چکیده: .در بررسی هیدروشیمیایی آب زیرزمینی به عنوان یک متغیر ناحیه ای، به دلیل محدودیت های اقتصادی و عملی، فرایند نمونه برداری معمولابه صورت نقطه ای صورت می گیرد که این امر ارزیابی واقعی از تغییرات کیفی آب در سطح منطقه را ارائه نمی دهد. علم زمین آمار با استفاده از همبستگی فضایی بین نقاط نمونه برداری قادر است مقدار متغیر در نقاط فاقد نمونه برداری را تخمین بزند. در این تحقیق به منظور برآوردی بهینه از چگونگی توزیع مکانی غلظت نیترات، فسفات و یون های اصلی و همچنین برخی از شاخص های آبیاری دشت میداوود-دالون از روش های قطعی و زمین آماری استفاده شد. بدین منظور از 17 چاه بهره برداری موجود در دشت در تیر ماه 1390 نمونه برداری صورت گرفت. اندازه گیری میدانی غلظت نیترات و فسفات با استفاده از دستگاه قابل حمل کلریمتر انجام گردید. آنالیز شیمیایی نمونه ها نیز با استفاده از روش کروماتوگرافی یونی در آزمایشگاه تحقیقاتی آب دانشکده علوم زمین دانشگاه شهید چمران اهواز انجام شد. سپس آنالیز زمین آماری متغیر های شیمیایی و شاخص های آبیاری با استفاده از برنامه جانبی geostatistical analyst در محیط gis صورت گرفت. برای برآوردی بهینه از متغیر های ناحیه ای، می بایست این متغیر های دارای توزیع نرمال بوده و فاقد روند باشند. نرمال بودن داده ها با استفاده از روش هایی همچون ترسیم هیستوگرام و آزمون کلموگروف-اسمیرنوف به وسیله نرم افزار spss بررسی شد. آنالیز روند هم با استفاده از برنامه geostatistical analyst انجام شد. درون یابی با استفاده از روش های قطعی از قبیل روش وزن دهی عکس فاصله، درونیاب چندجمله ای محلی، درونیاب چند جمله ای کلی و تابع شعاعی و روش های زمین آماری کریجینگ و کوکریجینگ انجام و واریوگرام ها برای تحلیل ساختار فضایی ترسیم شدند. سپس تخمین های مختلف پارامتر های شیمیایی و شاخص های آبیاری با استفاده از آزمون ارزیابی متقابل با همدیگر مقایسه شدند و بهترین مدل های واریوگرام برای هر پارامتر انتخاب شد. جهت برآورد خطای تخمین، نقشه خطای استاندارد تخمین مربوط به هر متغیر ترسیم شد. در نهایت به برای بهینه سازی شبکه پایش کیفی آب زیرزمینی از یک روش پیشنهادی استفاده شد که در آن نقشه آسیب پذیری drastic ( محیط هیدروژئولوژیکی) و نقشه واریانس کریجینگ با هم ترکیب شدند. در مرحله بعد این نقشه با نقشه بافر چاه ها (براساس دامنه موثر) مقایسه شد و در نهایت تعداد بهینه چاه ها مشخص شد.

صنایع ذوب فلزی با آزاد سازی غبار فلزات در محیط و رسوب آنها بر لایه سطحی خاک، باعث ایجاد تراکم بالای فلزات سنگین در خاک شده، که به علت تجمع این فلزات در سلول های گیاهان و در پی آن دیگر موجودات زنده از طریق زنجیره های غذایی، خطرات زیادی را برای جانداران ایجاد می کنند. در سال های اخیر گزارشات زیادی مبنی بر توانایی بعضی از گیاهان برای کاهش میزان فلزات سنگین در خاک های آلوده ارائه شده است. در این تحقیق، مطالعه ای آزمایشگاهی بر روی گیاه پنیرک، گونه l. malva parviflora (رویش یافته در منطقه جنوب شرقی شهرستان اهواز در استان خوزستان، که محل فعالیت چندین کارخانه تولید فولاد است) در سه تکرار انجام گرفت. نمونه های بذرهای بالغ به طور تصادفی از منطقه مورد مطالعه آنها در فروردین ماه 1392 جمع آوری و برای سه هدف عمده در انجام این پژوهش مورد بررسی قرار گرفتند. در گام نخست این تحقیق به علت خواب بذرهای جمع آوری شده، عوامل موثر بر جوانه زنی و شکستن خواب بذر پنیرک مورد مطالعه قرار گرفت. در مرحله دوم تحقیق تاثیر غلظت های مختلف روی، بر روی برخی شاخص های جوانه زنی بذر نظیر طول ساقه چه، طول ریشه چه و طول کل گیاهچه، درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی و بنیه بذر بررسی گردید. در مرحله آخر این پژوهش توانایی تجمع روی در غلظت های مختلف روی شامل 0، 250، 500، 1000، 1500 و 2000 میکرومولار در گیاه پنیرک در شرایط کشت هیدروپونیک و تاثیر این تجمع بر روی برخی از شاخص های فیزیولوژیکی نظیر طول اندام هوایی و ریشه، وزن تر و خشک گیاه و همچنین شاخص های نشان دهنده تجمع دهندگی فلز مانند میزان تجمع روی در اندام هوایی و ریشه، فاکتور تغلیظ زیستی(bf)، فاکتور انتقال (tf)، نرخ رشد، شاخص جذب و شاخص تحمل فلز در زمان های 0، 3، 6 و 9 روز بعد از انتقال به محیط کشت مایع مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصل از این تحقیق با استفاده از آزمون چند دامنه ای دانکن و نرم افزار spss در سطح05/0p< مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. بر اساس این نتایج و با توجه به کاهش شاخص های فاکتور انتقال، فاکتور تغلیظ زیستی بخش هوایی، شاخص تحمل، نرخ رشد و بیوماس با افزایش غلظت روی در محیط تصور می شود که گیاه پنیرک (malva parviflora l.)، به عنوان یک جمعیت رویش یافته در مناطق اطراف صنایع فولاد سازی شهر اهواز، از توانایی بالایی در تغلیظ روی در بخش هوایی، حداقل در این شرایط آزمایشی برخوردار نمی باشد، اما با در نظر گرفتن افزایش معنی دار فاکتور تغلیظ زیستی بخش ریشه ای و تجمع بالای روی در ریشه ها، تصور می گردد که گیاه فوق با ممانعت از انتقال روی به بخش های هوایی از مکانیسم اجتناب برای تحمل غلظت های بالای روی استفاده نموده است.

در این پروژه جذب¬ رنگ¬های فوشین و مالاشیت سبز با پلیمرهای قالب مولکولی مورد بررسی قرار گرفته است. جاذب به روش پلیمریزاسیون توده¬ای با استفاده از مونومرهای متااکریلیک اسید و اتیلن گلیکول دی متااکریلات و آغازگر رادیکالی در حضور مالاشیت گرین به عنوان مولکول الگو تهیه شد. رنگ موجود در جاذب به وسیله حلال¬های متانول و استیک اسید شویش شد و پس از حذف رنگ به کار رفته در آن، مورد استفاده قرار گرفت. در کار اول، قابلیت استفاده از پلیمر قالب مولکولی برای استخراج همزمان و اندازه¬گیری رنگ¬های فوشین و مالاشیت سبز در نمونه¬های آبی بررسی شد. عوامل موثر بر استخراج، پیش تغلیظ و اندازه-گیری هر دو رنگ شامل ph محلول نمونه، حجم بافر، درصد حلال¬های شوینده، حجم شوینده، مقدار جاذب، سرعت عبور محلول نمونه مورد مطالعه قرار گرفت. حد تشخیص روش برای رنگ¬های فوشین و مالاشیت سبز به ترتیب برابر با ng ml-1 24/0 و ng ml-163/0 به دست آمد. همچنین انحراف استاندارد نسبی (rsd) روش (برای 8 بار تکرار و غلظت ng ml-1200) برای رنگ-های فوشین و مالاشیت سبز به ترتیب 96/1 و 35/2 % به دست آمد. در نهایت روش پیشنهادی برای اندازه¬گیری رنگ¬های فوشین و مالاشیت سبز در نمونه¬های آب، بافت ماهی و بافت میگو به کار برده شد و مقادیر بازیابی نسبی بالاتر از 95 % به دست آمد. در کار دوم حذف رنگ فوشین توسط جاذب پلیمر قالب مولکولی سنتز شده در قسمت قبل، انجام شده است. در این کار پارامترهای ph، وزن جاذب و غلظت به عنوان مهمترین فاکتورهای تأثیر گذار به وسیله روش طراحی آزمایش با روش رویه پاسخ (طراحی ترکیب مرکزی) مورد توجه قرار گرفتند و اثر آنها بر میزان جذب بررسی شد. ماکزیمم درصد حذف برای 5ph= و وزن جاذب 1/0 گرم حاصل شد. سینتیک واکنش شبه?مرتبه?دوم بود و داده¬های تعادلی مطابقت خوبی با منحنی فروندلیچ داشتند و ماکزیمم ظرفیت جاذب mg g-1 60/15 بدست آمد. در نهایت این روش به طور موفقیت?آمیزی برای حذف رنگ فوشین در نمونه¬های آب رودخانه دز، آب دریای خزر، آب استخر پرورش ماهی، دو نمونه بافت ماهی و بافت میگو به کار رفت.