هدف از این پژوهش، ارائه یک طرح نوآورانه برای تقریب یک فضای تصمیم گیری گسسته از طریق کاربرد مدل های بهینه یابی در راستای دستیابی به معیاری قطعی برای مقایسه و تحلیل عملکرد روش های معمول تصمیم گیری چندشاخصه است. روش مورد اشاره که یک رویکرد تلفیقی کمی و کیفی محسوب می شود در یک بررسی موردی و برای رتبه بندی نمایندگی های بیمه ایران پیشنهاد و به اجرا گذاشته شده است. تقریب مورد اشاره با در نظر گرفتن یک مساله تصمیم گیری چندشاخصه در قالب یک مساله بهینه یابی میزان کارایی نسبی گزینه های تصمیم در رابطه با شاخص-هایی که می توانند به عنوان خروجی ( شاخص های با ابعاد مثبت) و یا ورودی ( شاخص های با ابعاد منفی) میسر خواهد شد. قدم بعد شامل اندازه گیری کارایی متقاطع گزینه ها (واحدهای تصمیم گیرنده) بر مبنای روش تلفیقی تحلیل پوششی داده ها و تحلیل سلسله مراتبی است. حاصل روش یک جواب قطعی بهینه در فضای پیوسته است که می توان از آن به عنوان معیاری برای تحلیل فاصله و سنجش عملکرد تکنیک های تصمیم گیری چندشاخصه (با عنایت به آزمون های آمار استنباطی) استفاده کرد. در مرحله بعد از مجموعه وزن های حاصل از اجرای رویکرد شبیه سازی به عنوان مبنا و معیاری برای بررسی عملکرد تکنیک های وزن دهی استفاده گردید و تکنیک برتر شناسایی و انتخاب گردید. در آخرین مرحله از این پژوهش به تحلیل حساسیت تکنیک ahp با استفاده از رویکرد شبیه سازی پرداخته شد و حساسیت این تکنیک نسبت به تغییر وزن گزینه ها با توجه به جواب قطعی که در فضای پیوسته به دست آوردیم مورد ارزیابی و سنجش قرار گرفت.