ویروس آنفلوانزایa ، پرندگان، انسان، خوک، اسب و موش خرما را آلوده می سازد. پرندگان آبزی مخازن طبیعی همه سروتیپ های ویروس می باشند. تشخیص آزمایشگاهی عفونت با ویروس آنفلوانزای پرندگان بر اساس جداسازی و تعیین هویت ویروس، جستجوی اسید هسته ای ویروس و آزمایش های سرولوژیکی انجام می شود. از آنجاییکه گلیکو پروتئین های سطحی ویروس آنفلوانزا تغییرات آنتی ژنیکی زیادی دارند، طراحی روش های تشخیصی بر اساس آن ها مشکل ساز است. در سویه های مختلف ویروس انفلوانزا، شاخص های آنتی ژنیکی نوکلئوپروتئین(np) ، محافظت شده است. طراحی آزمایش های تشخیصی دقیق، به منظور مراقبت و کنترل بیماری خیلی مهم می باشند. استفاده از آنتی بادی های منوکلونال دقت، ویژگی و راندمان را نسبت به آنتی-بادی های آنتی بادی پلی کلونال افزایش می دهند. هدف از این مطالعه تولید آنتی بادی منوکلونال ضد نوکلئوپروتئین سروتیپ h9n2 ویروس آنفلوانزا جنس a بود. بدین منظور یک وکتور پروکاریوتی بیان کننده پروتئین نوترکیب np ویروس آنفلوآنزای h9n2 به داخل باکتری اشرشیا کلی سویه bl21(de3) ترانسفورمه گردید. پروتئین نوترکیب mbp-npبیان شده در اشرشیا کلی با کمک رزین-آمیلوز و یا آرد برنج خالص شد و به عنوان یک آنتی ژن، برای ایمن سازی موش استفاده شد. موش ها، 3 بار به فواصل 14-10 روز مورد تزریق قرار گرفتند. سلول های طحال موش های ایمن با سلول های میلوما ادغام شدند و سلول های هیبریدوما در محیط انتخابی حاوی hat (هیپوگزانتین، آمینوپترین و تیمیدین) کشت داده شدند. بعد از دو هفته مایع رویی هیبریدوما با استفاده از الایزای غیر مستقیم و وسترن بلات غربالگری شد. تعدادی از هیبریدوماهای تولید کننده آنتی بادی مورد کلونینگ قرار گرفتند و سپس واکنش آن ها با پروتئین np طبیعی ویروس h9n2 در وسترن بلات بررسی شد. همچنین واکنش این آنتی بادی ها با سروتیپ های h1n1 وh3n2 در ایمونوفلوئورسنس، نشانگر وسیع الطیف بودن واکنش آن ها با پروتئین np در سروتیپ های مختلف بود. با توجه به نتایج بدست آمده به نظر می رسد که آنتی بادی های منوکلونال تولید شده برای طراحی آزمایش های تشخیصی آنفلوانزای جنس a مناسب باشند.