پژوهش حاضر با هدف بررسی مقایسه ای کارکردهای اجرایی در دانش آموزان دارای اضطراب امتحان بالا و پایین مقطع دوم راهنمایی انجام شده است. نمونه پژوهش شامل 500 دانش آموزمقطع راهنمایی بود که از طریق روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند . سپس بعد از اجرای آزمون اضطراب امتحان تعداد 40 دانش آموز پسر(20 نفر با اضطراب بالا و 20 نفر با اضطراب پایین) و 40 دانش آموز دختر( 20 نفر با اضطراب بالا و 20 نفر با اضطراب پایین) انتخاب شدند برای جمع آوری اطلاعات از آزمون آندره ری، آزمون حافظه عددی و تشابهات وکسلر و آزمون اضطراب امتحان استفاده شد. برای تحلیل داده های پژوهش از شاخص های آماری آزمونt و تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که بین کارکردهای اجرایی دانش آموزان دارای اضطراب امتحان بالا و دانش آموزان دارای اضطراب امتحان پایین تفاوت معنا داری وجود دارد. کارکردهای اجرایی در دانش آموزان دارای اضطراب امتحان پایین قوی تر از دانش آموزان داری اضطراب امتحان بالا می باشد . همچنین یافته ها نشان داد که بین کارکردهای اجرایی دانش آموزان دختر وپسر تفاوت وجود ندارد. از سوی دیگر ، تحلیل رگرسیون نشان داد که مولفه های کارکردهای اجرایی پیش بین کننده های موثری در اضطراب امتحان هستند .

چکیده باتوجه به نقش رابطه والد و کودک در رشد و تحول فرزندان، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ی سبک های فرزندپروری با خودکارآمدی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان انجام شد. در این تحقیق روش پژوهش از نوع پس رویدادی است. جامعه آماری را کلیه دانش آموزان دختر و پسر مقطع سوم دبیرستان های شهر همدان در سال تحصیلی 90-89 تشکیل دادند. تعداد 400 نفر از طریق نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای به عنوان نمونه آماری انتخاب گردید. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه ی سبک های فرزندپروری شیفر و پرسشنامه خودکارآمدی شرر استفاده شد. هم چنین معدل ترم اول دانش آموزان در سال تحصیلی 90-89 ملاک تعیین پیشرفت تحصیلی قرار گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها نیز از آزمون های آماری t جهت مقایسه میانگین ها، ضریب همبستگی پیرسون، آزمون کای اسکویر، تحلیل واریانس یکطرفه و رگرسیون گام به گام استفاده شد. نتایج تحلیل داده ها نشان دادکه خودکارآمدی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان با توجه به شیوه های فرزندپروری آنها متفاوت است. هم چنین یافته ها حاکی از معنادار بودن رابطه ی خودکارآمدی با پیشرفت تحصیلی است. بین دانش آموزان دختر و پسر نیز از نظر خودکارآمدی و پیشرفت تحصیلی تفاوت معنی دار مشاهده شد. بدین ترتیب که خودکارآمدی و پیشرفت تحصیلی دختران نسبت به پسران بالاتر بود. بین سطح تحصیلات والدین و سبک های فرزندپروری رابطه ی معناداری مشاهده نشد. لذا از آنجایی که یافته های پژوهش حاکی از وجود رابطه مثبت و معنادار بین شیوه های فرزندپروری و خودکارآمدی و پیشرفت تحصیلی است، ارائه آموزش های لازم به والدین برای رابطه بهتر و موثرتر با فرزندان ضرورتی موکد است. کلمات کلیدی: سبک های فرزندپروری؛ خودکارآمدی؛ پیشرفت تحصیلی؛ دانش آموزان

پژوهش حاضر به منظور مقایسه ی انگیزش پیشرفت، خودکارآمدی و عزت نفس و پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان تیزهوش و عادی و همچنین بررسی روابط موجود بین این متغیرها صورت گرفت. این پژوهش از نوع علی مقایسه ای می باشد. جامعه آماری را کلیه دانش آموزان دختر و پسر مقطع سوم دبیرستانهای مدارس استعدادهای درخشان و مدارس عادی شهر اصفهان در سال تحصیلی 90-91 تشکیل دادند. بدین منظور 200 دانش آموز تیز هوش (100دختر و 100پسر) و 200 دانش آموز عادی (100دختر و 100پسر) به صورت خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و با استفاده از پرسشنامه خود کارآمدی شرر و پرسشنامه عزت نفس پوپ و پرسشنامه انگیزش پیشرفت هرمنس ارزیابی شدند و از معدل تحصیلی به عنوان شاخص پیشرفت استفاده شد.به منظور تحلیل داده ها از آزمون t ، تحلیل واریانس ، ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج بدست آمده نشان می دهد که بین پیشرفت تحصیلی دانش آموزان تیز هوش و عادی تفاوت معناداری وجود دارد، به این صورت که تیزهوشان از موفقیت تحصیلی بیشتری برخوردار هستند. و همچنین تفاوت انگیزش پیشرفت و عزت نفس بین دانش آموزان تیز هوش و عادی معنا دار نشده است. نتایج بیانگر این است که خودکارآمدی در دانش آموزان تیزهوش بالاتر از خودکارآمدی دانش آموزان عادی است. معنا دار نبودن جنسیت در میزان انگیزش پیشرفت و عزت نفس نیز از یافته های این پژوهش است. نتایج بدست آمده از تحلیل های آماری نشان می دهد که رابطه معنا داری بین انگیزه پیشرفت و پیشرفت تحصیلی وجود دارد. پیشرفت تحصیلی با انگیزه پیشرفت و خودکارآمدی و عزت نفس رابطه دارد و تأثیر عزت نفس بیشتر است.

هدف این پژوهش، بررسی و تحلیل جایگاه هوش معنوی و مولفه های آن در میان مجریان و دریافت کنندگان برنامه درسی دین و زندگی سال چهارم متوسطه می باشد. جامعه آماری این تحقیق شامل تمام «دبیران دین و زندگی» و دانش آموزان سال چهارم متوسطه کاشان است که از میان دانش آموزان با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای 348 دانش آموز انتخاب شدند. با توجه به محدود بودن تعداد دبیران، همه آنها مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه هوش معنوی می باشد. نتایج حاصله از این پژوهش نشان داد که میان دبیران دین و زندگی و دانش آموزان سال چهارم متوسطه از نظر هوش معنوی تفاوت معناداری وجود ندارد. در عین حال که میان دانش آموزان دختر و پسر از نظر میزان برخورداری از هوش معنوی تفاوتی معنادار وجود دارد. علاوه بر این، یافته های پژوهش حاضر موید آن است که میزان شناخت و آگاهی دبیران دین و زندگی از مولفه های هوش معنوی در حد نازلی است و اصولاً این حوزه در مقطع متوسطه با تنگناها و چالش های جدّی مواجه می باشد.

در چند سال اخیر، فرسودگی تحصیلی به علت تأثیر منفی ای که بر فرایند آموزش و یادگیری می گذارد مورد توجه متخصصان تعلیم و تربیت قرار گرفته است. فرسودگی یک حالت منفی خستگی فیزیکی، هیجانی و ذهنی می باشد که با حس عمیق شکست از کار همراه است. فرسودگی تحصیلی توسط دانش آموزان و دانشجویان به صورت خستگی مزمن ناشی از کار بیش اندازه در فعالیت های درسی، نگرش بدبینانه و بی تفاوتی نسبت به کارهای مدرسه و احساس شایستگی پایین و فقدان احساس موفقیت در تکالیف بروز داده می شود. از اینرو، پژوهش حاضر با هدف بــــررسی رابطه فرسودگی تحصیلی با سلامت روان و هوش معنوی در دانشجویان دانشگاه کاشان ( سال تحصیلی 91 – 90 ) بوده است. جامعه آماری شامل دانشجویان دختر و پسر پنج دانشکده دانشگاه کاشان بود. 447 نفر با روش نمونه گیری طبقه ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه فرسودگی تحصیلی (برسو و همکاران، 1997)، پرسشنامه سلامت روان (28ghq-) و پرسشنامه هوش معنوی (عبدالله زاده و همکاران، 1387) استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین هوش معنوی و سلامت روان با فرسودگی تحصیلی رابطه معناداری وجود دارد. سلامت روان و هوش معنوی به طور معناداری، فرسودگی تحصیلی را پیش بینی می کنند و سلامت روان پیش بینی کننده ی قوی تری برای فرسودگی تحصیلی می باشد. در بررسی روابط بین سه متغیر با جنسیت، نتایج نشان داد که بین فرسودگی تحصیلی در دانشجویان دختر و پسر تفاوت معناداری وجود دارد و پسران نسبت به دختران از فرسودگی تحصیلی بیشتری رنج می برند. در متغیر سلامت روان بین دختران و پسران تفاوت معناداری مشاهد نشد، اما در متغیر هوش معنوی دانشجویان دختر در مقایسه با دانشجویان پسر هوش معنوی بالاتری داشتند.