این آزمایش به منظور ارزیابی اثر سطوح مختلف سیاه دانه (صفر، 1 و 2 درصد) در دو سطح پروتئین (توصیه nrc و 90 درصد توصیه nrc) بر عملکرد و پایداری اکسیداتیو گوشت جوجه‏های گوشتی انجام شد. 336 قطعه جوجه یکروزه سویه راس 308 (مخلوط دو جنس) در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 3×2 با 6 تیمار، 4 تکرار و 14 قطعه جوجه در هر تکرار مورد استفاده قرار گرفتند. در سن 42 روزگی، 8 جوجه گوشتی (4 مرغ و 4 خروس) از هر تیمار انتخاب و پس از خونگیری، کشتار شدند. نتایج نشان داد که در کل دوره پرورش، مصرف جیره‏های با سطح پروتئین متعادل نسبت به جیره کم پروتئین باعث بهبود معنی‏دار اضافه وزن بدن شد (69/2097 گرم در مقابل 91/1916 گرم) (05/0>p). کاهش سطح پروتئین جیره سبب کاهش معنی‏دار وزن لاشه قابل طبخ، ران، سینه، سنگدان و طحال شد (05/0>p). غلظت آلبومین سرم با کاهش سطح پروتئین جیره به‏طور معنی‏داری کاهش یافت (05/0>p). با کاهش سطح پروتئین جیره مقدار تیوباربیتوریک اسید و درصد چربی گوشت ران و سینه به‏طور معنی‏داری کاهش یافت (05/0>p). افزودن 2 درصد سیاه دانه به جیره باعث کاهش معنی‏دار وقوع اکسیداسیون در گوشت شد (05/0>p). نگهداری گوشت ران و سینه در یخچال‏ (تا 10 روز) و در فریزر (تا 180 روز) باعث افزایش مقدار تیوباربیتوریک اسید شد (05/0>p). افزایش مدت ماندگاری گوشت ران در یخچال باعث افزایش معنی‏دار اسیدیته شد (05/0>p). افزودن سیاه دانه به جیره سبب افزایش روشنایی (l*) و کاهش قرمزی (a*) گوشت ران نگهداری شده در فریزر شد (05/0>p)، درحالیکه تأثیر معنی‏داری بر شاخص زردی (b*) نداشت. این نتایج نشان می‏دهد که استفاده از جیره‏های با پروتئین متعادل سبب بهبود عملکرد جوجه‏های گوشتی و افزودن سیاه دانه به جیره سبب افزایش ماندگاری و بهبود کیفیت گوشت می‏شود.

برای تعیین تاثیر آسپارتام به عنوان یک شیرین کننده مصنوعی بر عملکرد، ترکیب لاشه و فراسنجه های خونی جوجه های گوشتی، تعداد 200 قطعه جوجه یک روزه نر از سویه تجاری راس 308، با 5 تیمار، 4 تکرار در هر تیمار و 10 قطعه جوجه در هرتکرار، در قالب یک طرح کاملا تصادفی مورد استفاده قرار گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل، جیره شاهد بر پایه ذرت و سویا، جیره شاهد + 25 میلی گرم آسپارتام در هر کیلوگرم جیره، جیره شاهد +50 میلی گرم آسپارتام در هر کیلوگرم جیره، جیره شاهد + 75 میلی گرم آسپارتام در هر کیلوگرم جیره و جیره شاهد + 100 میلی-گرم آسپارتام در هر کیلوگرم جیره بودند. در پایان دوره آزمایش، از هر واحد آزمایشی دو قطعه پرنده با وزن نزدیک به میانگین وزنی هر تیمار انتخاب و جهت بررسی فراسنجه های خونی نظیر گلوکز، کلسترول، تری گلیسرید و آنزیم های کبدی آلانین آمینو ترانسفراز و آسپارتات آمینو ترانسفراز خونگیری به عمل آمد و سپس جهت تعیین ترکیب لاشه کشتار شدند. نتایج حاصل از این آزمایش، نشان داد که افزودن آسپارتام به جیره باعث افزایش معنی دار مصرف خوراک در هفته سوم آزمایش گردید (05/0p<). اما در کل دوره آزمایش تاثیر معنی داری بر مصرف خوراک نداشت. افزودن آسپارتام به جیره باعث بهبود افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی در کل دوره آزمایش گردید (05/0p<). همچنین افزودن آسپارتام در سطح 75 و 100 میلی گرم در کیلوگرم جیره باعث بهبود نسبت راندمان پروتئین گردید (05/0p<). اما افزودن سطوح مختلف آسپارتام تاثیر معنی داری بر ترکیبات لاشه و فراسنجه های خونی و آنزیم های کبدی جوجه های گوشتی نداشت. تحت شرایط این آزمایش، نتایج نشان داد که افزودن آسپارتام هیچ تاثیر منفی بر عملکرد، ترکیب لاشه و فراسنجه های خونی جوجه های گوشتی نداشت.