چکیده مقدمه درمان دندانهای با پالپ نکروتیک وآپکس نابالغ یک چالش واقعی برای درمانگر است. فرضیه جدید regeneration افقهای جدیدی در درمان اینگونه دندانها ایجاد کرده است که مزایای آن شامل ادامه رشد ریشه و افزایش طول و ضخامت عاج و تشکیل دوباره عروق و اعصاب است . این عمل حتی در دندانهای نابالغ بشدت عفونی با پریودونتیت وآبسه پری رادیکولار قابل انجام است. مشاهده شده که prp (platelet rich plasma) یک کنستانتره غنی از فاکتورهای رشدی موجود در پلاکت است و موجب تسریع regeneration می شود. هدف از این مطالعه، بررسی هیستولوژیک تأثیر prp بر regeneration پالپ دندانهای نان وایتال با آپکس نابالغ و بالغ سگ بود. مواد و روشها 59 نمونه از دندانهای پره مولر6 سگ برای مطالعه انتخاب شد. پس از بیهوشی حیوانات دندانها ی پره مولر بوسیله فرز اکسپوز شد وپالپ آنها خارج شد و برای ایجاد عفونت به مدت دو هفته به محیط دهان باز گذاشته شد. پس از دو هفته کانالها بوسیله هیپوکلریت سدیم 25/5% فراوان بدون اینسترومنت کردن ضدعفونی شد و خمیر آنتی بیوتیک سه گانه در کانالها قرار داده شد و حفره دسترسی با پانسمان موقت سیل شد. پس از 4هفته کانالها مجدداً شستشو داده شد و دندانها بصورت رندوم به گروه prp ،mta و پارافیلم و دو زیر گروه آپکس باز وبسته تقسیم شد. خونریزی در همه کانالها بوسیله فایل کردن دو میلیمتر ورای آپکس ایجاد شد و مواد مورد آزمایش بر روی خونریزی در داخل کانالها قرار داده شد و بوسیله mta و گلاس آیونومر سیل دوگانه انجام شد. پس از سه ماه از پایان پروتکل،سگها به روش وایتال پرفیوژن قربانی شدند و دندانها به روش بلاک سکشن از فک جدا شده و به مدت 3ماه در محلول edta14% دکلسیفیه شد و برای بررسی هیستولوژیک برشهای 4 میکرونی تهیه شد. یافته ها از بین 59 برش هیستولوژیک بدست آمده از نمونه ها (21 نمونه گروه mta و 23 نمونه گروه prp و15 نمونه از گروه پارافیلم ) در 19 مورد (2/32%) ، بافت رژنره شده به داخل کانال مشاهده شد. در گروه prp 9 نمونه (1/39%) ودر گروه mta 10 نمونه (6/47%) رژنراسیون دیده شد. . هیچ رژنراسیونی در گروه پارافیلم دیده نشد (0%). بافتهای نرم رژنره شده شامل بافت شبه پالپی و عروق بوده و بافتهای سخت شامل بافت شبه سمنتوم ،شبه استخوان و شبه pdl بود .تنها در 4 نمونه (2مورد prp و 2 مورد mta ) بافت معدنی داخل کانال مشاهده شد. هیچگونه بافت عصبی ، بافت نرمال پالپی و ادنتوبلاست در نمونه ها دیده نشد. نتیجه گیری به نظر میرسد که prp یک اسکافولد ایده آل برای تسریع روند رژنراسیون باشد. تحقیقات و مطالعات بیشتر برای رسیدن به حداکثر میزان موفقیت در رژنراسیون بافتی لازم است. واژه های کلیدی:prp، mta ،آپکس نابالغ ،رژنراسیون

چکیده مقدمه : درمان دندان های نابالغ نکروزه همراه با پریودنتیت آپیکال از چالشهای پیش روی اندودانتیست می باشد.گزینه های درمانی اندودانتیک شامل آپکسیفیکاسیون، سدآپیکالی و اخیرا رواسکولاریزاسیون می باشد.شواهد اخیر حاکی از ورود بافت نرم با پتانسیل رسوب بافت سخت که منجر به باریک شدن کانال ریشه شده ، می باشد.اطلاعات بسیار کمی در مورد ماهیت بافت رشد یافته به داخل کانال وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی هیستولوژیک تاثیر پروپولیس و mta بر رواسکولاریزاسیون پالپ دندان های نان وایتال بالغ و نابالغ سگ می باشد . مواد و روش ها : در این مطالعه در دندان های پرمولر بالغ و نابالغ سگ پریودنتیت آپیکال القا گردید.(تعداد=44) دندان ها به صورت تصادفی در گروه های زیر تقسیم شدند:پروپولیس در دندان های بالغ و نابالغ ، mta در دندان های بالغ و نا بالغ ، پارا فیلم همراه mta در دندان های بالغ و نا بالغ .بعد از 2 هفته ، دندان ها توسط naocl شستشو داده شده و برای مدت 3 هفته توسط مخلوط آنتی بیوتیک (سیپروفلوکساسین،مترونیدازول و ماینوسایکلین) ضد عفونی گردیدند و سپس تحت درمان رواسکولاریزاسیون طبق پروتکل banchs و trope قرارگرفتند(آنتی بیوتیک سه گانه+لخته خونی+سیل کرونال با mta ).سگ ها بعد از سه ماه پیگیری،کشته شده، فک ها فیکس و سپس دمینرالیزه شد و برای بررسی بافت شناسی آماده گردید .بافت های رژنره شده از نظر بافت شناسی آنالیز گردید . یافته ها : رژنراسیون در گروه های پرو پولیس و mta به ترتیب (5/64% و 38%) بود و در گروه پارافیلم هیچ رژنراسیونی دیده نشد.بر اساس نوع بافت رژنره شده به داخل کانال،در گروه mta هر دو بافت مینرالیزه شبه سمان و بافت همبندی تشکیل شد و در گروه پروپولیس تنها بافت همبندی مشاهده شد.رژنراسیون در گروه بالغ و نابالغ به ترتیب (66% و 50%) گزارش گردید. نتیجه گیری : کاربرد پروپولیس بعنوان منبعی از فاکتورهای رشدی بهمراه لخته خونی و سیل کرونال با mta می تواند به عنوان روشی موثر در رژنراسیون بافت زنده در دندان های بالغ و نابالغ با پریودنتیت آپیکال در نظر گرفته شود.

چکیده : مقدمه وهدف : درمان دندانهای نکروتیک نابالغ از موارد پیچیده ای است که دردرمانهای اندودنتیک با آن مواجه می‏شویم. مطالعات اخیرنشان داده است که امکان رژنریشن پالپ در فضای کانال وادامه تشکیل ریشه در دندان های نکروتیک با اپکس باز وجود دارد. هدف از این مطالعه برسی بیان فاکتور های vegf و viii دررژنریشن پالپ دندان های نکروزه با اپکس بالغ ونا بالغ با استفاده از prp به روش ایمونوهیستوشیمی بوده است. مواد وروش : 40دندان پرمولر سگ ( 25اپکس باز و 15اپکس بسته) بودند، عفونی شدند . به منظور درمان رژنراتیو، تمام دندان ها با خمیر 3گانه آنتی بیوتیکی ضد عفونی شدند. در همه گروها خونریزی القاء شد . دندان ها به صورت رندوم به 6گروه تقسیم شدند : 1) prp دراپکس باز 2)prp در اپکس بسته 3)mta دراپکس باز 4)mta دراپکس بسته 5) پارافیلم در اپکس باز 6) پارافیلم در اپکس بسته . پس از یک دوره 3ماهه و یک ماهه فالواپ درمان ،سگها قربانی شدند.بعد از بررسی هیستولوژی نمونه ها و تایید رژنریشن بافت همبند ، آنالیزایمنوهیستوشیمی انجام شد. یافته ها : در گروه prp (39%) ودر گروه mta (47%) رژنراسیون دیده شد وهیچ رژنراسیونی در گروه پارافیلم دیده نشد (0%) . درصد بیان بالای vegfو factor viii در تمام نمونه های prpوmta با اپکس باز و بسته مشابه بود. vegfو و factor viii در دندانهایی که 1ماه از درمان آنها گذشته بود ،نسبت به دندانهایی که 3ماه از درمان آنها گذشته به میزان بیشتر بیان شده fبود . تراکم عروق خونی در نمونه های گروه prp و نمونه های گروهmta مشابه بود نتایج : رواسکولاریزاسیون در دندان های نکروتیک با اپکس باز و اپکس بسته امکان پذیر است و باعث رژنریشن بافت همبندی پر عروق در کانال ریشه می شودprp.و mta باعث افزایش بیان فاکتورهای viii, vegf می شود.

چکیده: تومورهای غددبزاقی حدود 5-3 % از سرطانهای سر و گردن را شامل می شوند و جزء مهمترین ضایعات این ناحیه محسوب میشوند. موکو اپی درموئید کارسینوما ،آدنوئید سیستیک کارسینوما و آدنو کارسینوما پلی مورفوس با درجه پایین شایع ترین تومورهای بدخیم غدد بزاقی در نظر گرفته می شوند. پیش آگهی و میزان بقاء بیماربه عوامل مختلفی بستگی دارد.stage یا مرحله بالینی یک پارامترکمی و بهترین شاخص جهت تعیین پیش آگهی بیمار می باشد.گاهی به دلیل همپوشانی های هیستولوژیک افتراق برخی از نئوپلاسم های غدد بزاقی از یکدیگر می تواند مشکل باشد. عوامل مولکولی متعددی در پیدایش سرطان دخالت دارند. از جمله فعال شدن مسیرآبشاری egfr-ras-raf ، که یک مسیر مهم در گسترش برخی ازسرطانها به شمار می رود و به عنوان یک مسیرکلیدی در درمان مولکولی مورد توجه قرار گرفته است. سیگنالهای هدایتی در مسیر egfr، سلولهای سرطانی را قادر به پرولیفراسیون و متاستاز می کند و braf مولکول سیگنال دهنده بعدی برای انتقال پیام در این مسیر آبشاری می باشد. اخیراً روش های بیومولکولار و ژنتیک بعنوان ابزار کمکی در تشخیص و درمان سرطانها استفاده روز افزون پیدا کرده است؛ بعنوان مثال موتاسیون ژن braf با هدف درمان ژنتیکی سرطان مورد توجه قرار گرفته ، بروز بیش از حد آن در برخی از سرطانها یافت شده، همچنین بررسی حضور این موتاسیون در برخی از سرطانها نتایج ضد و نقیضی را در بر داشته است . لذا ما در مطالعه حاضر بر آن شدیم تا به بررسی وجود این موتاسیون در تومورهای بدخیم شایع غدد بزاقی بپردازیم، بخصوص با توجه به این که تا بحال تحقیقی در خصوص وجود این موتاسیون در تومورهای بزاقی در کشور انجام نگرفته و در دنیا هم بسیار انگشت شمار بوده است با هدف اینکه بتوان از نتایج بدست آمده از این تحقیق برای اهداف درمانی وتشخیص این ضایعات در مطالعات بعدی استفاده نمود. مواد و روش ها: 50 بلوک پارافینی ازسرطانهای شایع غدد بزاقی شامل مو کو اپی درمویید کارسینوما ،آدنویید سیستیک کارسینوما و آدنو کارسینومای پلی مورفوس با درجه هیستولوژیک پایین را از آرشیو بیمارستان قائم ، امید و دانشکده دندانپزشکی مشهد (تمام بلوکهای مورد استفاده) جمع آوری کرده و بعد از باز بینی توسط دو پاتولوژیست طرح و تأیید نوع و کیفیت نمونه ها ، استخراج dna انجام گرفت و با استفاده از روش pcr- rflp وجود یا عدم وجود موتاسیون braf(v600e) مورد آنالیز قرار گرفت. یافته ها: بعد از انجام pcr مرحله اول و تأیید صحت انجام آن ، نمونه ها تحت تأثیر آنزیم محدود الاثر قرار گرفته، که بعد از آشکار سازی اندازه باند بر روی ژل آکریل آمید ، درتمامی نمونه تومورهای غدد بزاقی مورد استفاده ، هیچ موتاسیونی در ژن braf(v600e) یافت نشد.لازم به ذکر است که در20 نمونه بافت نرمال جمع آوری شده ازغدد بزاقی، بعنوان شاهد هم همین نتایج بدست آمد. نتیجه گیری: در هیچ یک از نمونه های مورد مطالعه موتاسیون ژنbraf مشاهده نشد.با توجه به نتایج بدست آمده از این مطالعه پیشنهاد می شود که بررسی جامع تر این موتاسیون بر روی تومورهای ذکر شده در سایر زیر گروههای جمعیت ایرانی و همینطور انجام مطالعات مشابه بر روی نمونه های بیشتر و بر روی سایر بدخیمی های غده بزاقی نظیر کارسینوم مجرای بزاقی(sdc) ونیزانجام مطالعات گسترده‏تر تغییرات ژنتیکی در مورد تومورهای خوش خیم و بدخیم غده بزاقی در آینده صورت گیرد.