این کود به دلیل بیش تر بودن غلظت عناصر نسبت به سایر کود ها میزان کروسین، پیکروکروسین و سافرونال افزایش یافته است. به طور کلی تقسیط کوددهی که هدف اصلی این پژوهش بوده است باعث افزایش عملکرد، افزایش تعداد گل وکروسین زعفران و کاهش پیکروکروسین و سافرونال زعفران شده است.

چکیده تمام نما مولکولار ایمپرینتینگ روشی است برای تهیه پلیمرهایی قالب گیری شده، که در آن آرایشی از منومرهای عاملی در اطراف یک مولکول قالب ایجاد می شود و سپس این آرایش بوسیله یک منومر اتصال دهنده در محلول محکم و ثابت می گردد. با جدا کردن مولکول قالب از ماتریکس پلیمری، جایگاه های اتصال اشغال نشده ای ایجاد می شود که قابلیت تشخیص و شناسایی داشته و خاصیت انتخابی از پیش طراحی شده ای برای مولکول قالب و ترکیبات مشابه آن به لحاظ ساختمانی از خود نشان می دهد که می توان آن را یک گیرنده مصنوعی نامید . ترامادول یک داروی ضد درد است که اندازه گیری آن در مایعات بدن کاربردهای فراوانی در علم پزشکی و سم شناسی دارد. در این پژوهش با استفاده از مونومر عاملی متاآکریلیک اسید و مونومر اتصال دهنده اتیلن گلیکول دی متاکریلات در حلال های مختلف شامل کلروفرم، تولوئن و استونیتریل با نسبت های گوناگونی از مونومرها و مولکول قالب(ترامادول)، نانو ذرات پلیمری ایمپرینت شده ای برای ترامادول به دو روش رسوب گذاری کلاسیک( با استفاده از حمام روغن و شکر انکوباتور در حالی که نمونه در تمام مدت به صورت مکانیکی به هم زده می شد) و ماکروویو سنتز شد. خصوصیات اتصالی پلیمرهای ایمپرینت شده مورد مطالعه قرار گرفت و با پلیمر بلانک یا ایمپرینت نشده مربوطه مقایسه گردید که در اکثر موارد میزان اتصال به پلیمر ایمپرینت شده از پلیمر بلانک بیشتر بود . در این مقایسه میزان اتصال مولکول قالب به پلیمرهای مختلف سنتز شده بررسی شد و پلیمری که بیشترین میزان اتصال داشت تعیین گردید. این پلیمر در حلال استونیتریل و در حمام روغن دردمای 60 درجه سانتی گراد در حالی با سرعت 50 دور در دقیقه به هم زده می شد در مدت 24 ساعت سنتز شده بود. اندازه ذره ای پلیمرهای سنتز شده توسط دستگاه تجزیه و تحلیل اندازه ذره ای تعیین گردید. کوچکترین نانو ذره سنتز شده اندازه ای معادل 6/42 نانومتر داشت. اتصال بین مولکول قالب و پلیمر و اثبات این که پیوند از نوع غیر کئووالان (پیوند هیدروژنی) است به روش طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه بررسی شد.