چکیده: آدنوکارسینوم ریوی گوسفند کارسینومی مسری است که علی رغم نزدیک به دو قرن از شناسایی آن خسارات اقتصادی هنگفتی به صنعت پرورش گوسفند وارد می نماید. عامل آن رتروویروسی به نام رتروویروس یاگسیکت گوسفند است که تغییرات مشخص سرطانی را در اپی تلیوم ترشحی نایژک ها و آلوئول های ریوی، القا می کند. تشخیص بیماری تنها در صورت بروز بالینی آن امکان پذیر است. با این حال pcr از لاواژ ریه می تواند موارد بالینی بیماری را با حساسیت قابل قبولی حتی قبل از بروز علائم بیماری مشخص کند. در این مطالعه ریه های 154 رأس گوسفند به صورت تصادفی و از کشتارگاه اهواز به بخش پاتولوژی دانشکده دامپزشکی منتقل گردید. پس از تهیه مایع لاواژ، رسوب حاصل از چند نوبت سانتریفیوژ آن ، مورد آزمایشsemi nested pcr به منظور جستجوی jsrv قرار گرفت. همچنین ریه های دارای علائم ظاهری آدنوکارسینوم مورد مطالعه هیستوپاتولوژیک قرار گرفتند. بر اساس یافته های هیستوپاتولوژی، وجود بیماری در ریه 14 گوسفند به تأیید رسید. نتایج pcr انجام گرفته بر روی مایع لاواژ تهیه شده از این ریه ها نشان دهنده وجود ویروس jsr در 23 نمونه (94/14%) بود که ریه های 14 حیوان فاقد علائم شناخته شده بیماری و 9 حیوان دارای نشانی-های پاتولوژیک بیماری بودند. در این مطالعه شیوع قابل توجهی از ویروس jsr (18/18%) در سطح گوسفندان مورد مطالعه مشاهده گردید که از افزایش شدید ظرف دوره زمانی 5 ساله در کشتارگاه اهواز حکایت دارد

تروپرلا (آرکانوباکتریوم) پیوژنز، باعث ایجاد عفونت هایی در حیوان و انسان می شود. پیولیزین مهمترین فاکتور حدت این باکتری است، که در این مطالعه توان محافظت کنندگی توکسوئید نوترکیب آن به همراه دو نوع از آدجوانت های معمول در صنعت واکسن سازی در گوسفند مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور، اقدام به انتقال پلاسمید pmalc2x حاوی ژن 1506 جفت بازی پیولیزین به باکتری اشریشیا کلی bl21(de3)، گردید. پس از انتقال و بیان موفق پیولیزین در باکتری مذکور، مقدار مورد نیاز از پیولیزین نوترکیب تولید و تحت تاثیر فرمالین به توکسوئید تبدیل و محافظت کنندگی آن در گوسفند، مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور، 48 راس بره 2 تا 3 ماهه به چهار گروه 12 راسی، شامل دو گروه شاهد برای آدجوانت های هیدروکسید آلومینیوم و isa70، دو گروه به عنوان تیمار با توکسوئید نوترکیب به همراه آدجوانت های isa70 و هیدروکسید آلومینیوم تقسیم گردیدند. بره های گروه درمان، از طریق زیر جلدی، دو بار به فاصله ی دو هفته، 0.2 میلی گرم در میلی لیتر توکسوئید پیولیزین نوترکیب همراه با آدجوانت isa70 یا هیدروکسید آلومینیوم، دریافت نمودند. به بره های گروه های شاهد، در زمان های مشابه، تنها آدجوانت به همراه سرم فیزیولوژی استریل تزریق گردید. به منظور بررسی پاسخ هومورال، تمامی بره ها به صورت دو هفته در میان تا پایان دوره(98 روز پس از ایمن سازی اولیه)، مورد خونگیری و اندازه گیری عیار پادتن ضد پیولیزین قرار گرفتند. تمامی بره ها در پایان دوره کشتار و از نظر وجود ضایعات ماکروسکوپیک احتمالی مورد بررسی قرار گفتند. آنالیز عیار پادتن ضد پیولیزین گروه های ایمن شده، نشان داد که پیولیزین نوترکیب می تواند، عیار محافظت کننده ای را ایجاد نماید و عیار حاصله در گروه دریافت کننده توکسوئید به همراه آدجوانت isa70، به صورت معناداری بالاتر از گروه دریافت کننده توکسوئید به همراه آدجوانت هیدروکسید آلومینیوم می باشد (0.05>p). با توجه به نتایج، شاید بتوان از واکسن فوق برای پیشگیری از عفونت های متعدد ناشی از تروپرلا پیوژنز بهره گیری نمود.