هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین توانمندی روان شناختی با رضایت شغلی داوران لیگ برتر فوتبال کشور می باشد. روش: به این منظور 70 نفر از داوران لیگ برتر از جامعه 84 نفری براساس جدول مورگان و به روش نمونه گیری در دسترس، انتخاب و پرسشنامه های جمعیت شناختی (سن، سابقه داوری، رشته تحصیلی و شغل)، پرسشنامه استاندارد رضایت شغلی (jdi) و پرسشنامه استاندارد توانمندی روان شناختی اسپریتزر توسط آزمودنی ها تکمیل شده است. داده ها به کمک نرم افزار spss20 و با استفاده از شاخص های آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون همزمان و رگرسیون گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته های پژوهش حاضر نشان داد که: الف- یافته های ضریب همبستگی نشان داد که بین رضایت شغلی و تمامی مولفه های توانمندی روان شناختی به جز خودکارآمدی ارتباط مثبت معنی داری وجود دارد. همچنین بین رضایت شغلی با توانمندی کل (0/59) ارتباط مثبت معنی داری وجود دارد. ب- در پاسخ به فرضیه 1 نتایج تحلیل رگرسیون همزمان نشان داد که متغیر توانمندی روان شناختی می تواند حدود 34 درصد از تغییرات مربوط به متغیر رضایت شغلی را تبیین و پیش بینی کند. ج- برای پاسخ گویی به فرضیه های فرعی از تحلیل رگرسیون گام به گام استفاده شد که نتایج نشان داد که از بین مولفه های توانمندی روان شناختی فقط 2 عامل احساس اعتماد و احساس تأثیرگذاری به طور ترکیبی 47 درصد از واریانس رضایت شغلی را تبیین می کنند؛ که از این مقدار سهم متغیر اعتماد 35 درصد و سهم متغیر تأثیر 12 درصد می باشد. بحث و نتیجه گیری: با توجه به محرز شدن رابطه بین توانمندی روان شناختی و رضایت شغلی در داوران لیگ برتر فوتبال کشور پیشنهاد می شود که مدیران ورزشی شرایطی را فراهم آورند که داوران: 1- شغل خود را با ارزش تلقی نموده و علاقه درونی نسبت به آن داشته باشند. 2- به توانایی و ظرفیت خود برای انجام وظایف محوله اعتقاد داشته باشند. 3- دارای حق انتخاب، آزادی عمل و استقلال در محیط کار باشند. 4- در تصمیم گیری ها مشارکت داشته باشند. 5- به یکدیگر احساس اعتماد و علاقه مندی داشته باشند.